گزارش نشست انجمن نجات به مناسبت روز جهانی زن با عنوان زنان در مناسبات فرقه ای
جمعه 11/12/1385 سالن اجتماعات کتابخانه مرکزی شهرداری اصفهان
موضوعات نشست را تشکیل می دادند. خانم ربیعی با ارائه آماری از وضعیت زنان در ایران در خصوص اشتغال، رشد قابل ملاحظه و بالای 60 درصدی دانشجویان دختر و تغییر محسوس مناسبات اجتماعی و نقش فزاینده زنان در اداره جامعه، خطاب به خانواده ها تاکید کرد در ملاقات با فرزندان خود در انتقال این تحولات و اطلاعات اهتمام کنند. او در عین حال به بررسی دلایل امتناع جداشدن دختران از سازمان اشاره کرد و تاکید کرد سنت های بعضا اشتباه در خانواده ها و ذهنیت فرزندان ما از نقش و موقعیت دختران یکی از دلایل امتناع بازگشت زنان و دختران از سازمان است. وی تاکید کرد زدودن این ذهنیت از فرزندانمان و بخصوص دختران نقش تعیین کننده ای در جداشدن آنها از سازمان ایفا خواهد کرد. او به روحیه حساس و ظریف و شکننده زنان و دختران اشاره کرد و بر این معنی تاکید کرد که این وجه شخصیتی در تقابل با سنت های غلط مانع از بازگشت این قشر از اسرا فرقه می شود.
مرضیه قرصی به عنوان اولین سخنران این نشست سخنان خود را با ذکر مختصری از پروسه جذب و جدایی خود از سازمان آغاز کرد. او در رابطه با زمان عضویت و وابستگی به سازمان گفت؛
از اول فروردین سال 76 به همراه شوهر و نوزادم عازم عراق شدیم و در اردیبهشت سال 85 نیز از سازمان جدا شدم.
وی در خصوص وضعیت شوهرش اظهار داشت، او وقتی تصمیم به خروج از سازمان گرفت مجاهدین شرط خروج را انجام عملیات نظامی در ایران قید کردند و او در عملیات تروریستی داخل ایران کشته شد. قرصی تاکید کرد سازمان تا مدتها او را از این اتفاق بی خبر گذاشته بود. قرصی درباره نحوه خروج از سازمان تاکید کرد چندین بار تصمیم به جدایی گرفتم اما هربار مجاهدین به بهانه ای مانع از خروج من شدند. قرصی در بخشی از سخنانش درباره ترفندهای مجاهدین برای ممانعت از خروج اعضاء از اشرف سخن گفت. او مدعی شد سازمان با تیره نمایی از ایران و تیف و پخش شایعاتی مبنی بر ناامنی، سوء تغذیه و شکنجه در تیف مانع از خروج افراد می شوند. او درباره وضعیت فرزندش گفت:
در بدو ورود به اشرف سازمان از ما خواست تا از یکدیگر جدا شده و فرزندمان را به هواداران سازمان در اروپا بسپاریم اما ما مخالفت کرده و او را به ایران نزد بستگان خود فرستادیم.
او تاکید کرد در آخرین روزهای اقامتش در اشرف فهیمه اروانی ساعتها برای ممانعت از خروج او نشست توجیهی گذاشته و ادعا کرده است حاضر است فرزندش را از ایران به اشرف آورده تا در کنار او زندگی کند.
ابراهیم خدابنده به عنوان دومین سخنران نشست سخنان خود را با مقایسه نقش زنان در سازمان و فرقه ها آغاز کرد. او با اشاره به کتاب در دست ترجمه خود (فرقه ها در میان ما) درباره فرقه ها گفت:
سازمان مجاهدین خلق بر اساس تعابیر جامعه شناسانه به عنوان یک فرقه شناخته می شود و برای بررسی هر مقوله ای در سازمان باید در چارچوب یک فرقه آن را مورد بررسی قرار بدهیم. بنابراین برای بررسی نقش زن در سازمان ابتدا باید تعابیر فرقه ای از زن را مورد توجه قرار بدهیم.
