طنز روزگار را می بینید؟
مریم رجوی عجوزه ی پیر هزار رنگ ، هزار انگ است ! این زن یک رهبر فرقه ای است که از سال 1364 در کنار مسعود رجوی جنایتکار مقیم زیر پرچم صدام حسین ، شروع به جنایت کرد. مگر ما جداشدگان از این فرقه لعنتی ، فراموش می کنیم عربده های مستانه ی مریم در اشرف را که دیوانه وار فریاد می زد: شما یک مشت مفت خور هستید که سر سفره ی آماده ی مسعود نشستید و قدرناشناسی می کنید.
انقلابی که او آورد و سبب جدائی صدها زوج از هم و آواره شدن صدها کودک شد، پاسخی به بحران های درونی فرقه بود و نه ضرورتی برای سرنگونی! انقلابی که فقط برای اعضای رده پائین مثل ما بود ! او و مسعود در پس پرده اعمالی می کردند که دهها سال بعد قسمت های بسیار کوچکی از آنها ، با آزادی اولین زنان از اسارت ، افشاء شد!
” خطبه های عقد” ی که مسعود با همکاری این زن در تاریکخانه ها جاری می کرد را هنوز فراموش نکردیم. ” درآوردن لباس شرک وجاهلیت” مگر از جملات مشهور مریم رجوی خطاب به زنان نبود؟
” رقص رهائی ” و معراج جمعی ” و” زن های مسعود ” و “اینجا حوض شورای رهبری است ” و ” ذوب ایدئولوژیک زنان ” و ” محرمیت ایدئولوژیک ” و… مگر از سخنان تاریخی و زن فریبانه ی مریم رجوی در اشرف نیست ؟!
انسان شرم می کند از این همه بی حیائی یک زن !!!
کسانی که در اشرف شکنجه شده و خونین و مالین می شدند از سوی زنان تحت امر مریم گفته می شد : ” جهود خون دیده است ” ! ” چیزی نشده است ، بچه ها، خمینی درون و همزاد تو را زده اند ! با تو که کاری نداشتند ” !!!
این زن که وقیحانه ، نابسامانی های اجتماعی مانند فساد و … را در یک جامعه ی 80 میلیونی به رژیم ربط می دهد ، چگونه میتواند ادعا کند که مشکلاتی که در یک جامعه ی کوچک محصور 3000 نفری ، در آلبانی و اشرف های قبلی اتفاق می افتد به جامعه و رهبری آن ربطی ندارد؟! و می گوید ریشه مشکلات در اعضاء است ! چرا در یک سیستم رهبری محکوم می شود و در دیگری فرد ؟
زندان و شکنجه در دستگاه خود را ” برای کسانی که فطرتشان به کلی محجوب نشده و به کفر و جهود و نفاق نرسیده باشد را رحمت می خوانید در لباس غضب ” اما در سیستم دیگر همه را تقصیر رهبر می دانید؟
شما رهبران خود خوانده و جنایتکارانی هستید که با لباس های رنگی در پاریس قدم می زنید و دندان های تیز و پنجه های درنده ی خود را از خلق پنهان کرده اید!
حیف بر جانهایی که در بیراهه ها ، خاک و خاکستر شدند !
سالها اجازه ندادید ،حتی یک نفر از تشکیلات جدا شده و از عراق خارج شود ، گفتید : هرکس ببرد، حکمش اعدام است ! ولی رهبری می بخشد و اجازه می دهد در اشرف بماند! اینگونه همه را از مرگ ترسانده وبه تب ، یعنی ماندن در اشرف مجبور ساختید ! عاقبت هم همه را یا پیر کردید ویا به کشتن دادید، ای تف بر غیرت و شرف شما رجوی ها …
فرید
