جرجی تاناسی، ساکن استان دورس در نزدیکی اردوگاه مجاهدین خلق گفت: «من تصمیم گرفتم که برای کشورم در مورد تهدید مجاهدین خلق برای آلبانی و آلبانیایی ها کار کنم. من به خودم افتخار می کنم، زیرا آنچه که من به انجام آن ادامه می دهم، صرفاً روزنامه نگاری نیست. این میهن پرستی نیز هست.»
متن مصاحبه در زیر آمده است:
بالكان پست: از مجاهدین خلق از زمان شیوع بیماری كرونا ویروس چه خبر دارید؟
جرجی تاناسی: خوب، ارائه یک پاسخ دقیق دشوار است. فرقه بسیار بسته است. بدست آوردن اطلاعات (از منظر روزنامه نگاری، نه جاسوسی) از آنچه در اردوگاه اشرف ۳ می گذرد کار آسانی نیست. قبل از شیوع بیماری ویروس کرونا، برخی از اعضای رده های پائین مجاز به رفتن به تیرانا (پایتخت) بودند.
(۲۰-۲۵ کیلومتر دور از اردوگاه) برای انجام برخی از خریدها، زیارت قبرهای اعضای کشته شده مجاهدین خلق، برای دیدن یک پزشک و غیره. آنها باید در گروه هایی متشکل از حداقل ۳ نفر سفر کنند. به فرماندهان اجازه داده شده تا آزادانه به تیرانا و شهرهای دیگر مراجعه کنند. اعضای بدنه سازمان با استفاده از وسایل نقلیه عمومی به تیرانا می روند، فرماندهان از اتومبیل های شخصی استفاده می کنند (یک شاسی بلند با رنگ سبز قدیمی، یک شاسی بلند با رنگ سفید و غیره). فرماندهان برای سفر به مرکز شهر کوچک مانز یا برای رسیدن به بزرگراه مجاور که تیرانا را به دورس (بندر اصلی آلبانی) وصل می کند از چند موتور سیکلت استفاده می نمایند. تا پایان سال ۲۰۱۷، اعضای رده پائین هر دو ماه یکبار مجاز به سفر یک روزه تفریحی با اتوبوس (اتوبوس ۵۰-۵۵ صندلی) به شهرهای مختلف آلبانی مانند دورس، برات (یک شهر تحت حمایت یونسکو) و کروجا (پایتخت قرون وسطای آلبانی) و غیره بودند. اعضای بدنه سازمان اجازه داشتند بستنی بخورند، چای را در کافه های محلی بنوشند، در چنین سفرهای تفریحی از مغازه های محلی خرید نمایند.
پس از شیوع بیماری، هیچ یک از اعضای رده پائین مجاز به رفتن به تیرانا نیستند، مگر برای فوریت های پزشکی. اما فرماندهان همچنان از هتل های مجلل تیرانا در میدان اسکندر بیگ استفاده می کنند.
می توان با دیدن صاحبان خودروهایی که وارد اردوگاه مجاهدین خلق می شوند و صحبت با آنها یا از طریق سوال کردن از آلبانیایی هایی که برای کار در این اردوگاه استخدام شده اند، در مورد این گروه اطلاعاتی را کسب کرد.
تعداد آلبانیایی که برای انجام کارهای عجیب در اردوگاه مجاهدین خلق استخدام شده و کار می کنند به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. به طور کلی، آنها به هیچ وجه صحبت نمی کنند. آنها بسیار مایل به صحبت کردن از تجربه خود در مورد کارهایشان در اردوگاه نیستند. برای انتخاب گفتگو با آنها، باید یک آبجو، یک فنجان چای یا قهوه را به آنها تعارف کرد و با احتیاط سؤالاتی راجع به کارشان در اردوگاه پرسید. آنها پاسخ های بسیار کوتاهی را برای شما ارائه می دهند. آنها همیشه حرفهای خودشان را در رابطه با مجاهدین خلق می زنند مانند: ایرانیان اردوگاه افراد خوبی هستند. آنها افراد بسیار خوبی هستند. آنها به ما خوب پرداخت می كنند (۱۰۰۰ لك در روز حدود ۸ الی ۹ یورو).
در طول شیوع بیماری، جمعیت اردوگاه به طور مرتب مواد غذایی را دریافت می کنند. زباله های تولید شده توسط ساکنان اردوگاه مثل همیشه با کامیون های زباله حمل می شوند. آنها در مقایسه با سال قبل، یک جشن نسبتا کم اهمیت برگزار کردند – آنچه ما در آلبانی روز سلطان نوروزی می نامیم.
البته هر جشن و هرگونه فعالیت مذهبی (عید پاک، ماه رمضان) هنوز در آلبانی به طور رسمی ممنوع است. اما قوانین و مقررات آلبانی با قدرت در دروازه جلوی اردوگاه مجاهدین خلق متوقف می شوند.
