بخشعلی علیزاده، عضو جداشده از فرقه رجوی طی یادداشتی خطاب به جداشده هایی که هنوز به طور کامل از اسارت فرقه رها نشدند، نوشت: سلام به دوستان عزیز، خطابم به دوستانی که در آلبانی زندگی می کنند است، دوستانی که زمانی با هم و در کنار هم بودیم و سال های سال زندگی بسیار سختی را تجربه کردیم، دوستانی که هم اکنون از فرقه رجوی جدا شدند ولی کماکان به نوعی خود را وابسته به رجوی نگه داشتند، دوستانی که به خاطر گذراندن زندگی مجبور هستند به رجوی بله بگویند.
این فضای مسموم را رجوی به وجود آورده است تا بتواند از کسانی که زمانی در داخل تشکیلات بودند بیشتر سوءاستفاده نماید. در یک نگاه سطحی و سریع می شود این را متوجه شد که فرقه رجوی با چندرغاز پول خیلی از حقوق جداشدگان را نقض و آن ها را استثمار می کند.
حال ببینیم همین میزان اندک را چگونه می پردازند؛ روال بر این شکل است که افراد در ساعات مشخص به دفتر سازمان واقع در منطقه «کاشار» در شهر تیرانا مراجعه کرده و وجه نقد دریافت می کنند. اگر دیده باشید این برگه ها را بعدا علیه کسانی که اعلام جداشدگی رسمی می کنند در سایت هایشان منتشر می کنند.
همین مستمری ها نیز عامل فشار روی افراد هستند. به محض اینکه فرد با فرقه زاویه پیدا کند هزینه هایش را قطع کرده و با مارک زدن او را مزدور معرفی می کنند تا به زغم خودشان توانسته باشند نزد محافل حقوق بشری بهانه ای برای قطع هزینه ها داشته باشند زیرا رجوی ها می دانند طبق تعهداتی که داده اند باید هزینه افراد جدا شده را کامل بپردازند.
من می دانم برخی افراد در برزخ گیر کرده اند. نمی دانند که چکار باید بکنند زیرا دائم با آزار و اذیت های رجوی مواجه می شوند.
من می گویم گذشت آن زمانی که رجوی می توانست از جدا شده ها سوء استفاده نماید. انجمن آسیلا برای کمک به ایرانیانی است که از فرقه رجوی جدا شده و قصد دارند مستقل زندگی کنند. تمام کسانی که این انجمن را اداره می کنند از جدا شده هایی تشکیل شدند که قبل تر از شما بیرون آمده و تجربه زندگی آزاد را دارند. راه زیادی به نفع شما کوبیده و باز شده است، کافی است که شما اراده کنید.
این حرفهایم شامل کسانی که هم اکنون در داخل فرقه هستند نیز می شود، شما که در داخل هستید، می دانم در مواقعی می توانید قاچاقی مطالب را در فضای مجازی بخوانید، این اطلاعات را در اختیار دوستان خود بگذارید تا بدانند که چگونه مورد سوء استفاده قرار می گیرند. فاصله آزاد زندگی کردن با اینکه در اسارت زندگی کنید فقط یک کلمه خواستن و نخواستن است و یا به عبارتی اراده کردن نیاز است. به قول شاعر معروف کشورمان عطار نیشابوری که می فرماید:
تو پـای به راه درنه و هیچ مپرس
خود راه بگویدت که چون باید رفت
