از نبودن تا نیست شدن!

از نبودن تا نیست شدن!
ایران‎دیدبان
این روزها سایت‎های مجاهدین و کسانی که به‎نحوی دنباله‎رو سایت‎های ابلهانه و فاشیستی گروه تروریستی رجوی هستند، سرشار از اهانت و ناسزاگویی به بانوی سینماگر، خانم تهمینه میلانی است!
اصولاً علت این همه فریاد و دادی که اپوزیسیون ایرانی – آن هم از نوع فاشیست و تروریست‎اش – اخیراً علیه خانم میلانی و سال‎ها است علیه هنرمندانی مانند کیارستمی، جلیلی، پناهی، سپنتا و… به‎راه انداخته، ریشه در بی‎فرهنگی و ناتوانی‎های فکری – سیاسی آن‎ها دارد، چرا که هیچ چیزی برای عرضه ندارند و چند کاری هم که مجموعه‎ی اپوزیسیون تاکنون در عرصه‎ی سینما و تأتر انجام داده است، از بیماری مزمن وارونه‎نگری و دریچه‎ی تنگ منافع حزبی با سوژه‎هایی غیرواقعی، رنج برده است و مورد اعتنای هیچ منتقد و دست‎اندرکار امور هنری در سطح جهان قرار نگرفته است.
از این که بگذریم، حضور هنرمندانی همچون خانم میلانی در جشنواره‎های بین‎المللی، مرگ و ابطال دعاوی کاذب مجاهدین در مورد جامعه‎ی ایران را رقم می‎زند و به‎همین سبب هم هست که تلاش دارند با هزار چسب ِ ناچسب، این هنرمندان را به حکومت وصل کنند.
ابطال دعاوی آنان است از آن رو که بر خلاف دعاوی تبلیغاتی و شانتاژ مشمئز کننده علیه فرهنگ و اندیشمندان ایرانی، کسانی از جامعه‎ی ایران با استقبال مخاطب جهانی روبرو می‎شوند که آثارشان سرشار از مفاهیم انسانی، فراتر از نگاه‎های تنگ سیاسی، غیرایدئولوژیک و بعضاً در تضاد و یا متفاوت با دیدگاه حاکم بر ایران می‎باشد و در نهایت استقلال و خلاقیت آنها است که با اقبال مواجه می‎شود.
این حقیقت درست در زمانی بیش از پیش نمایان شده است که دار و دسته‎های وابسته به گروه تروریستی مجاهدین درخواست هوای آزاد و پروستریکا می‎کنند و مدعی‎اند که از سرکوب و یک‎جانبه‎نگری و سانسور به ستوه آمده‎اند. البته آنان ضعف و سخافت فرهنگی خود را بر زبان می‎آورند. (مجموعه اظهارنظرهای ماه‎های اخیر از جانب هواداران سنتی مجاهدین که بخشی از آن در ایران‎دیدبان منعکس گردید، مؤید این نکته است)
 

خروج از نسخه موبایل