نقض حقوق بشر توسط سازمان مجاهدین خلق

سازمان موسوم به مجاهدین خلق ایران در سال 1344 توسط چند دانشجوی جوان (محمدحنیف نژاد، علی اصغر بدیع زادگان، سعید محسن) با رویکرد مسلحانه شکل گرفت. نکته مهم و اصلی در پیدایش این سازمان پیروی از رویکرد جدیدی بود که در تحلیل های این سازمان به آن توجه شده بود و آن نکته این بود که اعضاء این گروه بر این تفکر بودند که در شرایط امروز دیگر با رژیم شاه بطور مسالمت آمیز نمی توان مقابله کرد و بایستی از رویکرد دیگر که موسوم به مسلحانه و استفاده از سلاح گرم (اسلحه،بمب، انفجار و….) مقابله کرد. البته این جوانان اتخاذ این رویکرد را از روش های مبارزاتی لنین در شوروی و سازمان مارکسیستی و بخصوص روش سازمان اداره خلق روسیه برگرفته بودند به عبارت دیگر این سازمان در روش مبارزاتی خود در همان بدو تولد به خود اجازه می دهد که برای رسیدن به اهداف خود که طبیعتا مهمترین آن رسیدن به قدرت است با تشخیص خود و علیه اهدافی که خود تشخیص می دهد از سلاح و کشتن استفاده کند این رویکرد در تمامی سالهای حیات این سازمان یعنی از همان ابتدا تا کنون (به جز یک مقطع کوتاه دو سال57الی 60)وجود داشته است و هرزمان و مکانی که بنا به صلاحدید خود نیاز می دیده است از بکارگیری انواع سلاح در مقابل دیگران ابایی نداشته است و چه بسا در این روش و شیوه تنها اصل، دستیابی به اهداف خود بوده و توانسته به حقوق دیگران و به اشکال مختلف تجاوز نماید، بنابراین سوال مورد توجه این مقاله این است که موارد نقض حقوق بشر توسط سازمان مجاهدین خلق چه بوده است؟
در پاسخ به این سوال باید گفت: یکی از گسترده ترین موارد نقض حقوق بشر توسط این سازمان در مقابل جمهوری اسلامی ایران صورت گرفته است؛ این سازمان در سال 1360 پس از اعلام اتخاذ روش مسلحانه بطور گسترده و به اشکال مختلف علیه شهروندان و دولت جمهوری اسلامی ایران دست به اقداماتی زد که از موارد بارز نقض حقوق بشر محسوب می شود.
بطور کلی می توان گفت هر عاملی که باعث شود زندگی آزاد و همراه با امنیت اجتماعی را از یک شخص عادی و شهروندی یک جامعه سلب نماید شامل نقض حقوق بشر خواهد شد؛ اگر یک سازمان یا حکومت یا هر فردی مانع شود که یک فرد دیگر بتواند در جامعه بطور عادی و مطابق عرف به زندگی خود ادامه دهد، مرتکب نقض حقوق بشر شده است که البته مهمترین مورد نقض حقوق بشر سلب امنیت اجتماعی و گرفتن جان یک شخص دیگر به اقدام شخص و سازمانی است، هیچ قانون و مقرراتی به هیچ سازمان و حکومتی این حق را نمی دهد که بطور ناگهانی و بدون محاکمه امنیت اجتماعی افراد را نقض کند و یا با اقدام مسلحانه و انفجار؛ جان آنها را بستاند. و این بزرگترین موارد نقض حقوق بشر است که سازمان مجاهدین خلق به کرات علیه شهروندان ایرانی و حتی در موارد بسیار علیه هواداران و اعضاء خود بکار برده است.
از جمله در روز هفتم تیرماه 1360در حالی که در دفتر حزب جمهوری اسلامی جلسه ای با حضور سران آن حزب در حال برگزاری بود بمب قدرتمند منفجر نمود و باعث شهید شدن بیش از هفتاد و دو نفر انسان بی گناه گردید همچنین بعد از دو ماه با انفجار دفتر ریاست جمهوری در ایران جمعی دیگر از جمله رئیس جمهور شهید محمدعلی رجایی و شهید محمد جواد باهنر را به شهادت رساندند.
