قاچاق انسان در راستای رسیدن به اهداف گروه‌های تروریستی و غیر قانونی ابزار کارآمدی محسوب میشود. چرا که از راه قاچاق، جذب و حفظ نیروها تسهیل میشود و حتی تبدیل به نوعی مکانیزم حمایتی برای اعضای گروه های تروریستی میشود. چندان که سران مجاهدین خلق در طول تاریخ خود تا به امروز با پیچیده ترین شیوه‌های قاچاق انسان نیروها را تحت سلطه نگه داشته‌اند که پیش تر مفصلا در مطلب “مجاهدین خلق کارکشته‌ترین و سازمان‌یافته ترین قاچاقچیان انسان” به آن پرداخته شده است. این فعالیت‌های غیرقانونی مجاهدین خلق پس از ورود به آلبانی در اروپا و به ویژه در ناحیه بالکان شدت بیشتری گرفته است.
در دو ماه گذشته دست کم دو بار در مطبوعات آلبانی گزارش‌هایی مبنی بر دست داشتن اعضای مجاهدین خلق در قاچاق انسان در آلبانی و یونان منتشر شده است. در گزارشی که آلیس تیلور در وبسایت اکسیت نیوز در ماه دسامبر 2021 منتشر کرد، از دستگیری دو مقام ارشد مجاهدین خلق یعنی نرگس عضدانلو و حسن نایب آقا توسط پلیس آلبانی خبر داد و در گزارشی که روز گذشته جرجی تاناسی در نشریه گزتا ایمپکت منتشر کرد، از انتقال غیرقانونی دو تن از اعضای مجاهدین خلق به نام‌های مهدی مظلومی و بهمن رحیمی به یونان خبر داد. تاناسی با اشاره به سوابق تروریستی مجاهدین خلق و سوابق خطرناک آنها در فعالیت‌های قاچاق انسان و مواد مخدر درباره تهدید مجاهدین خلق برای امنیت ملی آلبانی به مقامات امنیتی کشورش هشدار داد و خواستار پیگیری سرنوشت مهدی مظلومی و بهمن رحیمی در کمپ مجاهدین خلق در مانزا شد.
موضوع قاچاق انسان توسط گروه های تروریستی از این رو اهمیت دارد که نوعی تاکتیک جنگی است که موجب ارعاب افراد، کاهش مقاومت آنها در برابر برده داری و آزار و اذیت میشود. نمونه‌ای از قاچاق انسان توسط گروه های تروریستی که بسیار در رسانه‌ها و مطالعات دانشگاهی به آن پرداخته شده است، داعش است. ربوده شدن و به بردگی گرفتن و تجاوز به زنان ایزدی توسط عوامل داعش و سرنوشت تلخ زنانی که با متوسط سنی 18 سال در کشورهای غربی فریب عوامل داعش را خوردند و قربانی ارتباط با فرقه داعش شدند، به عنوان قربانیان داعش بحث داغ بسیاری از محافل رسانه‌ای و دانشگاهی بوده است.
اگرچه –به دلایل سیاسی یا عملکرد تبلیغاتی فرقه رجوی_ در پژوهش‌های علمی و مطبوعاتی درباره مجاهدین خلق و روش‌های قاچاق انسان و برده‌داری در آن، کمتر سخن رفته است، خطر حضور دو هزار تن از مجاهدین در خاک کشوری اروپایی تهدیدی غیر قابل انکار است. چنانکه می‌بینیم علیرغم زد و بندهای تشکیلات مجاهدین با مقامات آمریکایی و آلبانیایی برای حذف خبر ماه دسامبر از روی سایت‌های خبری، در همین هفته برگی دیگر از سوابق پرافتخار مجاهدین در قاچاق انسان ورق خورد.
انتشار این اخبار در پی افشاگری‌های کودک سربازان سابق از ساختار فرقه‌ای مجاهدین و قاچاق کودکان از عراق به اروپا و بالعکس خطر بالقوه حضور آنها در اروپا را پر رنگ‌تر می‌کند.
نکته‌ای که نباید در این ماجرا نادیده گرفته شود این است که قربانیان قاچاق انسان توسط گروه‌های تروریستی، غالبا به جای آن که توسط دولت‌ها مورد حمایت و حفاظت قرار بگیرند، مجازات می‌شوند. دولت‌ها عموما بدون در نظر گرفتن هویت اصلی این افراد، چگونگی ارتباطشان به آن گروه تروریستی و تبعیض ها و سو رفتارهایی که از سر گذرانده‌اند، تنها به جرم جابجایی غیرقانونی آنها را تنبیه می‌کنند. همین موضوع باعث میشود که این افراد مجبور بشوند که بار دیگر برای گرفتن حمایت کذایی و قاچاق دوباره به سوی مرزهایی دیگر به همان گروه تروریستی، متوسل شوند.
اکثریت قریب به اتفاق اعضای مجاهدین خلق – صرفنظر از فرماندهان خشونت طلب و شکنجه گر آنها– می‌توانند در دسته قربانیان قاچاق در گروه تروریستی رجوی قرار بگیرند. از آن جایی که این افراد سال‌ها در ساختار مغزشویی فرقه‌ای مجاهدین گرفتار بوده‌اند و بشدت از فضای دنیای آزاد هراسانده شده‌اند، در مرحله نخست باید از آنها ذهنیت‌زدایی شود و در مرحله بعد برای ورود به دنیای آزاد و ارتباط با خانواده مورد حمایت قرار بگیرند.
به نظر میرسد که مرحله دوم را انجمن آسیلا در آلبانی به نوعی به عهده گرفته است اما با توجه به بسته بودن درهای تشکیلات مجاهدین خلق به روی افراد بیرونی و با توجه به سوابق مجاهدین خلق در اعمال تروریستی، قاچاق انسان، پول شویی، و عملکرد فرقه‌ای اقدام برای عملی شدن مرحله اول وظیفه انسانی دولت آلبانی و سازمان های حقوق بشری است. اینکه تنها یک عکس از مهدی مظلومی در کنار مادرش از طریق همکاران یونانی به دست جرجی تاناسی رسیده است، شاید نشان از این باشد که مظلومی همچون بسیاری دیگر از اعضای مجاهدین تلاش داشته است که کوچکترین پیوندهای خود با جهان بیرون از فرقه‌ای که در آن ارتباط با خانواده ممنوع است، را حفظ کند.
مزدا پارسی
