مجاهدین؛ منفور مردم عراق

پنج‌شنبه 13 اردیبهشت 1386

به نیروهای تروریست مجاهدین خلق ایران که چندین هزار نفر بودند اجازه داد تا در عراق بمانند. برای آنان انواع سلاح و تانک را فراهم آورد و نیروهای آنان را توسط گارد ریاست جمهوری و ارتش عراق موزش داد. در خلال انتفاضه⁯ی مبارک شعبانیه در سال 1991 که در مناطق شمالی، جنوبی و مرکزی عراق جریان داشت و بعد از آزادی کویت از جنگ وحشیانه⁯ی صدام، نیروهای مجاهدین خلق ایران در کنار گارد ریاست جمهوری و ارتش عراق اقدام به قتل صدها هزار شهروند عراقی کردند

مجاهدین؛ منفور مردم عراق
الجیران/ دكتر عدنان جواد الطعمه/ آلمان
رژیم بعث عراق با انگیزه⁯های فرقه⁯ای و نژادپرستانه، از زمان رژیم شاه ایران اقدام به كوچاندن صدها هزار خانواده⁯ی كرد فیلی و شیعیان عرب كرد و تمامی دارایی⁯ها و مدارك تابعیت و كارت⁯های شناسایی آنان را مصادره نمود و ادله⁯ی تاریخی و نژادی⁯ای كه ثابت می⁯كرد این افراد عراقی هستند را در دهه⁯هایی كه بر سر كار بود از بین برد.
انگیزه⁯ی اصلی صدام تغیر ساختار انسانی بود و این در حالی است كه بیش از 80 درصد ساكنان عراق را شیعیان و كردها تشکیل می⁯دادند.
بعد از انقلاب اسلامی ایران و بسته شدن سفارت⁯های اسراییل و امریكا در تهران، امریكا برای برگرداندن آبروی از دست رفته به فكر كودتا در ایران افتاد ولی این كودتا با از بین رفتن 18 هلیكوپتر در صحرای ایران ناكام ماند لذا امریکا رویكرد خود را تغییر داد و از صدام و رژیم خون⁯خوار وی حمایت كرد تا به حمله⁯ی خصمانه⁯ای علیه ایران دست یازد.
كشورهای عربی و اروپایی به حمایت⁯های بلاعوض مالی، تسلیحاتی و لجستیكی از صدام پرداختند. وسایل ارتباط جمعی امریكا بر رهبران عرب تاثیر گذاشتند و این تفكر را برای آنان به⁯وجود آوردند كه امام خمینی قصد دارد انقلاب اسلامی را صادر كند و عرب⁯ها را مسلمان به⁯شمار نمی⁯آورد. بهانه⁯ی بروز جنگ برگرداندن نیمه⁯ی دوم شط⁯العرب (اروند رود) به خاك عراق بود. جالب اینجا است كه صدام در سال 1975 خود با شاه ایران توافق⁯نامه⁯ای را به امضا رسانده بود كه بر اساس آن استفاده⁯ی دو كشور از شط⁯العرب به⁯صورت نصف نصف مقرر شده بود. صدام در آن زمان از شاه ایران درخواست كرد تا صحنه را برای كردها تنگ گرداند و آنان را از سوی هر دو كشور تحت تعقیب قرار دهند، اما صدام خودش توافق⁯نامه⁯ی الجزایر را یك⁯طرفه نقض كرد.
دولت⁯های استعمارگر و صنعتی و مصر، از ادامه⁯ی جنگی كه بین دو طرف در گرفته بود و بیش از دو میلیون و نیم كشته و زخمی و معلول بر جای گذاشت، سوءاستفاده كردند و به فروش و صدور سلاح به عراق و برخی اوقات به ایران پرداختند. كارخانه⁯های اسلحه⁯سازی مصر شبانه⁯روز كار می⁯كردند و حتی بیش از یك میلیون كارگر مصری به عراق رفتند. در حالی كه شهروندان عراقی از كوچك و بزرگ به خط مقدم فرستاده می⁯شدند، آنان پشت صحنه سرمایه جمع می⁯كردند و نصیب مردم عراق از جنگ، كشته و معلول شدن حدود یك و نیم میلیون نفر بود.
بعد از هشت سال خون و خون⁯ریزی، جنگ متوقف شد و صدام به اجرای توافق⁯نامه⁯ی الجزایر تن داد و امور به وضع سابق برگشت.
صدام برای دل⁯جویی از یاران مصری خود به آنان تابعیت عراقی داد، و به این اكتفا نكرد و به نیروهای تروریست مجاهدین خلق ایران كه چندین هزار نفر بودند اجازه داد تا در عراق بمانند. برای آنان انواع سلاح و تانك را فراهم آورد و نیروهای آنان را توسط گارد ریاست جمهوری و ارتش عراق آموزش داد.
در خلال انتفاضه⁯ی مبارك شعبانیه در سال 1991 كه در مناطق شمالی، جنوبی و مركزی عراق جریان داشت و بعد از آزادی كویت از جنگ وحشیانه⁯ی صدام، نیروهای مجاهدین خلق ایران در كنار گارد ریاست جمهوری و ارتش عراق اقدام به قتل صدها هزار شهروند عراقی كردند و آنان را در گورهای دسته⁯جمعی كه تعداد آن به 365 عدد می⁯رسد ریختند و انتفاضه را سركوب كردند. بعد از این حملات كوچ اجباری صدها هزار خانواده⁯ی عراقی كه اغلب آنان از شیعیان عرب و كردهای فیلی و تعدادی نیز از تركمن⁯ها و برخی قومیت⁯های دیگر عراق بودند شدت گرفت.
بعثی⁯ها نیروهای مجاهدین خلق ایران را با كمال وقاحت و جسارت مهمانان عراق به⁯شمار آوردند. طبق اطلاعات ما، از یك ربع قرن پیش، بیش از یك میلیون و نیم زن و مرد عراقی در اردوگاه⁯های پناهندگان در ایران زندگی می⁯كنند كه بیشتر این افراد از كردهای فیلی و شیعیان عرب هستند و در حال حاضر نه هویت عراقی دارند و نه از تابعیت ایرانی برخوردار هستند.
چندی پیش که یكی از برادران كرد فیلی با من صحبت می⁯كرد، گفت یكی از نزدیكان وی که از ایران برگشته، جوان 24 ساله⁯ای است که خواندن و نوشتن بلد نیست. نه هویتی دارد و نه تابعیتی. من شخصاً خانواده⁯های كرد را می⁯شناسم كه همین مشكل را دارند و دختران و پسران⁯شان بزرگ شده⁯اند ولی هیچ تابعیتی ندارند.
دولت⁯های عراق باید اولین كاری كه انجام می⁯دادند این می⁯بود كه به خانواده⁯های عراقی اجازه⁯ی بازگشت و اقامت بدهند و به⁯تدریج تابعیت آنان را دوباره به ایشان بازگردانند.