در طول بقای ننگین رهبران فریبکار فرقه رجوی به کرات شاهد این واقعیت بودیم که هرگاه خطر بیرونی عوامل و سرکردگان باند رجوی را تهدید کند ، بدون تعارفات سیاسی و رعایت خط مشی تشکیلاتی با بجا گذاشتن سایر اعضاء نگون بخت فرار را برقرار ترجیح داده و بجای امن نقل مکان می کنند. در این خصوص نمونه ها فراوان است ولی به 3 فرار تاریخی رجوی و زن سومش مریم رجوی کفایت می کنیم.
مورد اول : پس از پیروزی انقلاب که رجوی ماشین ترور در داخل کشور را تحت عنوان فاز نظامی به راه انداخت، وقتی اوضاع سیاسی و اجتماعی جامعه ایران را بنفع خود ندانست واحتمال دستگیری و مجازات وی هر چه بیشتر قوت میگرفت، موسی خیابانی و همسراولش( اشرف ) را سپرجان خود قرار داده و با پشت کردن به آنها با لباس زنانه مبادرت به فرارخفت بار از ایران نمود.
مورد دوم : دراواخر سال 1380 که احتمال تهاجم قوای امریکایی به عراق حتمی شده بود. رجوی بر خلاف ادعای فریبکارانه که مدعی شده بود، سینه رهبران سازمان سپر بلای تهاجمات خارجی خواهد شد، ابتدا زنش مریم رجوی را با یک هیات بیش از 100 نفره به فرانسه فراری داده و سپس خودش طبق سیاق ثابت فرار را بر قرار ترجیح داد تا سایر اعضاء، قربانی حوادث پس از حمله نیروهای امریکایی در عراق شوند.
حال پس از افشای دستگیری روح اله زم، وطن فروش خارجه نشین راز و معمای حضور دائمی مریم رجوی در آلبانی فاش شد. از آنجاییکه حس بویایی رهبران رذل فرقه دراینگونه موارد که موضوع جان در میان باشد بسیار قوی عمل می کند لذا مریم رجوی به ندای تاریخ طبق روالهای گذشته جواب مثبت داده و صرفا برای امنیت جان خودش مدتهاست حومه پاریس را رها و در مانز ساکن گردیده است. الحق که مسعود و مریم رجوی در رذالت وفریبکاری ، خیانت وبزدلی دست همه را از پشت بسته و حسب درس تاریخ، سر بزنگاه اگر لازم باشد برای نجات جانشان پشت اعضای گرفتار در این فرقه را خالی خواهند نمود.
