روسیاهی و ننگ بر پیشانی مجاهدین
17 یونی 2006 روز پر هیجانی برای فوتبال ایران بود. تیم فوتبال ایران پس از شکست از تیم مکزیک در مقابل تیم پر قدرت پرتقال قرار گرفت. تیم ایران در بازی با پرتقال به اعتقاد اکثر کارشناسان بازی خوبی را ارائه داد، اگر چه از این تیم شکست خورد.
این رویداد ورزشی برای ایرانیان ساکن آلمان اهمیت بسزائی داشت وآنچه که بر اهمیت آن افزوده بود جمعیت کثیر ایرانیانی بود که از سراسر دنیا برای تماشا و حمایت از تیم محبوبشان به این بازی ها آمده بودند. به یقین می توان گفت که تا بحال هرگز در خارج از کشور این تعداد از ایرانیان گرد هم نیامده بودند.آنچه که این همبستگی بزرگ و وحدت و یکپارچگی را به جمع ایرانیان داده بود انگیزه و حس ملی و میهن پرستی ایرانیان بود.
تعداد زیادی از جوانان شامل دختر و پسر که اکثریت قریب به اتفاق آنها در اروپا بدنیا آمده بودند و فارسی را بخوبی بلد نبودند با در دست داشتن پرچم سه رنگ ایران با شور و هیجانی وصف ناشدنی شعار ایران ایران سر می دادند.
این واقعه ثابت کرد که وقتی پای منافع و غرورملی به میان آید ایرانیان با هر عقیده ، دین و گرایش سیاسی یکپارچه و متحد پشت در پشت هم می ایستند. اعضای جداشده مجاهدین نیز به سهم خود تلاش کردند تا در این بازی های ورزشی از تیم ملی ایران به عنوان نماینده ملت ایران حمایت کنند و در همین رابطه فعالیت هایی را داشتند که عکس های آن نیز ضمیمه این گزارش می باشد.
اما در مقابل این خیل عظیم جمعیت و در خارج از محل اجتماع ایرانیان، مجاهدین یعنی مزدوران دیروز صدام و جاسوسان امروز قدرت های بزرگ، حساب خود را از مردم جدا کرده و در محلی دور افتاده و در حصار همیشه بسته خود، اجتماع کوچکی را تشکیل داده بودند و متاع بی رونق و کساد خود را به نمایش گذاشته بودند. مجاهدین حتی قبل از آغاز این بازی های ورزشی از زبان یکی از اعضایش خطاب به کازاکا یکی از نمایندگان پرتقال در پارلمان اروپا علناً اظهار کردند که ما در بازی ایران و پرتقال به یاد تیم شما خواهیم بود و..
بطور حتم واقعه جام جهانی 2006 سپری خواهد شد و به تاریخ خواهد پیوست، اما روسیاهی و ننگ آن بر پیشانی مجاهدین تا ابد باقی خواهد ماند و مردم این ننگ را که مجاهدین دست در دست اسرائیل علیه تیم ملی کشورشان کارشکنی کردند در حافظه تاریخی خود نگه خواهند داشت.
درود بر ایران و ایرانی.
زنده باد آزادی
کانون آوا
18.06.2006