کودکان در سازمان مجاهدین خلق

بعد از جنگ جهانی دوم که سراسر دنیا گرفتار آن بودند و تعداد زیادی از انسان ها کشته و یا زخمی شدند و تعداد بیشماری کودکان از خانه و خانواده شان بدور ماندند، سازمان ملل بر آن شد تا با ایجاد یک سازمان مستقل بتواند از این کودکان حمایت نماید و با بوجود آوردن سازمان یونیسف توانست به این مشکل رسیدگی نماید و 8 اکتبر بنام روز جهانی کودک نامگذاری شد که تمام مردم جهان آن را گرامی میدارند.
سازمان مجاهدین که قبل از جنگ خلیج بیش از 1000 کودک از عناصر خود را در پادگان نظامی اشرف نگهداری مینمود، در زمان جنگ با صرف بیش از یک میلیون دلار و آنهم از جاده های پر خطر اردن به سمت آن کشور روانه کرد تا بتواند عناصر فریب خورده خود را بیش از پیش به رهبری نزدیکتر کند و ذهن آنها را به سوی فرقه خود معطوف نماید.
کودکانی که توسط سران فرقه رجوی به اردن منتقل شدند از آنجا با پاسپورتهای جعلی به کشورهای اروپایی و امریکا و کانادا و استرالیا منتقل شدند و در آنجا نیز در بدترین شرایط زندگی مینمودند که یک نمونه از آنها پایگاهی موسوم به موسوی در شهر کلن آلمان بود که تحت فرماندهی عفریته ای بنام طیبه رحمانی لاهوت قرار داشت که 150 کودک قد و نیم قد در آنجا و در یک خانه نه چندان بزرگ در شرایط غیر انسانی نگهداری میشدند، بچه هایی که از 2 ماهه تا 18 ساله بودند.
نوع رفتار سران فرقه رجوی با کودکانی که در خارج از عراق بسر میبردند آنچنان بد و وحشتناک بود که انگار با دشمنان خودشان سر و کار داشتند و در این خانه که محل نگهداری بچه ها بود، تمام قوانین فرقه اعم از صبحگاه و شامگاه و کلاس و قوانین سخت اجرا میشد و با این طفل معصومها همانند عناصر داخل پادگان اشرف برخورد میکردند، بچه هایی که زمان بازیگوشی و تفریح آنها بود میبایست در کلاسهای فشرده که تنها برای شناساندن رهبری پوشالیشان گذاشته شده بود شرکت میکردند و از آزادی و بازیهای کودکانه هیچ خبری نبود.
کشور آلمان در همان زمان کمک مالی برای خورد و خوراک و پوشاک و مسکن این بچه های معصوم مینمود و سران فرقه رجوی با بی رحمی تمام آن پولها را برای مصرف اعمال کثیف و تروریستیشان به عراق روانه میکردند و عوض آن این بچه های کوچک را به گدایی در داخل شهر هدایت میکردند تا با انواع ترفندها بتوانند پولهایی را جمع آوری نموده وآن را نیز برای اعمال خرابکارانه و ترور انسانهای بی گناه صرف نمایند.
ویرانی و ویرانی! خلاء و درماندگی و افسردگی و عصیان گریبانگیر بیش از 1000 بچه ای که توسط مسعود رجوی از پدر و مادرهایشان دزدیده شده و به کشورهای مختلف به بهانه دور ماندن از جنگ فرستاده شده بود را گرفته بود و از طرفی سران فرقه تمام تلاش خود را بکار بسته بودند تا از این کودکان بعنوان میلیشیا در زمان جنگ و اعمال غیر انسانی و تروریستی خود استفاده نمایند که تاریخ شاهد خیانتهای مسعود و مریم رجوی در حق این بچه ها بود.
اما امروز که چندین سال از این موضوعها میگذرد، سران فرقه رجوی با وقاحت تمام در سایتهای عقب مانده خود در مورد روز جهانی کودک مینویسند و از جنایتهای خود چشم پوشی نموده و انگار که مرتکب چنین جنایتی نشده اند ولی شاهدینی هستند که تمام خیانتهای این فرقه ضد شری بر علیه این کودکان را از نزدیک شاهد و نظاره گر بودند که میتوانند در دادگاههای بین المللی از این جنایتها افشاگری نمایند.
این روز بر تمامی کودکانی که والدینشان توسط سران خائن و تروریستی سازمان مجاهدین ربوده شده اند مبارکباد.