در هفته های اخیر، طی اقداماتی غیراخلاقی، سازمان مجاهدین کمک مالی به جداشدگان منتقد را قطع می کند تا هرچه بیشتر در تنگنا قرار گیرند و تسلیم خواسته های سیاسی سازمان شوند. پیش از انتقال مجاهدین به آلبانی، مریم رجوی با انواع وعده و فریب حقوقی، به کلیه اعضای فرقه تعهد داده بود در صورتیکه به عنوان یک شخصیت مستقل زیر پوشش سازمان ملل نروند و در مصاحبه بگویند به شکل گروهی و تحت کنترل و نظارت سازمان مجاهدین می خواهیم جابجا شویم، خودش (مریم) برای همیشه آنان را ساپورت مالی کند و به آنها که می خواهند جداگانه زندگی کنند، کمک هزینه زندگی بدهد و برایشان مستمری ماهیانه در نظر بگیرد (که در واقع حکم حقوق بازنشستگی برای کسانی داشت که دهها سال از عمر خود را صرف خدمت به مسعود رجوی کرده بودند).
اما پس از خروج از عراق، مریم رجوی سیاست دیگری در پیش گرفت و گام به گام جداشدگان را تحت فشار قرار داد تا یا به تشکیلات بازگردند و یا مستمری آنها را به مرور کم می کند و خودشان باید (در سنین پیری و بدون هیچ سرمایه ای) دنبال کار و کاسبی باشند. همزمان، کارمندان سازمان ملل را هم با فریب و یا تطمیع، وادار می کرد با قطع حقوق پناهندگی سایر جداشدگان مستقل، آنان را هم تحت فشار قرار دهد تا دست از افشاگری بردارند. بدین ترتیب، مریم رجوی بخشی از پناهجویان جداشده و یا مرتبط را وادار به جاسوسی از دیگران و سوء استفاده های تبلیغی و اطلاعاتی می کرد.
در ماههای اخیر که سازمان مجاهدین بخاطر شکست سیاسی و نظامی دچار آسیب فراوان شد و ماهیت ضدانسانی و خیانتکار خود را بیشتر آشکار کرد، برخی از جداشدگان ساکن تیرانا به جمع منتقدان پیوستند که نتیجه آن رسوایی هرچه بیشتر مریم رجوی بود.
حال در چنین وضعیتی، سران مجاهدین به باجگیری روی آورده اند و هر از مدتی کمک هزینه یکی از جداشدگان را قطع می کنند تا درس عبرتی برای دیگران شود و از ترس گرفتاری های معیشتی نتوانند قدمی علیه خواسته های مریم رجوی بردارند.
نمونه های زیر، نشان می دهد که چگونه مجاهدین با ترفندهای مختلف، معیشت و کمک هزینه اعضای سابق خود را هدف قرار می دهند تا به خودسانسوری و سکوت دست بزنند. این حرکت غیرانسانی، از سوی سازمانی که خود را مدافع حقوق بشر جلوه می دهد، بیّنه ای است تا هموطنان متوجه شوند چگونه مریم رجوی، هزاران انسان را طی چند دهه به بردگی و بیگاری گرفته و حال که در سنین بازنشستگی قرار دارند، همان مستمری اندک آنان را هم به اسارت می گیرد تا باج خواهی کند و آنان را به سکوت وادار نماید.
همانگونه که در بیانیه های فوق مشاهده می شود، سازمان مجاهدین کمک مالی به دو تن از مجاهدین سابق را قطع و آنان را مزدور معرفی نموده است. امضایی که پای یکی از ابلاغیه ها درج شده، متعلق به «حسن نائب آقا» از سران سازمان مجاهدین است که زمانی «ملی پوش تیم فوتبال ایران» بود و با پیوستن به مجاهدین، مدارج ترقی در تشکل مجاهدین را در حل شدن هرچه بیشتر در «انقلاب ایدئولوژیک مریم» یافت و نهایتاً به این درجه از بی اخلاقی رسید.
(آنگونه که برخی از اعضای زندانی شده شرح داده اند، وی در شکنجه افراد معترض در تشکیلات مجاهدین نیز نقش داشته و به نظر می رسد، هم اکنون نیز با قطع کمک مالی به اسیران رها شده از قرارگاه اشرف، تلاش دارد همچنان خوی شکنجه گر خود را حفظ نماید و از طریق دیگر به مریم رجوی خدمت کند. جای تأسف دارد که یک ملی پوش ایرانی، به آنچنان سقوط اخلاقی می رسد که گام به گام از قهرمانی فوتبال کشور به ایفای نقش یک باجگیر و شکنجه گر در سازمان مجاهدین تنزل پیدا می کند).
این موارد، اولین بار نیست که به دستور مریم رجوی به اجرا درمی آید. پیش از آن هم خانم فرشته هدایتی پس از دهها سال همکاری با مجاهدین، بخاطر افشاگری و نوشتن خاطرات خود، مورد غضب ستاد امنیت مجاهدین قرار گرفت و به بهانه مشابه از دریافت کمک هزینه محروم گردید. دهها مورد از این دست طی سال های گذشته مشاهده شده است.
هموطنان ساکن اروپا نباید در قبال اینگونه حرکت های ضدانسانی و خلاف اخلاق رهبران مجاهدین سکوت کنند و بایستی از سازمان ملل بخواهند تا مریم رجوی را پاسخگوی تعهداتی کنند که به تک تک اعضای خود در عراق داده است و امروز (در اروپا) می خواهد از آن طفره رود. این نمایش غیراخلاقی، بزودی بر دیگر اعضای سازمان که همچنان با مجاهدین در ارتباط هستند نیز اعمال خواهد شد، لذا خانواده های مجاهدین همچنان باید پیگیر رهایی عزیزان خود و حقوق برباد رفته آنان باشند و مجامع جهانی را نسبت به نقض مستمر حقوق بشر توسط مریم رجوی، آگاه کنند.
حامد صرافپور
