پس از پایان پذیرفتن جنگ و از ابتدای دههی هفتاد، تجمعات اعتراضی صنفی و سیاسی در داخل ایران به مناسبتهای گوناگون برگزار گردیده و بعضاً به خشونت کشیده شده است.
دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین در سالهای اولیه به قصد موجسواری و فریب رسانههای خارجی، تلاش داشت با اخبار و گزارشهای جعلی، نقشی برای خود در چنین تجمعاتی قائل شود و خلاء عدم حضور در صحنهی سیاسی و نداشتن پایگاه اجتماعی را با جعلیاتش پر کند و از این رو به طرز مضحک و ابلهانهای مدعی میشد که مثلاً افرادی به نفع مسعود و یا مریم رجوی شعار دادهاند.
کار افتضاح جعلیات و دروغپردازیهای دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین به آنجا کشید که رجوی کوشید اعضایش را اینگونه مجاب سازد که اگر هر حرکتی در داخل ایران صورت میگیرد از آنجا که ما علمدار مخالفت با حکومت هستیم، پس نتیجتاً رهبری اینگونه حرکتها را ما در دست داریم.
اما در مقطع اخیر، بهخصوص از چند سال پیش به این سو که رسانههای اطلاعرسانی فعالیت گستردهتری در ایران دارند، دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین، ناتوان از دروغپردازی، صرفاً به ذکر اخبار و گزارشات این تجمعات میپردازند.
در چند روز اخیر که تعدادی از زنان و معلمان در تهران تجمع داشتند، دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین با گزارش نمودن اخبار آن، پاسیویته و ایزولگی خود را بهنمایش میگذارد. چرا که از یکسو واقعیت مربوط به ماهیت این تجمعات، صد در صد در تضاد با سیاستها و استراتژی گروه تروریستی مجاهدین است و از دیگرسو نشانگر آن است که اساساً مجاهدین نقشی در اینگونه تجمعات نداشته و هیچگونه توانی برای بهراه انداختن تجمع و یا برگزاری آن در داخل کشور ندارند، که البته ریشهی این ناتوانی به تنفر عمومی از این گروه برمیگردد.
ایراندیدبان
