مرداد ماه سال 1360، مسعود رجوی، بعد از شروع اقدامات تروریستی گسترده و خائنانه علیه نظام نوپای جمهوری اسلامی در هماهنگی کامل با تهاجمات نظامی تجاوزکارانه رژیم صدام حسین، همراه با رئیس جمهور مخلوع به پاریس گریخت. از آن زمان سازمان مجاهدین خلق دچار تحولات دراماتیک بسیاری در فرانسه، عراق و آلبانی گردیده است.
مسعود رجوی و سازمانش بیش از 40 سال پیش ایران را ترک کردند و به فرانسه رفتند و طی این مدت در خارج از ایران به سر برده اند. در ایران بسیاری از جوانان آن ها را نمی شناسند یا اطلاعات بسیار مبهم و محدودی بر اساس شنیده های خود دارند. افرادی که شناختی از این فرقه و سرانشان دارند آنان را نماد خیانت به وطن، جنایت و ترور می دانند.
در مراسم پنجاه و شش سالگی سازمان که با تبلیغات بالایی برگزار شد، در معرفی مسئول اول سازمان مجاهدین خلق و معاونین وی در آلبانی، به اسامی کسانی مانند وحیده نبوی 34 ساله، شیوا ممقانی 40 ساله، مریم رضایی 30 ساله، سپیده پورتقی 40 ساله، آذر اکبرزادگان 39 ساله، اشرف ابریشم چی 39 ساله و … برمی خوریم.
با توجه به فرار سازمان مجاهدین خلق از ایران در سال 1360، قطعاً افراد معرفی شده با سن کمتر از چهل سال، هرگز ایران را ندیده اند و شهروند فرانسه محسوب می شوند و صرفاً پاسپورت فرانسوی دارند. اینک مریم رجوی با گلچین کردن افراد بی تجربه و به حاشیه راندن با تجربه ها حتی زنان با تجربه، چگونه می خواهد در ایران به قدرت برسد؟
این مسئولین گلچین شده، تصورشان از ایران تنها آن چیزی است که در داخل تشکیلات به آنان گفته شده و خودشان شناخت و آگاهی مستقلی ندارند. دقیقاً اینگونه افراد خام و ناآگاه به درد فرقه ها می خورند چون نسبت به کار و مسئولیت خود کاملاً خالی الذهن بوده و مطیع محض می باشند.
همین امر نشان می دهد که فرقه رجوی تنها به دنبال این است که ماهیت فرقه ای خود را حفظ کرده و به حیات خفیف خود ادامه دهد زیرا که وضعیت درونی این فرقه آنقدر شکننده است که سرکرده فعلی فقط به افرادی اعتماد می کند که تصور واقعی از ایران نداشته باشند. این روند حذف افراد با تجربه، تا زمانی که مسئولین فرقه تماما کسانی باشند که شناختی از ایران و مردم آن نداشته و فقط به مریم رجوی متکی بوده و مانند ربات بدون اتکا به نفس عمل نمایند، ادامه خواهد داشت.
عاطفه نادعلیان
