اپوزسیون ملی و بی وطنان مزدور
جمشید طهماسبی، دوم آوریل
بعد ازاینکه مجاهدین با بکارگیری تمام توان خود واستفاده ماکزیمم ازامدادهای نه چندان غیبی از ما بهتران، وقتی حتی با زنجیر کردن خود به نرده های شورای امنیت نیز به جایی نرسیدند وهمچنان آرزو به دل، تا این نقطه حسرت شرایطی از نوع عراق که با تصور شکستن « تغار ایران » بلکه به پاداش زین کردن و لیس زدن ثم اسب های متجاوز به نوایی برسند، تا شاید از گرداب شرایط بغرنج عراق نجات پیدا کنند.
درشرایطی که همزمان با صدور قطعنامه شورای امنیت، که سوز وگدازآنها را به دنبال داشت و کنفرانس برلین که در آن اغلب شرکت کنندگان به گزارش رادیو دویچه وله..منهاى شرکتکنندگان اسرائیلى، عملا بقیه بدون استثناء تأکید کردند که مسئلهى هستهاى ایران با تحریم و گزینهى نظامى نمىتواند حل بشود و باید از طریق مذاکره و گفتگو حل شود.”
وتمام کارشناسان آمریکایی و آلمانی شرکتکننده دراین کنفرانس اذعان داشتند که ایران ازحق فنآوری هستهای برخورداراست و کسی نمیتواند این را انکار بکند بطور کلی میشود گفت که همهشرکتکنندگان، بویژه شرکتکنندگان آمریکایی و آلمانی، در بحثهای خود، نگران اوج گیری بحران بودند و نگران از اینکه مبادا دولت بوش با سرسختیهایش و عدم نرمشی که ایران در مواضع اتمیاش نشان میدهد، دست به یک حرکت نظامی ماجراجویانه بزند و آتش جنگ تمام منطقه رادربربگیرد
همچنین ورنر هویر:
نمایندهى پارلمان آلمان از حزب لیبرال (FDP) نیز سیاست حزب خود را مبتنى بر راه حل از طریق مذاکرات می داند:
“حزب لیبرالهای آزاد آلمان معتقد است که باید یک راه حل دیپلماتیک وجود داشته باشد و باید امکان پذیر باشد و پیششرط آن حسن نیت از سوى طرفین است و اینکه باید تصریح کرد که بر اساس قرارداد NPT ایران حق استفادهى صلحآمیز از انرژى هستهاى را دارد
ودکتر زبینیو برژینسکی، مشاور امور امنیتی دولت جیمی کارتربه:
خطر واکنش نظامی آمریکا اشاره کرد، واکنشى که دولت آمریکا باید از آن پرهیز جوید. وى گفت، ایران بعد از ترکیه بیشترین استعداد را برای دمکراتیزهشدن دارد و کشوریست با یک فرهنگ غنی و تاریخی پرقدمت. برژینسکی در عینحال گفت، دمکراسی جمهوری اسلامی دمکراسی خاص خودش است و نه آنگونه که ما میفهمیم، ولی بهرحال ایران را بهیچوجه نمیشود، مثلا، با کره شمالی مقایسه کرد.
درچنین شرایطی مجاهدین ظاهرا برای فرارازمخمصه مواضع ضد ملی خود و آویزان شدن به دم نومحافظه کاران جنگ طلبی که مورد تنفر افکار عمومی بین المللی هستند تا جایی که کاسه داغتر از آش شده بودند، دست به تاکتیک صدور فراخوانی با بکارگیری هواداران شرمنده شان درسایت دیدگاه زدند با این تصور که با مغلت کردن تا حدی باررسوایی را کاهش دهند، که فکر می کنم بهتر است برای پی بردن به محتوای این فراخوان، نقد آقای محمد آسانگران ازحزب کمونیست کارگری، که دربسیاری از موارد مواضع بسیارنزدیکی با مجاهدین دارند به اندازه کافی گویا باشد:
مردم جهان تحریم اقتصادی و نتایجش را از سال 1990 تا2003 در عراق دیدند. امضا کنندگان این بیانیه هم شاهد فجایع و نتایج مرگ بار آن تحریمها علیه مردم عراق بودند. بیش از نیم میلیون کودک و تعداد بیشتری از مردم در عراق در اثر بی غذایی و بی دارویی نتایج آن بود.
