فشار بر ساکنان تیف؛آخرین تلاش فرقه ی رجوی
بیش از صد نفراز اعضای جدا شده از فرقه ی رجوی برای مشخص شدن وضعیت نا به سامان خود دست به اعتصاب و اعتراض زدند. این عده که به دنبال درخواست جدایی و خروج از زندان اشرف به اردوگاه تحت نظارت امریکایی ها – تیف – برده شده تا به یک کشور امن فرستاده شوند ، اکنون بلاتکلیف و تحت فشار شدید روحی و جسمی قرار دارند.
سازمانی که روزی ادعا می کرد همه ی اعضا در ورود و خروج آزادند و اطمینان می داد همه با میل و خواست قبلی به آن ها پیوسته اند و همه برای فدا شدن و ذوب در رهبری حاضر هستند. حالا همان افراد را به سبب درخواست جدایی نه تنها رها نمی کند، بله به اردوگاه های تحت نظارت سربازان امریکایی می فرستد تابه مانند گروگان با ان ها رفتار شود و اجازه مصاحبه نداشته و در فرستادنشان به کشور مورد نظرشان و هر جایی غیر از عراق کم کاری می کنند تا بدین ترتیب باجی به فرقه ی رجوی داده و از مزدوریشان بیش تر بهره گیر ی کنند. دلیل این کارها را همه می دانند؛ رفتن هر جداشده برابر با افشاگری های تازه تری در نقض حقوق بشر از سوی فرقه است و سینه ی هر کدام از آنان مملو از درد و رنجی است که سال های حضور در سازمان برایشان به ارمغان آورده و اگر تا کنون هم آن جا مانده اند به دلیل فریب ها و شعارهای رویایی فرقه بوده!
ا گراین گونه نیست چرا از عزیمت جداشده ها به سمت ایران و یا یک کشور اروپایی وحشت دارند و به قول خانواده سمیه محمدی، اگر سازمان مجاهدین ادعا دارد که سمیه و سمیه ها با خواست قلبی و بدون تهدید و فشار درمصاحبه های تلویزیونی ماندن در اشرف را اعلام می کنند، پس چرا می ترسند که این جوانان پایشان به یک کشور دیگر برسد؟
اگر مریم رجوی اعلام می کند که اروپا و غرب به سازمان مثل یک گروگان نگاه می کند و بر این امر اعتراض دارد و مدام هم خودش و هم بقیه سخن پراکنانش در مصاحبه ها می گویند بر سر آنان معامله صورت می گیرد ( که البته ادعایی واهی بیش نیست) چرا خودشان با اعضا همین معامله را می کنند، اگر گروگان گیری زشت و قبیح است چرا خود همین کار را می کنند. مسلماً این نگرش و نحوه ی رفتار به تازگی در فرقه به وجود نیامده و سال هاست که طی پروسه های مختلف با اعضا چنین کرده اند، چه آن موقع که با کشاندن یک عضو از خانواده ای به سمت خویش آن را به منزله برگ برنده در دست می دانستند تا بقیه افراد خانواده را نیز به آن سو بکشانند و چه جدا کردن زن و شوهر و گرو گرفتن فرزندان برای ماندن والدینشان.اکنون نیز با توجه به وضعیت خروج تروریست ها از جمله فرقه از کشورشان راهی برای خروج خود از فضاحت بیش تر جز فشار بر اعضا ندیدند، ولی خیال خامی است که به مانند تمامی توهمات دیگر فرقه به انتها رسیده و دیر یا زود بقیه اسیران در دست رجوی هم رها خواهند شد. و در نهایت تاریخ مصرفشان همان گونه که نزد ملت ایران و افکار عمومی دنیا تمام شده در نزد اربابان غربی هم تمام خواهد شد!
اعتصاب کنندگان در تیف بدانند و اطمینان داشته باشند همه رها شدگان از دست فرقه صدای دادخواهی شان را شنیده و به گوش سازمان های حقوق بشری رسانده و می رسانند و تا زمان آزاد شدنشان و حتی پس از ان در هر جا که باشند حمایتشان می کنند.
کسانی که خود زیر پایشان خالی است و با جاسوسی و مجیز گویی غرب و اسرائیل هم راه به جایی نمی برند، نمی توانند جداشدگان را زیاد تحت فشار قرار دهند. متجاوزان به عراق خود شکست خورده اند و سربازانشان گروه گروه فرار می کنند و مجبورند هر چه زودتر مفتضحانه از آن کشور لشکرکشی کنند و بروند ، بنابراین فرقه که همیشه بر بنای سست بنیان سیاست گذاری کرده، اکنون هم چنین وضعیتی دارد و اضمحلال کامل را پیش روی خود می بیند و این ظاهر سازی ها هم برایشان بی فایده خواهد بود.
به امید رهایی هر چه زودتر اعتصاب کنندگان تیف و بقیه فرزندان اسیردر فرقه رجوی