اردوگاه مجاهدین خلق که به میزان بالایی از نقض قوانین آلبانی برخوردار است، نزدیک به اردوگاه خلیج گوانتانامو در برابر قانون کوبا می باشد.
بالکان پست: دولت آلبانی در حال حاضر و با توجه به شیوع بیماری ویروس کرونا چگونه با مجاهدین خلق برخورد دارد؟
جرجی ناتاسی: به هیچ وجه سر و کار ندارند. دولت آلبانی، یا بهتر بگویم پلیس ما، به دستور نخست وزیر ادی راما، دوچرخه و اتومبیل را توقیف می کند، جریمه برای افرادی که قوانین و مقررات را نقض می کنند صادر می شود (برخی از آنها به شدت غیرقانونی است)، اما آنچه برای آلبانی ها ارزش دارد، برای ایرانیان اردوگاه اشرف ۳ ارزش ندارد.
وزارت بهداشت آلبانی یا دبیرخانه های آن در دورس هیچ ارتباطی (با مجاهدین) ندارند. این اردوگاه با داشتن بیش از ۲۰۰۰ زندانی، به راحتی از لیست وزارت بهداشت ما حذف شده است. من می توانم ثابت کنم پزشکان آلبانی حتی یک بار هم از اردوگاه مجاهدین خلق بازرسی نکرده اند.
براساس دستورالعمل اخیر دولت ادی راما، شهرداری دورس همه مدارس، مؤسسات بهداشتی، مهد کودک، ارتش، پلیس یا مراکز ارتباطی دورس از جمله دفاتر پست، بندر دورس و ترمینال مسافربری آن و غیره را ضد عفونی کرده است.
آنها از نمایندگان مجاهدین خلق خواستند همین کار را در اردوگاه آنها نیز انجام دهند ولی با روشی بسیار مودبانه پیشنهادشان رد شد. در زیر می توانید عکسهای مربوط به اقدامات ضد عفونی کننده را در منطقه شهرداری مانز مشاهده کنید. اردوگاه اشرف ۳ در منطقه شهرداری مانز است، اما هنوز هیچ کار ضدعفونی توسط شهرداری دورس در اردوگاه مجاهدین خلق انجام نشده است (طبق قانون آلبانی).
خلاصه اینکه، وزارت بهداشت یا شهرداری دورس در اجرای اقدامات ضد شیوع بیماری ویروس کرونا در اردوگاه اشرف ۳ حرفی برای گفتن ندارند. اردوگاه در حیطه اختیارات مقامات مرکزی یا محلی آلبانی نیست.
بالکان پست: شما گفتید “مجاهدین خلق پزشک، پرستار و دندانپزشک خود را دارند. هنگامی که آنها بیمارانی جدی دارند، آمبولانس های خصوصی را برای انتقال آنها به یک بیمارستان عمومی در تیرانا بکار می گیرند”. آیا می توانید جزئیات بیشتری از درون این گروه فرقه ای برای ما بگویید؟
جرجی تاناسی: ارائه جزئیات بیشتر بسیار دشوار است. آنها در پرداخت پول برای تأمین هزینه خدمات اقتصادی دچار مشکلاتی هستند. بعضی اوقات آنها برای پرداخت هزینه های شرکت های دولتی که به آنها آب (همچنین تصفیه فاضلاب) یا برق را تأمین می کنند، دو ماه عقب افتادگی دارند.
در اواخر ماه اوت آنها از والبونا ساکو (شهردار دورس در آن زمان) از قیمت بالای انرژی برق که به آنها تأمین می شود شکایت کردند. معمولاً آنها برای وسایل نقلیه خود سوخت عمده فروشی می خرند و ترجیح می دهند به صورت نقدی بپردازند، اگرچه از نظر فنی این خلاف قانون پولشویی در آلبانی است.
به تازگی، آنها کنترل بر اعضای بدنه سازمان را سخت تر کرده اند. به عنوان مثال، آنها به دوست (این زن نیز یك عضو مجاهدین خلق بود) یك عضو متوفی مجاهدین خلق اجازه دادند تا به مزار دوستش که در یك قبرستان محلی مانز دفن شده بود برود. او فقط برای چند دقیقه به همراه دو زن مجاهد خلق دیگر به قبرستان شهر کوچک مانز که کمتر از ۳۰۰ متر با دروازه جلوی اردوگاه اشرف ۳ فاصله دارد رفت.
در ابتدای شیوع بیماری، ما در آلبانی کمبود ماسک صورت، الکل و سایر مواد ضد عفونی کننده را تجربه کردیم. هیچ کس نمی داند که آیا چنین اقلامی توسط فرماندهی اردوگاه اشرف ۳ خریداری شده است یا نه؟ یا آنها در اردوگاه هزاران ماسک تولید کرده اند، یا اینکه آنها به راحتی تعداد ماسک های بسیار محدودی را برای چند نفر از پرسنل منتخب وارد کرده اند و بدین ترتیب آیین نامه را نقض می کنند (حکم نخست وزیر برای استفاده اجباری از ماسک در صورت تجمعات عمومی، در مغازه ها، داروخانه ها، کارخانه های تولید مواد غذایی، پلیس یا پرسنل پزشکی و غیره).
