“انجمن نجات” یک سازمان مردم نهاد NGO است و همانطور که از نامش پیداست در جهت “نجات” اعضای گرفتار در فرقه مخرب کنترل ذهن رجوی تلاش می کند. ماهیت کار انجمن نجات یک فعالیت کاملا حقوق بشری است. این انجمن در جهت احقاق حقوق حقه کسانی فعالیت می کند که پایه ای ترین حقوق انسانی آنان به صورت سیستماتیک و گسترده نقض می گردد.
در مقابل، سازمان مجاهدین خلق بسیار تلاش می نماید تا با تبلیغات سوء و وارد کردن اتهامات ناروا و ایجاد فضایی مسموم این فعالیت ها را خنثی کند و اجازه ندهد تا انجمن نجات به اهداف انسان دوستانه و خداپسندانه خود برسد.
شخص “مسعود رجوی” بارها علیه انجمن نجات و مسئولین و فعالان آن صحبت کرده و به سوز و گداز پرداخته است. او به کرات علیه انجمن نجات به شکلی هیستریک دست به تهدید و تهمت و توهین زده و خشم خود را پنهان ننموده است.
انجمن نجات مصر است تا حقوق انسانی اعضای آن، خصوصا حق ارتباط با خانواده، اعاده گردد و البته فرقه های مخرب کنترل ذهن، همچون فرقه رجوی، خانواده را دشمن اصلی خود می دانند چرا که عواطف خانوادگی پادزهر مغزشویی است.
مسعود رجوی شخصا به صورت روزانه پیگیر اخبار مربوط به انجمن نجات می باشد. او به خوبی متوجه است که انجمن نجات دارای چه توان و پتانسیلی است. او بخوبی به تأثیر فعالیت های خانواده ها و انجمن نجات آگاه است.
اخیرا سازمان مجاهدین خلق فعالیت های خود علیه انجمن نجات و خصوصا مدیرعامل آنرا در رسانه های وابسته مضاعف نموده و ترس و واهمه بی نظیری را به نمایش گذاشته است.
سوال جدی این است که چه خطری می تواند از جانب خانواده ها متوجه سازمان مجاهدین خلق و رهبر آن مسعود رجوی باشد که اینقدر نگران و هراسان هستند؟
آیا انجمن نجات آنطور که فرقه رجوی ادعا می کند یک تهدید امنیتی محسوب می شود؟
آیا انجمن نجات سلاح های مرگبار و ویرانگر در اختیار دارد؟
آیا خانواده ها و مادران و پدران سالخورده پتانسیل ترور دارند؟
آیا انجمن نجات از امکانات بسیار گسترده و نامحدود مالی برخوردار است؟
آیا انجمن نجات از سوی ابر قدرتهای جهانی حمایت می شود؟
آیا انجمن نجات دارای سیستم های تبلیغی و ارتباطی پیشرفته است؟
آیا انجمن نجات لابی های قوی و با نفوذ دارد؟
پاسخ همه این سوالات به شکلی کاملا واضح منفی است و هیچ کدام از موارد فوق صحت ندارند.
انجمن نجات سرمایه ای انسانی به نام “خانواده” را در اختیار دارد که عواطفش واقعی است و سیاسی نیست. این همان چیزی است که مسعود رجوی و تمام اعوان و انصارش از آن وحشت دارند. این وحشت از کجا ناشی می شود و مگر خانواده چه می خواهد که ارکان فرقه رجوی به لرزه در می آید؟
در دستگاه فرقه ای این سازمان، تمام تلاش شان بر این معطوف است که افراد را مغزشویی کنند تا بتوانند براحتی حقوق پایه ای آنان را نقض نموده و از آنان استفاده ابزاری نمایند. در فرقه رجوی لازم است تا اعضا تمام عشق و عواطف خود را معطوف به رهبر فرقه کنند.
در دستگاه تشکیلاتی فرقه رجوی، افراد نسبت به دنیای خارج ایزوله می شوند و صرفا از کانال های داخلی تغذیه فکری می گردند. افراد به نوعی تعلیم می بینند که به روبات تبدیل شوند و بدون چون و چرا فرامین را به اجرا در آورند. افراد آن چنان مسخ می گردند که مال و جان و حتی ناموس خود را هم متعلق به رهبر فرقه می بینند.
در این حال تنها یک عامل می تواند افراد تحت سیطره و کنترل فرقه را که به حق بردگان نوین نام گرفته اند از این شرایط اسف بار نجات داده و به حقوق خود آشنا سازد و آن هم زنده شدن عواطف خانوادگی است.
به این دلیل است که مسعود رجوی از نام “خانواده” همواره ترس و وحشت دارد و به هر میزان که بتواند علیه تشکل خانواده ها فعالیت و تبلیغات می کند تا آنان را از عزیزانشان دور ساخته و همچنان اعضا را در زیر یوغ اسارت خود حفظ و کنترل نماید.
فکر و ذکر بیست و چهار ساعته “مسعود رجوی” ضربه زدن به انجمن نجات به هر شکل ممکن و خنثی نمودن فعالیت های آن است. او بخوبی میداند که باید با تمام قوا و با استفاده از تمام ظرفیت ها مانع از هرگونه ارتباط اعضایش با خانواده هایشان گردد.
اما انجمن نجات علیرغم تمامی محدودیت ها و موانعی که بر سر راه خود دارد و علیرغم تمام توطئه هایی که از سوی سران فرقه رجوی صورت می گیرد، همچنان به طی طریق در مسیر سنگلاخی و پر پیچ و خم خود ادامه داده و در راه رسیدن به اهداف حقوق بشری و احقاق حقوق پایه ای اعضای سازمان مجاهدین خلق دست از هیچ تلاش برنداشته و همچنان با تمام ظرفیت فعالیت می کند.
رسالت خداپسندانه و انسان دوستانه ای که انجمن نجات در راستای آن حرکت میکند انگیزه های مضاعفی را در هر آن کس که در این انجمن فعالیت دارد ایجاد کرده و ایمانی صد چندان را باعث می گردد.
دعای خیر مادران و پدران خسته از چشم انتظاری، توشه راه این مسیر صعب و سخت است و این مسیری است تا پیروزی نهایی.
بخشعلی علیزاده