آرش رضایی سخنران بعدی نشست بود که سخنرانی خود را اختصاص به قرائت مقاله ای در باره تاثیرات انقلاب ایدئولوژیک بر سلامت روانی و جسمانی افراد داده بود. رضایی در این مقاله با تبیین و آنالیز ساختار روانی و جسمی انسان و نیازهای بدیهی و اولیه از جمله کشش های روانی، عاطفی و جنسی و ساختار همگون آنها با زندگی نورمال و طبیعی بر این نکته تاکید کرده بود که ترک غیر عقلانی و تحمیلی این غرایز با اهرم های فرقه ای و مغزشویی در نهایت منجر به بروز بیماری های روانی و روحی و جسمی می گردد. رضایی شیوه های مرسوم در انقلاب ایدئولوژیک را وجهی از سرکوب درون فرقه برای به انقیاد در آوردن افراد توصیف کرد. او با اتکا به دستاوردهای علوم پزشکی و روانشناسی و اظهارات بخشی از جداشدگان از سازمان بر این معنا تاکید داشت که بافت های سلولی و هرمونی انسان به گونه ای پیچیده و تنیده در هم هستند که اختلال در هر کدام از آنها منجر به بروز بیماری های جسمی و روانی می گردد. او در مواجهه با این ادعا از سوی اعضای سازمان که انقلاب ایدئولوژیک منجر به رهایی زن از حصار جنیست تاریخی شده این ادعا را کذب محض و آن را بر خلاف همه دستاوردهای علمی خواند و مدعی شد سازمان مجاهدین هنوز نتوانسته در اثبات این همه ادعاهای حیرت انگیز به لحاظ علمی و پزشکی مقاله یا مطلب مستدلی برای اثبات معجزات انقلاب ایدئولوژیک خود ارائه کند. رضایی در بخشی از مقاله اش انقلاب ایدئولوژیک سازمان مجاهدین را محصول بی کفایتی و شکست های مستمر استراتژی رهبری خودکامه مجاهدین تلقی کرد و انقلاب ایدئولوژیک را در مقایسه با طبیعت و ساختار انسان یک تعبیر متضاد و ضد تکاملی بر شمرد.
او در بخش دیگری از اظهاراتش گفت:
در قراگاه اشرف مسئولیت خوانش و ارسال نامه افراد به خانواده هایشان را داشتم و باید نامه هایی که در آنها بار عاطفی و وابستگی به خانواده احساس می شد را کنترل و مانع ارسال آنها شوم.
در بخش دیگری از سخنرانی خود با اشاره به انقلاب ایدئولوژیک و طلاق های اجباری گفت:
ما موظف بودیم شوهرانمان را با سیلی و تنفر به این دلیل که چرا ما را زودتر با سازمان آشنا نکرده اند مجازات کنیم. ما باید به هر دلیلی از هم متنفر می شدیم تا همه عواطف و احساسات خود را به پای رهبری بریزیم.
ابراهیم خدابنده در بخش دوم سخنرانی خود بار دیگر با اشاره به بحث فرقه و ارزیابی سازمان با ملاکهای فرقه ای بر این نکته تاکید کرد که فرقه ها متکی به رهبری خود انتصابی هستند. ساختار آنها تمامیت خواه و در نهایت بر وابسته کردن تمام و کمال افراد به خود بنا شده اند. او با ارائه گزارشی مربوط به یکی از معروفترین فرقه ها موسوم به خلخا گفت:
این فرقه و رهبرش از افراد خود خواسته بود از هم جدا شوند. زن و مرد باید از یکدیگر متنفر شوند. اگر دیده می شد زن و مردی که قبلا با هم ازدواج کرده بودند، بعد از جدایی نگاهشان تلاقی می کرد، مجازات های سنگینی برایشان در نظر گرفته می شد.
وی در بخشی دیگر از اظهاراتش درباره فرقه خلخا می گوید:
این گروه به وسیله فردی به نام جونز و همسرش رهبری می شد. آنها وقتی از سوی برخی سناتورهای امریکایی احساس خطر کردند، از سانفرانسیسکو عازم جنگلهای گویان در افریقا شدند و در آنجا با ایجاد یک قرارگاه به کلی خود را منزوی کردند. در نهایت تصمیم به خودکشی جمعی می گیرند. وقتی این تصمیم به مرحله اجرا در آمد از مجموع 912 عضو این فرقه 217 کودک در میان آنها بود. آنها بوسیله قرص های سیانور رنگی که هر رنگ متعلق به سنین و گروه معینی بود خودکشی کردند.
