هفته گذشته باردیگر نام یکی از شخصیت‌های تخیلی مجاهدین خلق بر سر زبان ها افتاد. نشریه امریکن کانزروتیو با انتشار مطلبی از یک روزنامه‌نگار جعلی با نام «امیر بصیری» پرده برداشت که مقالاتی منتسب به او در برخی نشریات غربی منتشر شده است. نخستین شخصیت تخیلی مجاهدین خلق با نام حشمت علوی سال گذشته در مطلبی در اینترسپت به قلم مرتضی حسین فاش شد. بنا براین دو گزارش، حشمت علوی و امیر بصیری اکانت‌های جعلی هستند که توسط ترول‌های مجاهدین خلق در کمپ اشرف سه در آلبانی راهبری می‌شوند.
در هر دوی این گزارش‌های تحقیقی آمده است که مقالات کذایی که زیر نام حشمت علوی و امیر بصیری در نشریاتی چون فوربز و هیل منتشر می‌شدند، بلافاصله از سوی زنجیره‌ای از حساب‌های توییتری–اکثرا با دنبال کنندگان بسیارکم— حمایت می‌شوند. تنها فعالیت این اکانت‌ها بر محور حمایت از مجاهین خلق و تغییر رژیم ایران است.
پاول برایان و آرتور بلوم، نویسندگان مطلب امریکن کانزروتیو فعالیت مزرعه ترول‌های مجاهدین خلق علیه جمهوری اسلامی در فضای توییتر را چنین توصیف می‌کنند: «تالاری سراسر آینه که موضوع جنگ با ایران را مرتبا بازتاب می دهند». آن‌ها پول‌های هنگفت مجاهدین خلق که به جیب‌های توییتر سرازیر میشود را دلیل خوبی می‌دانند که پلتفرم این شبکه اجتماعی برای محتوای خشونت آمیز و تبلیغات جنگ طلبانه در اختیارمجاهدین خلق قرار بگیرد و در این باره می‌نویسند: « به نظر می رسد که پول آگهی‌های حساب‌های شورای ملی مقاومت و مرتبط با مجاهدین خلق از علاقه توییتر به پاکسازی فضایش کاسته است. درخواست ما برای گرفتن توضیحی از سوی توییتر بی پاسخ ماند.»
طبیعی است چنان که انتظار می‌رود، رسانه‌های مجاهدین خلق ، امریکن کانزروتیو را عامل حکومت ایران معرفی کنند. این اتهام مکررا علیه هر آن کس که قواعد مجاهدین خلق را به چالش بکشد یا از اعمال و رفتار آن انتقاد کند، تکرار میشود. به همین روال، مجاهدین خلق خانواده‌های اعضای خود را نیز مورد حمله قرار می‌دهند زیرا آن ها به دنبال دیدار با عزیزانشان در کمپ مجاهدین خلق در منطقه دورس در شمال تیرانا هستند و بدین شیوه مجاهدین خلق را به چالش کشیده‌اند.
فریادهای دادخواهی خانواده‌های اعضای مجاهدین خلق که در کمپ اشرف سه گروگان گرفته شده اند، تا کنون از سوی مقامات آلبانیایی و نهادهای حقوق بشری بین المللی پاسخی نیافته است. در حالی که درخواست انسانی آن‌ها برای طلب حق انسانی دیدار با عزیزانشان کاملا از سوی مقامات آلبانی نادیده گرفته شده است، شهردار دورس خانم امیریانا ساکو در یادداشتی در نشریه واشنگتن تایمز به تمجید از مجاهدین خلق می‌پردازد و برای «کمک های انسان دوستانه» آن ها به اهالی منطقه مانزا در دورس قدردانی می کند! او افتخار می کند که فرقه مجاهدین خلق را «به عنوان بخشی از اجتماع» خود پذیرفته‌اند.
شهردار دورس رسما حمایت خود را از آنچه «مبارزه مردم ایران برای آزادی و دمکراسی» می‌نامد، اعلام می‌کند و امیدوار است که « ساکنان اشرف سه به زودی به کشور خود بازگردند». این در حالی است که ساکنان اشرف سه از کمترین حق خود که حق انتخاب برای زندگی آزاد و ارتباط با جهان اطراف است، محروم هستند. آزادی و دمکراسی اگر چه در شعارهای سران مجاهین خلق به کرات شنیده میشود اما عملا در زندگی ساکنان اشرف جایی ندارد.
از همین رو، آقای ابراهیم خدابنده، مدیرعامل انجمن نجات در نامه‌ای به خانم ماریا آرنا رییس کمیسیون حقوق بشراتحادیه اروپا بر لزوم رسیدگی به تقاضای انسانی خانواده‌های اعضای مجاهدین خلق مبنی بر اجازه دیدار و تماس با عزیزانشان در کمپ اشرف، پافشاری کرد.
در این نامه سرگشاده، دولت آلبانی مسئول رسیدگی به موارد مرتبط با سازمان مجاهدین خلق شمرده شد و مورد بازخواست قرار گرفت که چرا با گذشت نزدیک به چهار دهه پدران و مادران سالخورده نباید بتوانند با فرزندان خود در تشکیلات مجاهدین خلق تماسی داشته باشند. حق زندگی در دنیای آزاد و ارتباط با دوستان و خانواده یکی از پایه‌ای ترین حقوق انسانی هر فرد است که اعضای مجاهدین خلق مطلقا از آن برخوردار نیستند.
نامه مدیر عامل انجمن نجات به خانم ماریا آرنا، رئیس زیر کمیته حقوق بشر پارلمان اروپا
سیاستمداران غربی و به ویژه مقامات کشور آلبانی باید به تحمیق شدن از سوی روزنامه نگاران جعلی، ژست های دمکراتیک جعلی و کمک های انسان دوستانه جعلی مجاهدین خلق پایان دهند. نویسندگان امریکن کانزروتیو به درستی بیان می‌کنند که « به لحاظ اخلاق روزنامه نگاری، هر سازمانی که در ناراستی سیستماتیک این چنینی دست داشته باشد، دلیل خوبی فراهم کرده که در لیست سیاه برود.»
مزدا پارسی
