ضربه‎ ی نهایی!

ضربه‎ ی نهایی!
ایران‎دیدبان
اظهارات بلر و مقامات استرالیایی مبنی بر درخواست از امریکا برای مذاکره‎ی مستقیم با ایران، و تصمیم امریکا برای تغییر سیاست‎هایش در عراق، همچون پتک بر سر بقایای رجوی که تنها امیدشان به‎راه انداختن یک جنگ علیه ایران بود فرود آمده است.
در حالی که دار و دسته‎ی رجوی به ابلهانه‎ترین شکل ممکن به بحرانی بودن پرونده‎ی ایران در شورای امنیت دل‎خوش داشته بودند، تحولات چند روز گذشته آنها را در بحرانی سخت فرو برده است، به‎نحوی که نمی‎دانند چگونه سر و ته ِ وعده و وعیدهایی که به نیروها بر سر اقدامات شورای امنیت علیه ایران داده بودند را جمع و جور کنند. از این رو است که دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین در تلاش است تا به نیروهای روحیه باخته و مأیوس خود القاء کند که امریکا هیچ تصمیمی برای تغییر استراتژی‎اش در عراق نگرفته است!
از سوی دیگر می‎کوشد تا پای خاتمی رییس‎جمهور سابق ایران را به این میانه باز کند و علیرغم این‎که ناچار است به تأثیرات سفر ایشان به انگلستان و اثرات نصایح و سخنان او اعتراف کند، تن به این کار داده و به فضیح‎ترین شکل ممکن تمام پیش بینی‎ها و آینده‎نگری های فرصت‎طلبانه‎ی خود را به‎نمایش بگذارد.
مجاهدین به‎زعم خویش و در اقدامی بسیار دیرهنگام و مذبوحانه می‎کوشند با خراب نمودن چهره‎ی آقای خاتمی، از تأثیرات سفر وی کم کنند. این دست و پا زدن‎ها نشان می‎دهد که آنان تا چه اندازه در تأثیرگذاری بر رویدادهای سیاسی مربوط به ایران ناتوان هستند.
اصل و اساس تحولاتی که در ماه‎های اخیر و به‎ویژه در روزهای پس از انتخابات امریکا در ارتباط با مسأله‎ی ایران به‎وقوع پیوسته است نشان از شکست سنگین سیاست‎های جنگ‎طلبان از یک‎سو و غیرقابل چشم‎پوشی بودن ایران از سوی دیگر دارد.
واقعیتی که مجاهدین با درک آن، عاجزانه در پی انکار آن هستند و هیچ راه چاره‎ای برای خود نمی‎بینند.
از جنبه‎ای دیگر نیز می‎توان به واکنش شدید مجاهدین در قبال سفر آقای خاتمی به انگلستان پی برد، چرا که هر چه واقعیت فوق برجسته‎تر می‎شود، بی‎اعتباری سیاسی مجاهدین بیش از پیش برجسته می‎گردد، امری که مجاهدین به‎دلایل متعدد آقای خاتمی را در آن سهیم می‎دانند.
به هر حال آنچه غیرقابل انکار است، تأثیر شدید رویدادهای روزه‎های اخیر است که به‎طور کامل هرگونه شکاف و فرصت را برای بندبازی دار و دسته‎ی رجوی گرفته است و هر چه این فضا گسترش یابد، بقایای رجوی مرگ و انزوای خود را بیشتر احساس می‎کنند.

خروج از نسخه موبایل