درآستانه پنجاه و هفتمین سالگرد تاسیس مجاهدین خلق در یک گردهمایی که همانند همیشه با سر و صدا و بوق و کرنا همراه بود زهرا مریخی برای بار دوم بعنوان مسول اول مجاهدین منصوب شد.
سرکردگان مجاهدین خلق برای اینکه رنگ و رونق بیشتری به این مراسم تکراری بدهند چند نفر از اعضای جوان تر را بعنوان همردیف و معاون مسئول اول در نظر گرفته و معرفی کردند. اعضایی همانند نرگس عضدانلو، اشرف ابریشم چی و ربیعه مفیدی…
معمولا تا قبل از این انتصابها، اعضای زنی به مسئول اولی و یا همردیفی انتخاب میشدند که از سابقه تشکیلاتی بالا برخوردار بوده و از آن مهم تر عضو شورای رهبری می بودند. حال جای سوال است که چگونه این معیارها و ضوابط کنار زده شده است؟!
واقعیت این است که مسئولین قدیمی زن مجاهدین بعد از بیش از دو دهه قرار گرفتن در مناصب بالای تشکیلات دیگر رمق و انگیزه ای برای ادامه کار و پیشبرد خط و خطوط مسعود و مریم ندارند و این کشتی به گل نشسته برای ادامه حرکت نیازمند نفراتی با تعمیق پذیری بیشتر و انگیزش بالاتر می باشد. نسل جوان تری که هیچ سابقه و پیشینه مبارزاتی آنچنانی نداشته و حرفی در مقابل مسعود و مریم برای گفتن ندارند.
از طرف دیگر با نیروی جوانی می توانند کنترل بالاتر و بیشتری بر اعضای تحت اسارت داشته باشند.
مدتهاست که دیگر مسئولینی امثال عذرا علوی طالقانی، فهیمه اروانی، محبوبه جمشیدی، ثریا شهری و … که طی این سالیان در بالاترین مدار تشکیلاتی مناسبات مجاهدین خلق بودند و خط و خطوط مسعود و مریم را با بالاترین اهرم پیش می بردند، کارایی ندارند.
انتقال مجاهدین خلق از عراق به آلبانی برغم تمامی شعر و شعارهای حفظ اشرف و پایداری و استقامت در عراق وعقب نشینی از قرارگاه استراتژیک اشرف شرایطی پیش آورد که منجر به مسئله دار شدن نیروها و بی اعتمادی عمیق آنها به رهبری مجاهدین شد و انتقال به آلبانی و قرار گرفتن در شرایط کیفا متفاوت به نسبت عراق چنان معضلات تشکیلاتی بوجود آورد که دیگر حل آن از دست مسئولین فرتوت و قدیمی و بی انگیزه قدیمی ساخته نیست وتشکیلات از هم پاشیده رجوی نیازمند نیروی جدید با انرژی متفاوتی می باشد.
مسئولین و کادرهایی که تمام وقت و با انگیزه بالا دروغ های تولید شده توسط رهبران مجاهدین خلق را به خورد اعضا بدهند. رهبران مجاهدین که بدلیل توهم کودکانه و احمقانه خود در طی این سالیان همیشه درسرفصل های مختلف از درک شرایط مشخص شرایط اجتماعی و تحولات سیاسی عاجز بوده اند این بار هم از این خیمه شب بازی سودی نخواهند برد و بکارگیری صوری کادر جوان تر و قرار دادن آنها در مدارهای رهبری کننده هم نمی تواند جان تازه ای در کالبد بی رمق این فرقه بدمد.
علی سرخیان
