اگر اسمش بحران در انتخاب مسئول اول نیست پس چیست؟ مسئول اولی سازمان مجاهدین خلق جزو اجزاء بدون تردید رأس سازمان محسوب میگردد و از اهمیت بالایی، حداقل در حالت فرمالیستی و بیرونی آن، برخوردار می باشد. این حرف درست است که در داخل سازمان همه تصمیمات توسط رهبری یعنی مسعود رجوی گرفته شده و توسط اهرم هایی در پائین بدنه تشکیلات به مرحله اجرا در می آید، ولی همان تصمیمات مسعود رجوی باید از کانالی دنبال گردد که مورد اطمینان و اعتماد خاص وی باشد. بنابراین مسئول اولی سازمان مجاهدین خلق حائز اهمیت بوده و شخص مسعود رجوی آنرا دنبال میکند و تا اطمینان حاصل نکند که شخص جایگزین صلاحیت دارد یعنی گوش به فرمان مطلق است هرگز او را وارد صحنه نمی کند. اکنون بپردازیم به ماجرای انتخابات سال 1400 مسئول اولی سازمان مجاهدین خلق که در رکود و رخوت بی سابقه ای انجام گرفت (بهتر است بگوییم انجام نگرفت چون چیزی تغییر نکرد) .
در شهریور امسال انتظار میرفت که سازمان مجاهدین خلق با تبلیغات فزاینده ای که از خود نشان میداد و میدهد اکتی رو کرده و در انتخاب مسئول اول سازمان از برگی نو رونمایی کند، ولی در کمال حیرت مشاهده کردیم که علیرغم تبلیغاتی که شاهدش بودیم جایگزینی برای “زهرا مریخی” پیدا نشد، و ظاهرا قرار شده است که مریخی در مسئول اولی سازمان باقی بماند. در حقیقت باید به این اعتراف کنیم که این سازمان با بحران جدی رهبری و هویت در راس هرم تشکیلاتی مواجه است.
در راس هرم تشکیلاتی این فرقه یک جای خالی مشاهده می‌شود. این جای خالی مربوط به شخص “مسعود رجوی” رهبر گم شده فرقه است که تا او اعلام حضور نکند این خلا و بحران در راس تشکیلات و رهبری فرقه ملموس و غیر قابل انکار میباشد .
البته سردمداران این فرقه تلاش میکنند با بافتن آسمان و ریسمان به هم و با دروغ ها و شانتاژها، افکار عمومی را گمراه کرده و منحرف سازند، گویی که هیچ اتفاق خاصی صورت نگرفته است، در حالیکه اتفاقا این مهمترین مسئله روی میز سران سازمان بی رهبر مجاهدین خلق میباشد. شاید این به ذهن بزند که پس مریم رجوی چه می شود؟ جایگاه او مگر در رهبری مشخص نیست؟
پاسخ این است که مریم رجوی هویت خودش را از مسعود رجوی می‌گیرد، و اعضای کهنه کار و قدیمی سازمان او را به اعتبار تاکیدها و توصیه های مسعود رجوی قبول داشته و دارند، بنابراین با عدم حضور مسعود رجوی بصورت اتومات اعتبار مریم رجوی یا بهتر بگویم “مریم قجر عضدانلو” از بین رفته و حسابش صفر میگردد .
این رشته سر دراز دارد و همگی زنجیر وار به هم متصل هستند، شیرازه امور بدون حضور فیزیکی و ایدئولوژیکی مسعود رجوی از هم می پاشد، کما اینکه شاهدیم از سال ۱۳۸۲ که این فرد به مخفيگاه رفته و از ترس جانش بیرون نیامده روند فروپاشی تشکیلات رجوی رو به فزونی گذاشته است.
برای اثبات این موضوع می توان به انبوه کسانی اشاره کرد که در طی این سالیان از بدنه پوسیده تشکیلات رجوی جدا شدند، یا در آخرین رویکرد تکرار انتخاب “زهرا مریخی” بعنوان مسئول اول تکراری سازمان مجاهدین خلق اشاره کرد.
از راس هرم سازمان مجاهدین خلق بوی تعفن مُردگی به مشام میرسد. در قوانین انتخاب مسئول اولی سازمان یک بندی هست که مسئول اول سازمان نمی تواند بیشتر از دو دوره انتخاب گردد، و هر دوره دو ساله می باشد. بنابراین هر کسی که مسئول اولی سازمان مجاهدین خلق را بر عهده گرفت حداکثر می تواند دو دوره بر روی این صندلی بنشیند. این قانون را خود مسعود رجوی گذاشته است تا با کهنه تر شدن سابقه یک فرد در این کرسی طرف قدرت طلب نشده و هوس کودتا علیه رهبری بر سرش نزند (قانونی که رجوی با هوشیاری بسیار گذاشته بود تا کسی علیه او اقدامی انجام ندهد).
اما ظاهرا بعد از اشغال عراق توسط نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا، برخی قوانین در تشکیلات رجوی تغییراتی کرده است، از جمله قانون انتخابات مسئول اولی سازمان. نفس قوانین همان است، یعنی حفظ موقعیت رهبری فرقه، با این تفاوت که هر کسی که امتحان پس بدهد و حلقه بگوشی او ثابت گردد می تواند به جای دو دوره چند دوره بر صندلی مسئول اولی سازمان تکیه بزند زیرا در بطن همین موضوع نیز تمرکز قدرت در دست مسعود رجوی است و کسی نمی تواند همان اتفاقاتی که در زندان شاه برای این سازمان افتاد تکرار گردد (منظور اتفاقاتی بود که بعدها اسم “اپورتونیسم” یعنی فرصت طلبی بر روی آن گذاشته شد و همچنین کسانی که متهم به رفتن به سمت راست ارتجاعی شدند).
اکنون ذی صلاح تر از “زهرا مریخی” یافت می نشود زیرا مسعود رجوی چند سالی است که در حال جستجو می باشد، و گویا همه به نوعی ته ذهنشان از منظر مسعود رجوی رفتنی هستند یا اگر قصد ماندن دارند بیشتر علیه مسعود رجوی خواهند بود. فعلا با این بحران مرگبار دست و پنجه نرم میکنند تا ببینیم این بحران کجا کمر مسعود رجوی را خواهد شکست و او را به زمین خواهد کوبید.
بخشعلی علیزاده
