رویارویی مجاهدین با دولت عراق
ایران دیدبان
بقایای گروه تروریستی مجاهدین مستقر در اردوگاه اشرف، پس از ماهها دخالت آشکار در مسائل داخلی عراق و همدستی با بقایای صدام علیه شیعیان و تلاش برای جلوگیری از تشکیل یک دولت عراقی با انواع و اقسام اتهامات، اکنون مأیوسانه به صف بندی در مقابل دولت نوپا و منتخب عراق پرداخته و میرود تا بار دیگر، اغتشاشاتی که پس از شکل گیری انقلاب ایران و تشکیل دولت موقت سازماندهی میکرد، در عراق نیز عملی نماید و همچنان با پنهان ماندن در پس درگیریها، بهره برداری خود را بنماید.
روز پنج شنبه 100 نفر عراقی در یک جلسه در هتل بابل بغداد، با پشتیبانی و خرج مجاهدین و به بهانه درخواست از دولت عراق برای بیرون نکردن اعضای این گروه، تاخت و تاز و خط نشان کشیدن علیه دولت ابراهیم جعفری را آغاز کردند.
بنا به گزارش ارگان مجاهدین در اين جلسه بر نقش این گروه به عنوان يك وزنه تعادل در معادله استراتژيك عراق در منطقه و ضرورت اتحاد با مجاهدين عليه بنيادگرائي تأكيد شد.
افراد شرکت کننده در این جلسه سپس با نمایان ساختن نیات واقعی برگزاری چنین جلساتی که همانا مخالفت با روند قانونی شکل گیری دولت عراق و بر هم زدن نظم آن میباشد، در یک موضعگیری نامربوط از دولت عراق خواستند تا تدوين قانون اساسي دائمي عراق بر اساس اصول اعلاميه جهاني حقوق بشر، ميثاق ملل متحد، معاهدات وين و معاهده پاريس كه تجربه مبارزاتي بسياري از كشورها در نيل به دموكراسي است، صورت گیرد.
در اظهارات آنها آمده: تضمين عملي برقراري دموكراسي و جلوگيري از نقض حقوق بشر و احقاق حقوق سياسي و اجتماعي مردم عراق، تشكيل جبهه اي دموكراتيك ضدبنيادگرا متشكل از همه نيروهاي دموكراتيك و ملي عراق و جدايي دين از دولت در قانون اساسي است.
و در نهایت خواسته شده: با استناد به قوانين و ميثاقها و عرف بين المللي مربوط به حقوق پناهندگان، هيأت حاكمه و دولت عراق بايد حقوق مجاهدين در عراق را مورد توجه قراربدهد.
مخالفت مجاهدین با قانون اساسی عراق که بر پایه فرهنگ و دین مردم این کشور تدوین گردد، در وهله اول ناشی از ضدیت مشخص این گروه با مسلمانان عراق و به خصوص شیعیان است. این مخالفتها در راستای سیاستهای ضداسلامی اسرائیل در منطقه میباشد و بی تردید از جانب دستهای پنهان این کشور در عراق حمایت میگردد.
در ابتدای تشکیل دولت ایران پس از انقلاب، مجاهدین با سر دادن شعار تشکیل جبهه متحد ضدامپریالیستی، آغازگر آشوبها و ایجاد تنش در جامعه بوده و دنباله روی از الگوی حکومتی کشورهایی مانند یمن جنوبی، نیکاراگوئه و لیبی را معیار انقلابی بودن میدانستند و اکنون نیز آشوب را در زیر شعار جبهه متحد ضدبنیادگرایی و الگو گرفتن از سازمان ملل و معاهده پاریس و حقوق بشر که این روزها بیشتر خریدار دارند، دامن میزنند.
نگرانی اصلی مجاهدین از اخراج آنان توسط دولت عراق است و اکنون با دریافتن این واقعیت که به هیچوجه نمیتوانند جلو تصمیم عراق برای ممنوعیت فعالیت و اخراج آنها را بگیرند، به دنبال زمینه های ایجاد تنش و درگیری میگردند تا از این رهگذر موقعیت گذشته خود را که ارتزاق از راه جنگ و کشتار مردم عراق و ایران بود را به دست بیاورند.
