مریم رجوی در انتهای آخرین سخنرانی خود در مقر فرقه در آلبانی گفت : “از روز اول گفتیم هدف ما به‌دست آوردن قدرت به‌هرقیمت نیست. هدف ما برقراری آزادی و عدالت و دمکراسی در ایران به‌هر قیمت است.”
تمام این پاراگراف دروغ است. در جمله دوم کلمات «آزادی» ، «عدالت» و «دمکراسی» که مریم رجوی میگوید 180 درجه با آنچه تعریف این کلمات است متفاوتند و منظور رجوی ها از این کلمات «بردگی»، «نابرابری» و «دیکتاتوری مطلق» است و بهترین گواه آن نیز مناسبات این فرقه می باشد.
در جمله اول هم که مریم رجوی در آن مدعی شد هدفش به قدرت رسیدن به هر قیمت نیست باز یک دروغ دیگر است چرا که :
– مگر رجوی ها مدعی نبودند که «تنها آلترناتیو» جمهوری اسلامی یعنی تنها جانشین هستند و غیر از آنها کسی وجود ندارد؟
– مگر یکی از بسیار القابی که رجوی به خودش می دهد «رهبر انقلاب نوین» نیست ؟
– مگر رجوی ها شعار «ایران رجوی – رجوی ایران» را ندادند که به این معناست که ایران متعلق به رجوی است؟
– مگر دستگاه تبلیغاتی فرقه نزدیک به سه دهه مریم رجوی را به عنوان «رئیس جمهور» ایران آینده مطرح نمی کند ؟
– مگر رجوی و مریم در نشست های درونی فرقه بارها اعضا را به این اتهام که رجوی را به قدرت نرساندند زیر ضرب نبرده بودند ؟
با این همه دم خروس که از همه جای رجوی ها بیرون زده است، کسی این ادعای مریم رجوی را باور نخواهد کرد.
اما این سوال مطرح می شود که چه شده است که مریم رجوی ادعاهای قبلی را کنار گذاشته و این گونه در ظاهر تواضع به خرج می دهد ؟
پاسخ از نظر من این است که بعد از سرنگونی صدام و از دست دادن یک حامی استراتژیک ، بعد از اخراج فرقه از عراق ، بعد از زمین گیر شدن فرقه در هزاران کیلومتر دور از ایران ، بعد از جدایی های پی در پی و بلاانقطاع چه در فرقه و چه در شورا ، پس از افشا شدن مناسبات حاکم بر این فرقه توسط اعضای جدا شده و … رجوی ها در دنیای تعادل قوا آن چنان به فلاکت افتاده اند که دشمنان ایران روی آنها حساب جدی باز نمی کنند و سقف کارآیی آنها را در ایجاد ایران هراسی و جاسوسی علیه ایران می دانند. از این روست که رجوی ها هر روز به اشکال مختلف می نالند که چرا غربی ها سراغ «سلطنت طلب ها» رفته و به آنها بی محلی می کنند .
بنابراین مریم رجوی با بیان اینکه هدف شان گرفتن قدرت نیست در واقع دارد دست گدایی نزد دشمنان ایران دراز می کند و به آنها پیام می دهد که رجوی ها را هم بیشتر به بازی بگیرند.
نتیجه آن که، این جمله مریم رجوی از روی استیصال است و علامت دیگری است از وضعیت فلاکت بار فرقه ای که با سرعت در یک سرازیری به سمت فروپاشی محتوم در حرکت است.
صالحی
