حمایت برخی از سیاسیون بازنشسته اروپایی و آمریکایی از گردهمایی های مجاهدین تحت نام ایران چه از طریق سخنرانی های چند دقیقه ای و یا حمایت های رسانه ای از این جماعت، سالهاست درآمدهای هنگفتی را نسیب آنان کرده است. تجارتی آسان و بی دغدغه اما با پول های کثیف و خون آلود. پول هایی که بواسطه جاسوسی، وطن فروشی ، انفجار بمب، عملیات انتحاری – تروریستی با کشتن مردم و . . . به نفع صدام و دیگر صاحبان قدرت های جهانی و منطقه ای بیگانه بدست آمده است.
تلاش نزدیک به ۴ دهه رهبران فاسد و بدنام مجاهدین برای ترمیم چهره تروریستی و فرقه ای این گروه با هزینه های گزاف هنوز راه به جایی نبرده است.
برعکس با گذشت زمان و شناخت مردم ایران بویژه نسل جوان کشورمان از سابقه و تاریخچه پر از جنایت و آدم کشی و پر از خیانت و وطن فروشی مجاهدین، عزم و اراده آنان بر تعقیب و به کیفر رساندن سران و عاملین جنایات چند دهه گذشته این گروه را جزم تر کرده است.
تلاش برای پوشاندن گَند و کثافتی به نام مجاهدین در زرورق «گردهمایی جهانی ایران آزاد» و دلقک بازی روباه پیر و آبروباخته مجاهدین، مریم رجوی، با چهره چروکیده و بی رمق، حاکی از زوال سرمایه اجتماعی این جماعت منفور است.
استفاده از ادبیات پر طمطراق و از کلماتی نظیر «کانون های شورشی» و اکنون «موسسان پنجم»، صرفا برای مخفی نگه داشتن ماهیت خشونت آمیز گروهی منفور و منزوی با اعضایی پیر و بیمار و روانی در حاشیه شهر تیرانا در کشور آلبانی است.
در حالی مریم رجوی با حامیان سیاسی دست چندم و پولی خود با شعار «بسوی کهکشان آزادی»، به استقبال «گردهمایی جهانی ایران آزاد» می رود، که تنها فعالیت واقعی این گروه کَندن گورهای جدید و تراشیدن سنگ قبر بر مزار مردگان این گروه در گورستان مانز آلبانی است. که جدیدترین آن، متعلق به نگونبختی بنام عماد دوجی است که چند روز پیش در سن ۵۶ سالگی در اثر ابتلا به سرطان در اوج انزوا و تنهایی به سینه خاک سپرده شد.
اینکه فلان سناتور و یا فلان نماینده با دریافت پول در حمایت از سیرک مضحک مجاهدین موسوم به «گردهمایی جهانی ایران آزاد» بیانیه داده و حمایت کرده است مشکلی از مجاهدین حل نخواهد کرد. و این تنها یک بازی تبلیغاتی مشمئز کننده و فریبکارانه و البته زودگذر است.
درد بی درمان مجاهدین همانا نداشتن پایگاه اجتماعی و منفور بودن در بین مردم ایران از یک سو و شناخته شدگی شان در افکار عمومی جهان به عنوان یک فرقه تمام عیار از سوی دیگر است.
واقعیت مجاهدین نه در تبلیغات کَر کننده با حامیان خارجی و کت و شلوار پوش آنهاست. که هر از چندگاهی در گوشه ای از جهان چه در فضای مجازی و چه بطور فیزیکی گردهم می آیند، بلکه در اردوگاه محصور و بدور از هر اجتماعی در حاشیه شهر تیراناست. که همچنان به عنوان شناسنامه ایدئولوژی خشونت آمیز و فرقه ای این گروه شناخته می شود.
اردوگاهی که نماد بیش از چهل سال خیانت و وطن فروشی و ترور و آدم کشی برای ایران و ایرانی و به ارث مانده از ارتش صدام است.
نویسنده : یوسف اردلان