خدابنده در بخش دیگری از سخنانش درباره این فرقه به شیوه تربیتی، کنترل و آموزشی کودکان و شباهت هایی از قبیل جدایی این کودکان از والدین، شیوه های مغزشویی، ملاقاتهای کوتاه مدت و تعیین شده و محدود با والدین در شبانه روز، تشویق کودکان به جاسوسی بر علیه والدین، تقسیم کار و کارهای طاقت فرسا به تناسب شرایط سنی برای کودکان از جمله احداث ساختمان، و در نهایت شیوه تنبیه این کودکان در چاه های تاریک و ترسناک اشاره کرد. خدابنده بخشهای دیگری از گزارش درباره این فرقه را به نقل از کتاب فرقه ها در میان ما درباره نحوه خودکشی و طبقه بندی سنی اعضای آن نقل کرد که به شدت حاضرین را تحت تاثیر قرار داد. (نظر به اهمیت سخنرانی آقای خدابنده در این نشست متن کامل سخنرانی ایشان در اولین فرصت پیاده و جهت اطلاع خوانندگان در سایت درج خواهد شد.) خدابنده در انتهای این بخش از سخنانش از سازمان مجاهدین خلق به دلیل ماهیت فرقه ای اش به عنوان یک تهدید جدی یاد کرد. او خودسوزی یاسر اکبری نسب را در این راستا ارزیابی کرد. خدابنده در خصوص سوال یکی از حاضرین درباره موضوع کتاب و کتابخانه در اشرف پرسیده بود گفت:
مجاهدین حتی اجازه مطالعه متون اولیه خود سازمان را هم نمی دهند. مطالعه بیش از اندازه نشریه مجاهد هم می تواند ایجاد شک و سوء تفاهم بکند.
خدابنده در پایان اظهاراتش اعضای دربند فرقه ها را با انسان های معتاد به مواد مخدر مقایسه کرد و گفت :
یک فرد معتاد در ابتدا اطلاعی از آینده مصرف مواد ندارد. وقتی آلوده شد راه بازگشتی برای خود متصور نیست.
نشست با ارائه گزارشی از سوی آقای امین مسئول انجمن نجات پایان یافت. ایشان در رابطه با فعالیت های سال گذشته انجمن به موارد زیر اشاره کردند.
* فعالیت های سیاسی و دیپلماتیک برای ملاقات با دیپلمات ها و سیاستمداران اروپایی و غربی.
* اعزام اعضای جداشده از سازمان به فرانسه جهت ملاقات با مسئولین حقوق بشر.
دیدار و ملاقات با نهادهای حقوق بشری در تهران.
* ملاقات با نماینده عراق در سازمان ملل.
* ملاقات با خبرنگاران بلژیکی و ایتالیایی و ارائه گزارشی از عملکرد سازمان مجاهدین توسط جداشدگان.
وی در بخشی دیگر از گزارش خود با توجه به فعالیت های مورد اشاره تاکید کرد همه هدف ما رهایی فرزندانمان از دام فرقه مجاهدین است. در این خصوص با مقامات عراقی جهت ادامه ملاقات خانواده ها با عزیزانشان رایزنی های لازم انجام شده اما به دلیل اوضاع بحرانی در عراق تضمینی برای سلامت این ملاقاتها داده نمی شود. ایشان تاکید کردند در این راستا با صلیب سرخ جهانی مکاتباتی نیز انجام شده است. وی درباره دیگر فعالیت های انجمن به انتشار نشریه انجمن در تیراژ 3500 و توزیع آن به زبان انگلیسی برای سفارتخانه ها و مجامع بین المللی اشاره کرد. آقای امین در پایان سخنان خود با اشاره به ترفندهای جدید سازمان جهت اخاذی و جمع آوری مالی، به خانواده ها هشدار داد به تلفنهای سازمان که عمدتا با طرح موضوعات پوششی از جمله بیماری و اخذ اقامت در کشورهای اروپایی توسط فرزندان قصد سرکیسه کردن دارند توجهی نکنند. ایشان هرگونه اقدامی در این زمینه را منوط به مشورت با انجمن نجات قید کردند. وی همچنین به شیوه های ارتباطات اینترنتی و سوء استفاده سازمان از این امکان نیز هشدار دادند. آقای امین در پایان نوید دادند نشست آینده به مناسبت بازگشت شمار دیگری از اعضای سازمان مجاهدین به وطن برگزار شود.
