یک هیات به اصطلاح بین المللی از اشرف 3 در تاریخ 8 تیر بازدید کردند. ظاهراً اعضای این هیات همان افراد قدیمی و پیر و پاتال هایی که از فرقه رجوی در سر فصل های مختلف حمایت می کردند را تشکیل می دهد.
در این برنامه این هیات از جاهای مختلف بازدید نمودند. جاهایی که سایت فرقه نشان داد یکی امداد بود! سقف پیشرفت فرقه را بنگرید امداد شان داروخانه هم دارد چند نفر بی سواد را به اسم دکتر لباس سفید پوشاندند و در این بازی مایه مضحکه بودند. اگر فکر همه اعضای فرقه را جمع کنیم بر می گردد به 40 سال پیش ، مثل غارنشینان از دنیای بیرون خبری ندارند در حالی که دنیا روزانه در حال تغییر است اعضای فرقه هنوز هم دنیا را با عینک 40 سال پیش می بینند، مخصوصاً ایران را هنوز هم با همان عینک قضاوت می کنند در حالی که در عالم واقع خیلی تغییرات صورت گرفته است در تمام پهنه ها.
در بین دکترهایی که نشان داده شد دکتر مسلم از بقیه جلوتر و به روزتر است. زیرا او دهه 80 بود که به فرقه پیوست حتی او هم در همان سطح هشتادی باقی ماند. دلیل این که فرقه به اعضایش اجازه نمی دهد خودشان را حتی در زمینه علمی هم بروز کنند از خودش می ترسد به خودش اعتماد ندارد از این نظر که اگر فردی از نظر علمی پایه اش قوی گردد ممکن است استقلال عمل بدست آورد و سبب شود که از فرقه فاصله بگیرد ، فرقه از بس کارهای پوشال روی اشخاص سوار می کند ذهن شان را به مسائل ایدئولوژیک قعر چاهی مشغول کرده است و از سوی دیگر هم آنان را وادار می کنند پروژه نویسی کنند و روزانه مثل کلاس اولی ها تکلیف می کنند که همه افراد باید خودشان را بخوانند و باید مکتوب بنویسند. ذهن شان را جلوی جمعی خالی کنند و سپس از سوی جمع بمباران شوند. با این روش تحقیر شده و شخصیت شان را می شکنند یک نوع شکنجه روحی و روانی که فقط در فرقه رجوی مرسوم است.
وقتی دستگاه فکری فرقه روی جبر و اجبارات سوار باشد دیگر در هیچ زمینه دیگر یارای رشد و ترقی باقی نمی ماند عمداً پروژه سازی می کنند تا همواره اعضای پیر و فرتوت مشغول باشند. اذهان آنان راه به جاهایی که به تناقضات خطی و استراتژیک فرقه بر می گردد باز نشود در یک جمله مسعود و مریم زیر سئوال نروند. واقعیت این است اعضای فرقه در اشرف 3 محصورند. زندانی هستند آنها به اینترنت دسترسی ندارند همه وقایع و حوادث روزگار را از دید و نگاه فرقه می بینند ذهنشان بسته و فکرشان مسدود می باشد نوآوری و ابتکاری از آنها دیده نمی شود وقتی می بینم در آلبانی هم مانند عراق از مهمان های بیرونی مانند عراق استقبال می کنند و همان سناریویی را که در عراق پیاده می کردند حالا در آلبانی هم همان چیزها را کپی پیست می کنند جای تعجب ندارد زیرا ذهن منجمد شده است. ذهن خلاقی وجود ندارد لاجرم باید مانند گذشته رفتار کنند.
رفتار فرقه را ملاحظه کنید خیلی خنده دار و مضحک است، مهمانان خارجی را به آشپزخانه برده و درست کردن غذا را به آنها نشان می دهند انگار که به ابداع جدیدی دست زده باشند انگار که میمون به کره ماه فرستاده باشند تا وقتی مریم و مسعود را بالای سر خود دارید انتظار بیشتر از این از شما در نمی آید باید در قعر چاه بمانید هر چه ایام می گذرد فرسوده تر می شوید.
در این نمایش مسخره مثل همیشه مهمانان با مریم قجر ملاقات کرده اند و تکرار و مکررات ترهات همیشگی را به خورد هیات می دهد چرندیاتی که سر و ته اش دو ریال هم نمی ارزد و برای مهمانان هم جنبه سرگرمی دارد.
چرا فرقه در این اوضاع و احوال دست به چنین نمایش هایی می زند. بهتر از هر کس مریم قجر بدان آگاه است زیرا اوضاع تشکیلاتی فرقه به غایت خراب و داغان است با این ترفندها می خواهد وانمود کند فرقه رجوی در بین جوامع غربی دارای جایگاهی است و با این بازی ها می خواهد به اعضایش امید ماندگاری را تزریق کند ، و از طرفی حالا که مریم قجر در آلبانی لانه کرده برای خودش هم این نوع نمایش ها بد نیست تا قرص تقویتی باشد جهت تقویت روحیه از دست رفته خودش ، روحیه ای که این روزها از جانب گوهران بی بدیلش به صخره گرفته شده تا جایی که من خبر دارم در نشست جمعی مریم قجر اعضای فرقه بلند می شوند و او را به باد تمسخر می گیرند که هی می گوئید سرنگونی سرنگونی این حرف ها را شما سالیان سال است دارید تکرار می کنید!! ملاحظه کنید کارشان به کجا رسیده که افراد در فضای آلبانی جرات می کنند جلویش بایستند! آیا با این اوضاع و احوال مریم قجر چاره ای دیگری دارد که بخواهد خودش را با این نمایش ها جمع و جور کند اما باید بداند فایده ای ندارد دیگر این نمایش ها حتی جلوی ریزش نیرو را نمی گیرد فرقه رجوی به پایان راه رسیده و راه گریزی در بین نیست.
گلی