هیچ کس نمی داند که آیا آنها تاکنون ساختمان ها، مسیرها و میادین موجود در اردوگاه خود را ضد عفونی کرده اند یا نه؟ هیچ کس نمی داند (و هرگز مقامات آلبانی از آن مطلع نخواهند شد) که منبع درآمد پولی که برای پرداخت مواد غذایی، آب و برق، اینترنت، سوخت، نگهبانان مسلح خصوصی آلبانیایی اردوگاه اشرف ۳ صرف می شود از کجاست؟ هیچ کس نمی داند فرماندهان مجاهدین خلق از چه نوع مدارک هویتی استفاده می کنند (چه مرجعی برای آنان چنین مجوزهایی صادر کرده اند) حتی اینکه در ساعاتی برای تردد به بیرون از اردوگاه خارج می شوند.
هر زمان که فرماندهان از اردوگاه خود به سمت تیرانا سفر می کنند، ارتش و پلیس در حداقل دو نقطه از بزرگراه در حال بازرسی از معابر هستند و مدارک آنها را بررسی می کنند. حتی به آنها اجازه می دهند در ساعات غیر تردد، در حالی که اکثر آلبانی ها به شدت ممنوع التردد هستند، به بیرون از اردوگاه تردد می کنند.
بالکان پست: شما اخیراً مورد حمله ی مجاهدین خلق قرار گرفتید که شما را به عنوان “مأمور ایران” توصیف کردند. پاسخ شما چیست؟
جرجی تاناسی: تا بهار سال ۲۰۱۸، رسانه های مجاهدین خلق برچسب عامل جمهوری اسلامی ایران به من زدند. در پاییز ۲۰۱۸، من به درجه جاسوس ایران ارتقا یافتم. در آوریل ۲۰۱۹، بر اساس ادعای رسانه های مجاهدین خلق، من جرجی تاناسی درگیر “جاسوسی و فعالیت های کثیف علیه اعضای مجاهدین خلق در آلبانی” بودم.
در آغاز ماه ژوئن، بهزاد صفاری ، یک فرمانده مجاهدین خلق، نامه ای را به سردبیر روزنامه نروژیDB نوشت و مرا به «جاسوس بدنام رژیم آخوندها و وابسته به سفارت ایران در تیرانا» متهم کرد. بعداً نامه ای به وزیر دادگستری پادشاهی نروژ ارسال کرد و مرا به «جاسوس بدنام ایران» متهم كرد (به نقل از نامه بهزاد صفری). اواخر اوت ۲۰۱۹، من علیه بهزاد صفری به خاطر افترا (جاسوس ایران) در دادگاه محلی دروس شکایت کردم…
در فوریه ۲۰۲۰، مجاهدین خلق نه تنها من را به عنوان جاسوس ایران متهم كردند، بلكه از مقامات آلبانی خواستند تا مرا تحت تعقیب قرار دهند (كمیته امنیت و مبارزه با تروریسم شورای ملی مقاومت بار دیگر بر دخالت تاناسی در جاسوسی و جرائم تروریستی تأكید می كند و خواستار تعقیب و مجازات وی توسط دادگاههای صالحه آلبانی می باشد).
برای شخص وطن پرستی مثل من بسیار توهین آمیز است که دولت آلبانی از کسانی (مثل مجاهدین خلق) حرف شنوی داشته باشد که به عنوان پناهجو به کشور من آمده اند تا سرپناهی داشته باشند.
اکنون این افراد بدون تابعیت در کشور من به ارگانهای دادگستری کشور من دستور می دهند که گویی آنها یک نیروی اشغالگر هستند و با سیستم قضایی یک کشور اشغال شده سرو کار دارند.
من از مجاهدین خلق (شخصاً فرمانده بهزاد صفاری) شکایت کرده ام. من به تحقیق درباره مجاهدین خلق و فعالیت های آنان در آلبانی ادامه می دهم. وقتی روزنامه نگاران و فیلمبرداران به آلبانی می آیند، من با روزنامه نگاران خارجی در کادر مترجم همکاری می کنم.
من همچنان در مورد مجاهدین خلق . . . می نویسم. من عاشق کشورم هستم و مجاهدین خلق را یک تهدید امنیت ملی برای کشورم می دانم. من تصمیم گرفته ام تا در مورد تهدید مجاهدین خلق برای آلبانی و آلبانیایی ها برای کشورم کاری انجام دهم. من به خودم افتخار می کنم زیرا آنچه که من انجام می دهم صرفاً حرفه روزنامه نگاری نیست. این یک میهن پرستی نیز هست.
مترجم: سحر نیامنش
