قرارگاه اشرف ایستگاه آخر تروریسم
کوشش برای پدید آوردن بهشت در زمین ، همواره دوزخ ساخته است.
کارل پوپر
رفتار ستیزه جویانه و تروریستی رجوی و دارودسته اش زائیده اندیشه تمامیت خواهانه ، ایدئولوژی دگم و تام گرای معطوف به قدرت محض است. طرح مبانی انگیزه های اصولی انتقاد از پدیده تروریسم و واکاوی نقادانه عملکرد و خط مشی تشکیلاتی فرقه مجاهدین برپایه آموزه های عقلانیت مدرن ، گویای افول و زوال تابوها و دگم های ذهنی و ایدئولوژیک دارو دسته رجوی است.
انحطاط ایدئولوژیک ، بی آیندگی سیاسی و از هم گسیختگی تشکیلاتی گروه های تروریستی و خشنی چون فرقه رجوی در سالهای اخیر بیانگر طرد و انکار روش های خشونت طلبانه از سوی جوامع انسانی و ملل توسعه یافته و جایگزینی نوعی فلسفه انتقادی بربنیان دیالکتیک به مفهوم تاثیرپذیری متقابل در پدیده های انسانی – اجتماعی بر تفکر و ذهنیت انسان مدرن را به اثبات رسانده است.
در بررسی تطبیقی مناسبات و روابط درون تشکیلاتی گروه های تروریستی در اقصی نقاط جهان ، علیرغم تمایزات سطحی و شکلی مابین سازمان های تروریستی به یقین می توان گفت که به لحاظ ماهوی مسخ هویت افراد تشکیلاتی یک اصل و اجبار شناخته شده ، مشهود و مشخص است.
در چنین شرایطی سازمان های تروریستی چون مجاهدین و القاعده با مخدوش نمودن و تسلیم اراده فعال آدمی (عنصر تشکیلات) ، مقام و منزلت حقیقی انسان ها مورد بی احترامی و اهانت واقع می شود و انسانیت مفهوم واقعی خود را از دست می دهد این است فاجعه بزرگ روزگار ما که براستی اندیشمندان و متفکران عصر تحولات دموکراتیک از آن رنج می برند. زمینه سازی ذهنی و روانی برای اطاعت کورکورانه و اقدام به عملیات انتحاری یا خودسوزی افراد تشکیلات رجوی که براساس القائات سیستماتیک رهبری و سران فرقه مجاهدین انجام می پذیرد حاکی از این حقیقت تلخ است که شیوه بهره گیری از انسان ها در مناسبات درون گروهی مجاهدین به زیان آزادی ، هویت انسانی و استقلال فردی عناصر تشکیلاتی است.
در آنالیز و واکاوی ایدئولوژی دگم ، مناسبات فاشیستی و خط مشی تروریستی فرقه مجاهدین صرفا نباید بر نابودی ارزش های انسانی و دموکراتیک مویه گری کرد و لب به انتقاد و ناخشنودی گشود بی آنکه راه حل عملی ارائه داد بلکه اصولی ترین و منطقی ترین شیوه و رفتار در مواجهه با فرقه مجاهدین و در نقد و بررسی آن بایستی از شیوه تفکر و برداشت انضمامی مبتنی بر اندیشه باز ، پویا ، نظریه انتقادی و از ارائه راه های عملی ، آنسوی خیال پردازی و اندیشه مجرد و انتزاعی سود جست.
شیوه معقول و منطقی در رهایی افراد و کادرها از سیطره ی اندیشه دگم و مناسبات غیر دموکراتیک در تشکیلات مجاهدین ، نقد آگاهانه و عالمانه اندیشه معطوف به ترور و خونریزی ، نفی رهبری کاریزماتیک و به چالش کشیدن آن براساس گفتمان مدرن و نیز اثبات بی منطقی اسطوره سازی کاذب در ذهن و روان افراد تشکیلاتی است.
زمینه سازی ذهنی و عینی برای خردورزی و رهایی افراد از محدودیت ها و حصارهای تنگ و بسته تشکیلات رجوی سودای به وجود آوردن مناسبات و روابطی است که آزادی فردی ، خرد ورزی و انتخاب آگاهانه تحت هیچ شرایط غیردموکراتیک ، توجیه غیرانسانی و روش های غیراخلاقی توسط نیروهای سرکوبنده و بازدارنده ی درون تشکیلاتی فرقه رجوی نابود و متلاشی نگردد. به بیان دیگر براساس مولفه های اندیشه سیاسی عصر روشنگری و نظریه های منتقد در رابطه با مناسبات آمرانه ، اندیشه توتالیتر و روش های فاشیستی ، انسان موجودی تک ساحتی تلقی نشود و منحصرا ضوابط و ارزش های تشکیلاتی زمام مقدرات او را به دست نگیرند.
طریقه و سیره عملی در مبارزه با شیوه های اعمالی و بازدارنده فرقه تروریستی رجوی ، آگاهی افراد تشکیلاتی از چگونگی وضع و موقعیت خود در جهان است. نیل به این آگاهی در کادرهای تشکیلات رجوی به خصوص در افراد مستقر در قرارگاه اشرف ، نیروی طرد کننده و منفی پدید می آورد که مبدا تفکر و یا نظریه و افکار انتقادی افراد خواهان جدایی از فرقه مجاهدین است. بی شک کمک به ایجاد شرایط ذهنی و عینی استمرار اندیشه انتقادی در ذهن و روان افراد تشکیلاتی مستقر در قرارگاه اشرف ، انگیزه کشاکشی بین عناصر تشکیلات با رهبری و سران فاشیست آن خواهد شد که براثر آن سرانجام تحولی راستین در کیفیت ذهن و روان افراد تحت سلطه فرقه مجاهدین به وقوع خواهد پیوست. این تحول راستین ، افراد مستقر در قرارگاه اشرف را به آرامش خاطر و آزادی حقیقی رهنمون خواهد ساخت.
در طی سه سالی که ارتباط منطقی و تعامل روشنگرانه و اثربخش با افراد مستقر در قرارگاه اشرف به وسیله فعالان و خانواده های عضو انجمن نجات ایران برقرارگردیده ، جای بسی خوشحالی است که ما نظاره گر جدایی بیش از 700 نفر از فرقه مجاهدین و بازگشت به آغوش پرمهر خانواده هایشان و کاشتن بذر امید و محبت به جای ناامیدی و نفرت در دل آنان شده ایم.
آرش رضایی
مسئول انجمن نجات شاخه آذربایجانغربی
4/4/1385