در دیماه سال جاری خروج خانم فریبا هشترودی از شورای ملی مقاومت با مسافرت وی به ایران رسمیت پیدا کرد. سفر خانم هشترودی به توجه به سیاست های این شورا در پافشاری به مبارزه مسلحانه باعث بوجود آوردن بحث های زیادی در درون اعضای این شورا گردید.
از آنجایی که فرقه مجاهدین هرگز قادر به پاسخگویی به اینگونه تصمیمات اعضای شورا نبوده و نیست، این عمل باعث سردرگمی و پراکنده گویی مسئولین این جریان شد.
خانم هشترودی که سالها از اعضای شورای ملی مقاومت محسوب می شد و باعث افتخار آن در عرصه بین المللی بود، با این عمل خود به این شورا و بخصوص خانم مریم رجوی نشان داد که در مسیر ضدیت با کشور ایران و هم صدایی با محافل جنگ طلب بین المللی هیچگونه همراهی ندارد.
خانم هشترودی با اشراف به این موضوع که بعد از مسافرت به ایران مورد شدید ترین بی حرمتی ها از طرف فرقه مجاهدین روبرو خواهد شد، دست به این عمل زد. دلایل جدایی ایشان از شورای ملی مقاومت که نزدیک به دو دهه با آن همکاری داشته، حاوی نکات بسیاری است که امیدواریم ایشان بطور مشروح برای تجربه تاریخی بازگو نمایند. اما برخورد غیراخلاقی فرقه مجاهدین با ایشان که بدور از هرگونه پرنسیب سیاسی می باشد، نیز در خور توجه می باشد. قاعدتا این شورا می بایست طی یک اطلاعیه سیاسی موضع خود را در این رابطه اعلام می کرد اما نه تنها این روش معمول را دنبال ننمود و یا حداقل از طرف دبیر شورا " محسن رضایی" یا افرادی همچون مهدی ابریشم چی و یا سید محمد سید المحدثین این موضوع را مطرح نکرد، بلکه تلاش نمود از زبان افراد گمنامی همچون شیرین فرهودی و یا افراد دست چندم شورا، ایشان را مورد توهین و افترا قرار دهد. این همان شیوه ای است که سالیان سال جداشدگان از این سازمان آنرا مورد نقد قرار می دهند.
در سالهای گذشته زنان آزاده بسیاری بودند که شجاعانه به دید گاههای رجوی و تحلیل های ضد ملی وی " نه " گفتند و بهای تصمیم گیری آزادانه برای زندگی خود را با هتاّکی های آنان که تقریبا جنبه غریزه ای برای این فرقه پیدا نموده، بجان خریدند.البته کسانی نیز هستند که از ترس این برخوردهای غیر انسانی برای همیشه دنیای سیاست را کنار گذاشته و در سکوت و بدون اعتراض به روابط غیر انسانی فرقه مجاهدین به راه خود رفتند.
اما در این مسیر زنانی همچون هنرمند محبوب و مردمی " الهه "، مینا ربیعی ــ مینو محمدی زاده ــ کوکب طالبی ــ نادره افشاری ــ میترا یوسفی ــ پروانه احمدی ــ پروین حاجی ــ بتول ملکی ــ مرجان ملک ــ حورا شالچی ــ شادروان معصومه موسوی ــ و مادری داغدیده همچون " مادر رضوان " در مقابل این جریان خیانت بار فرقه مجاهدین بخاطر مصالح مردم ایران دست به روشنگری سیاسی زدند و مورد شدیدترین توهین ها قرار گرفتند.
اکنون این سوال مطرح می باشد که برخورد شدید فرقه مجاهدین با پشتیبانان دیروز خود نشان دهنده این نیست که این امکان وجود دارد که هر کس که ذره ای عرق ایران دوستی داشته باشد ممکن است روزی به باور امروز خانم هشترودی برسد و دست رد به سینه شورا بزند؟
پس اینگونه برخورد ها نشان دهنده ضعف تاریخی فرقه مجاهدین در مقابل تصمیم آزادانه و آگاهانه هر عضو این شورا می باشد که البته این نوع برخوردها با اعضاء سازمانی بمراتب بیشتر در مناسبات درونی جریان دارد.
تصمیم جسورانه و قاطعانه خانم هشترودی برای جدایی از شیوه های خشونت طلبانه شورا و مخالفت با جریانات جنگ طلب و ضد ایرانی قابل تحسین است که نشان دهنده عمق دید گاههای ایشان در تشخیص بست سیاسی فرقه مجاهدین در رابطه با جامعه کنونی ایران می باشد.
در این مسیر برخورد کوته بینانه و غیر سیاسی مجاهدین با خانم هشترودی، تنها ماهیت این فرقه را برملا می کند.
سایت آوا، بیست و سوم ژانویه 2007
