پروسه تلاش و کوشش مادران و پدران و فرزندان گروگان درچنگ رجوی از سال های سقوط صدام درعراق تا کنون که حدود 17 سال می باشد شروع شده وطی این همه سال تعداد زیادی از پدران ومادران سالخورده بدون اینکه دیداری با عزیزان خود داشته باشند چشم از این دنیا فروبستند وچه فراز ونشیب و سختی هایی را دراین مدت کشیده اند .
البته این مضاعف برآن بوده که این خانواده ها سال های زیادی از زنده بودن فرزند وعزیزشان اطلاعی نداشته اند .
جداشدگان کرمانشاهی که اغلب آنها درسال های گذشته دراین راه همراه وغمخوارخانواده ها بوده اند بعد ازاین همه سختی و اکنون که درگیر زندگی روزمره معیشتی خود وخانواده می باشند . ولی هیچ وقت رنج وسختی خانواده ها را ازیاد نبرده اند. به همین دلیل بود که دراین گیرودار، اکثر قریب به اتفاق جداشدگان کرمانشاهی که شاید برخی از آنها بیش از 20 سال گروگان رجوی بوده اند طی تماس های تلفنی ویا ازطریق فضای مجازی ویا دیدارهای کوتاه حضوری ازحرکت وطومار خانواده ها برای دیدار وملاقات عزیزانشان حمایت کردند .
جداشدگان کرمانشاهی از ددمنشی و ضدانسان بودن تشکیلات مجاهدین می گویند و تقاضای همکاری و مساعدت سازمان های حقوق بشری با این طیف از انسان های زجرکشیده را دارند .
آنها می گویند خودشان سال ها زیر فشار و سختی مجاهدین دردسرکشیده اند تا نجات پیدا نموده و اکنون با به دست آوردن آزادی و زندگی شخصی به دور از فشار فرقه ای آنرا حق همه اعضای گروگان درآلبانی می دانند .
این جداشدگان درتماس های خود براین تعهد بودند که از طرق مختلف شکایت کردگان را به دولت مردان آلبانی برسانند و وظیفه ای که دراین زمینه دارند را عمل کنند .
مطلب فوق مجموعه ای بود از گردآوری نظرات وتماس های تعدادی ازجداشدگان استان کرمانشاه با انجمن نجات استان .