در طول این سالها سازمان مجاهدین به کرات و بارها بسیاری از شهروندان عادی و بیگناه ایران را به اشکال مختلف به شهادت رسانده است که ذکر تمامی موارد ترور در حوصله این مقاله نیست، اقدامات تروریستی و ضد حقوق بشر این سازمان در طول این سالها به حدی بوده است که دولت آمریکا که دشمن سر سخت جمهوری اسلامی ایران محسوب می شود نیز این سازمان را در دوره ریاست جمهوری کلینتون به لیست سازمان های تروریستی اضافه نمود.
همانطور که قبلا اشاره شد موارد نقض حقوق بشر توسط سازمان مجاهدین نه تنها شامل جمهوری اسلامی ایران و شهروندان ایرانی نمی شود این سازمان حتی علیه افراد خودی و اعضا و هواداران خود نیز به کرات اقدام به نقض حقوق آنها نموده است از جمله این موارد؛ یونامی در گزارشی که در سال 1392 در سی و هفت صفحه از وضعیت حقوق بشر در عراق منتشر نمود در صفحات متعدد به موارد نقض حقوق بشر در کمپ اشرف(محل اسکان اعضا سازمان مجاهدین در عراق) اختصاص داده است و به موارد بسیاری از نقض حقوق بشر از جمله عدم عبور و مرور آزادانه از کمپ بطوریکه ساکنان آن به زندانی شبیه هستند و با دیوارهای بتونی و سیم خاردارهای چندلایه محصور شده و از هرگونه تردد و عبور و مرور منع شده اند و اجازه ازدواج؛ زندگی و تشکیل خانواده ندارند و به شدت در خط مرگ چه از بیرون توسط پرتاب موشک و… و چه از درون توسط قوانین و مقررات تشکیلاتی و حزبی هستند. یونامی بطور مستمر نگرانی خود را از نقض حقوق بشر توسط رهبران سازمان مجاهدین خلق بر علیه ساکنان کمپ ابراز داشته است. این موارد بر اساس مصاحبه هایی است که یونامی با اعضایی که موفق به ترک کمپ لیبرتی شده اند. و بیانگر محدودیتهای بسیاری است که علیه ساکنان کمپ توسط رهبران سازمان انجام شده است این محدودیت ها عبارتند از: محدودیت حق آزادی و محدودیت حق ترک سازمان، محدودیت در حق ارتباط و اجتماع، ممنوعیت تماس با پدر و مادر و سایر بستگان و منع دستیابی به امکانات روز نظیر تلویزیون و رادیو و اینترنت و…
اهمیت این گزارش در این است که یک ارگان و سازمان معتبر بین المللی وجود سرکوب، خفقان و نقص حقوق بشر علیه عده ای انسان را تأیید کرده است.
نقض حقوق بشر علیه اعضا توسط سازمان مجاهدین به قدری وحشتناک و از حد گذشته است که در سال2017 در نهمین نشست سالانه برای حقوق بشر و دمکراسی در مرکز سازمان ملل تشکیل شد بطور ویژه به این امر پرداخته و اظهار می دارد سازمان مجاهدین در طول سه دهه دهها هزار نفر را ترور کرده و به قتل رسانده است علیه اعضا و هواداران خود اقدام به خروج از سازمان، زندان، شکنجه و اعدام در صورت نقض مقررات تشکیلاتی، طلاق های اجباری،ازدواج های اجباری، سوء استفاده جنسی، از هم پاشیدگی خانواده و گرفتن بچه ها از خانواده و خروج اجباری آنها از خانواده بطوریکه این کودکان شاید هیچگاه دیگر نتوانند والدین خود را ببینند.
در مقام جمع بندی می توان گفت سازمان موسوم به مجاهدین از ابتدا تشکیل و با اتخاذ روند مسلحانه تا به امروز (بیش از پنجاه سال) چه در مقابل شهروندان جمهوری اسلامی ایران و شهروندان بیگانه و چه در مقابل اعضاء خود مترکب نقض حقوق بشر شده است.