همیشه طی این سالیان با کارهای عجیب و غریب فرقه رجوی در مقاطع مختلف روبرو بوده ایم. این روزها کارها عجیب تر و غریب تر میشوند.
به دستور مریم رجوی سرکرده فرقه مجاهدین خلق بعد از مرگ مسعود رجوی، در خیابان های تیرانا برای جداشدگان مراقب گذاشته اند تا رفت و آمدهای آنان را تحت کنترل بگیرند و از آنها مدام فیلم و عکس تهیه کنند. این کار البته غیرقانونی و جرم است ولی فرقه رجوی مانند همه فرقه ها خود را فراتر از قانون می داند.
ولی قطعا سؤال این است که چرا فرقه دست به چنین عملی می زند و اینهمه برای آن انرژی صرف می کند؟ اساسا مریم رجوی چه نیازی به این نوع کارها دارد که مثلا باقر شعبانی را به چنین کار بگمارد که در کافه های دو طبقه بنشیند و خودش را پنهان کند که کسی او را نبیند و بعد از جداشدگان عکس بگیرد. چه نیازی به این کارها دارد؟
علت یک چیز بیش نیست. آن هم فروپاشی خود فرقه رجوی از درون در آلبانی است که فرقه جدا شدگان تهدید اصلی خود در این مقطع می داند. همه می دانند که فرقه رجوی در آلبانی به پایان راه رسیده است و فی الواقع خودش هم نمی داند چه می کند و هیچ توجیه منطقی برای خیلی از کارهای فرقه وجود ندارد.
اعضای درون فرقه رجوی که با نیرنگ و فریب این فرقه را قدر قدرت می پنداشتند به تدریج متوجه می شوند که چیزی به غیر از یک طبل توخالی نیست. نقطه ضعف اصلی فرقه آگاه شدن اعضای خودش است و در این رابطه خانواده ها و جداشدگان را دشمن اصلی خود می داند اما تعقیب جداشدگان و عکس گرفتن از آنان چه دردی از بیشمار دردهای این فرقه درمان می کند؟
دو نفر از مأموران مریم رجوی در نزدیک بیمارستان مادر ترزا در تیرانا ایستاده بودند. یکی محمد کلانتری و دیگری صالح بود که تمام رفت و آمدها را زیر نظر داشتند. این وحشت و ضعف و زبونی مریم رجوی را میرساند که چقدر از جداشدگان ترس دارد.
اما شکی نیست که دیر یا زود این فرقه فاسد و پوسیده از هم خواهد پاشید و از بین خواهد رفت و این ترفند ها و صدها نظیر آن سودی نخواهد داشت.
مجید آتش افروز – نجات یافته از فرقه رجوی در آلبانی