روز دوشنبه 16 اوت 2021، خبرگزاری ها از جمله رویترز و آسوشیتدپرس از تیرانا پایتخت آلبانی گزارش کردند که:
نخست وزیر آلبانی روز یکشنبه گفت که کشورش به طور موقت صدها افغانی را که با نیروهای نظامی کشورهای غربی در افغانستان کار می کردند پناه می دهد.
ادی راما در صفحه فیس بوک خود نوشت که “دولت ایالات متحده از آلبانی خواسته است تا به عنوان محل ترانزیت تعداد معینی از مهاجران سیاسی افغانی عمل کند.”
وی گفت: “بدون شک ما نه نخواهیم گفت.”
در اغلب رسانه ها، خبرهای مختلفی از قول نخست وزیر آلبانی ادی راما گزارش شد که برای پذیرش افغانی هایی که در خدمت ارتش آمریکا در افغانستان بودند اعلام آمادگی کرده است.
حتی در این میان مادلین آلبرایت وزیر خارجه دولت کلینتون هم از دولت آلبانی و نخست وزیر این کشور برای اعلام آمادگی پذیرش افغانی هایی که با نیروهای آمریکایی کار می کردند تشکر نمود.
تعدادی از این افراد ظاهراً در کشورهای مختلف آواره شده اند و دولت آمریکا برخلاف وعده های قبلی اش حاضر نیست آن ها را به کشور خود ببرد و قصد دارد آنان را در کشور آلبانی مستقر نماید.
دولت های آمریکا و آلبانی تجربه چنین هماهنگی و اقدامی را در گذشته در خصوص مزدورانی که تاریخ مصرفشان تمام شده و باید دوران بازنشستگی خود را طی کنند داشته اند. تاکنون نیروهای سازمان مجاهدین خلق و داعش بعد از شکست در مأموریت هایشان در این کشور اسکان داده شده اند.
ناگفته نماند که به گفته رسانه های آلمان، نظامیان آمریکا و ناتو، اغلب همکاران افغانی خود را در افغانستان رها کرده و گریختند.
نشریه “اشپیگل” آلمان روز 16 اوت نوشت:
این صدای تیراندازی در فرودگاه کابل است. نظامیان آمریکایی با اقدام به تیراندازی از هجوم مردم جلوگیری می کنند. با ورود طالبان به کابل، از شب گذشته افراد درمانده سعی دارند به محوطه فرودگاه وارد شوند تا شاید بتوانند کشور را ترک کنند. آلمان با ارسال هواپیما تلاش می کند تا بعضی از نیروهای افغانی را از مهلکه نجات دهد.
اما نوری پور، سخنگوی افغانی مسائل خارجی حزب سبزهای آلمان می گوید که با وجود فرصت های زیادی که برای نجات دادن نیروهای افغانی وجود داشت، چنین کاری انجام نشد و اکنون دیگر خیلی دیر شده است.
به گفته ناظران، اتحاد پنج کشور آمریکا، انگلستان، کانادا، استرالیا، و زلاند نو که تابع محض سیاست های امنیتی و خارجی آمریکا هستند و به پنچ چشم Five Eyes معروف شده اند روز به روز منزوی تر می شود. محور اصلی این اتحاد ضدیت با چین و مقابله با پیشرفت های چشم گیر این کشور است. به طور مشخص اتحادیه اروپا در نقطه مقابل این اتحاد قرار گرفته است.
اما کشور آلبانی در این میان بلاتکلیف است. از یک طرف مایل به عضویت در اتحادیه اروپاست و از طرف دیگر نمی تواند خود را از زیر سلطه آمریکا خارج کند.
با روندی که آلبانی پیش گرفته و به میزبان باشگاه مزدوران بازنشسته آمریکا تبدیل شده است بعید به نظر می رسد که هرگز به عضویت اتحادیه اروپا در آید.
عاطفه نادعلیان