آیا امضا کنندگان این بیانیه میخواهند این بار هم شاهد تخریب جامعه ایران و کشتار میلیونی کودکان و انسانهای مسن و اقشار کم درآمد در ایران بر اثر قاطعیت سازمان ملل و شورای امنیت با اعمال تحریم اقتصادی باشند
آیا12 سال تحریم اقتصادی عراق، صدام حسین را از پا در آورد یا میلیونها مردم آن مملکت را به نیستی و تباهی کشاند؟ چگونه است که امضا کنندگان این بیانیه خود شاهد و ناظر آن همه کشتار و تخریب جامعه عراق در نتیجه تحریم اقتصادی بودند، اما همان سیاست را برای ایران و علیه مردم ایران تجویزمیکنند.
آیا امضا کنندگان میخواهند بر مزار کودکان پر پر شده ، در اثر سیاست تحریم اقتصادی جشن اعمال فشار به حکومت! را بگیرند؟ آیا میخواهند کشتار جمعی مردم ایران در اثر بی غذایی و بی دارویی را به دنیا نوید بدهند و دستمال بدست رقص پیشواز از دمکراسی در ایران را برپا کنند؟ آیا اینها هم منتظر هدیه های دولت بوش هستند که از عدم قاطعیت سازمان ملل و دول اروپایی گله دارند، که چرا تحریم اقتصادی نمیکنند. آیا میخواهند به پاس سیاستهای قاطع بوش پای عمو بوش را بوسه زنند؟
اما بیانیه دیگری هم از طرف اپوزسییون ملی ومستقل ایران صادر شده که نشانه هوشیاری و واکنش به موقع آنان ،زبان گویای تنفرجامعه ایران وتمامی ایرانیان آزاده ای است که در این شرایط حساس میهنمان بر آن انگشت گذاشته ا ند:
اپوزیسیون مستقل ایران دریافتِ هرگونه کمک (اعم ازمالی وغیرمالی) ازایالات متحده و دیگر دولت¬های خارجی راعملی مذموم ازنظراخلاق سیاسی مطرود می¬داند،آن را محکوم وتوهینی آشکاربه مردم ارزیابی می¬کند.
اهداف سوداگرانی که همواره در هر مقطع مهم تاریخِ ایران از استبداد پشتیبانی کرده¬اند و در سرکوب جنبش های ملّی و ترقیخواهانه دخالت مستقیم و آشکار یا غیر مستقیم و پنهان داشته اند از اختصاص چنین کمک هائی روشن است.
مردم ایران هنوز از یاد نبرده¬اند که دولت آمریکا دستاوردهای تلاش¬هایشان برای دستیابی به آزادی و استقلال را با کودتای ننگین 28 مرداد علیه دولت ملّی دکتر مصدق پایمال کرد و کشور را به محاقِ دیکتاتوری پهلوی فرو کِشاند.
آزادی¬خواهانِ ایرانی نیازی به کمکِ سوداگرانِ نفت و خون ندارند هدف اینان اسارت و چپاول مردم است چشم دوختن به کمک خارجی نشانه¬ وابستگی است سرنوشتِ غم انگیز مبارزاتِ مردم افغانستان و عراق برای رهایی از دیکتاتوری¬ برای همگان درس روشنی ازعواقب چنین دخالت¬هایی به شمار می¬رود.
به راستی داغ ننگ وابستگی ودخیل بستن به بیگانگان تا ابد بر جبین کسانی در پی منافع حقیرخودتمامی مرزهای حتی انسانی را درنوردیدند تا ابد باقی خواهد ماند
اپوزسیون ملی و بی وطنان مزدور
