سایت بی بی سی فارسی در مقاله ای با عنوان “از بغداد تا تیرانا: پایان سی سال حضور مجاهدین خلق در عراق” نوشته شهاب میرزایی نوشت: “دادگاه عالی عراق در تیر ماه ۱۳۹۱ حکم دستگیری مریم رجوی و ۳۹ تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق را به اتهام جنایت علیه بشریت صادر کرد.”
در این مقاله همچنین آمده است: “تعدادی از اعضای سازمان مجاهدین خلق که از قرارگاه اشرف خارج شده یا به تعبیری فرار کرده بودند از اعمال فشار فرماندهانشان بر نیروها گفتند. آن ها همچنین از عدم ارتباط با بیرون از پایگاه سخن گفتند و این که از دسترسی به موبایل، اینترنت و رسانه ها به غیر از تلویزیون سازمان محروم بوده اند. آن ها همچنین خروج از قرارگاه را کاری سخت و پرهزینه خواندند.”
ناگفته نماند که دخالت نیروهای آمریکایی در عراق و مشخصاً سفیر آمریکا در این کشور مانع از اجرای حکم دادگاه عالی عراق در خصوص سران فرقه رجوی شد.
سازمان بین المللی “دیدبان حقوق بشر (HRW)” در گزارشی که در ماه مه 2005 تحت عنوان “خروج ممنوع” منتشر نمود به نقض فاحش اولیه ترین حقوق انسانی علیه اعضا در کمپ های مجاهدین خلق در عراق، با استناد به شاهدان عینی متعدد این ماجراها، پرداخت. در این گزارش، به نقل از اعضای سازمان مجاهدین خلق که تجربه فشارهای روانی و زندان های انفرادی و شکنجه و اعدام های ساختگی در داخل اردوگاه های عراق را داشته و حتی شاهد قتل برخی از اعضا در زیر شکنجه بوده اند، موارد دهشتناکی نقل شده که قطعاً شایان پیگیری قضایی بین المللی به عنوان “جنایت علیه بشریت” می باشد.
همچنین سازمان غیرانتفاعی آمریکایی “انستیتوی تحقیقات دفاع ملی (RAND)” در گزارشی تحقیقاتی برای وزارت دفاع آمریکا به ایدئولوژی خشونت آمیز، سیاست فریب، تطمیع و تنبیه سازمان مجاهدین خلق پرداخته است. در این گزارش تحقیقاتی، جذب 70 درصد از نیروهای سازمان مجاهدین خلق “غیرداوطلبانه” و با فریب، تطمیع دروغین و تهدید عنوان گردیده و تصریح شده است که این سازمان با وعده های دروغ از جمله وعده شغل همراه با حقوق بالا، اعطای زمین، کمک در دریافت پناهندگی در اروپا، دیدار آزاد با خانواده، امکانات بهداشت و درمان عالی و حتی ازدواج، نیرو جذب کرده و عضوگیری این سازمان از سال 1986 داوطلبانه نبوده است.
در این گزارش آمده است که سازمان مجاهدین خلق با مصادره مدارک هویتی و اجتناب از قانونی نمودن حضور اعضا در عراق در زمان صدام حسین، آن ها را تحت اجبار در اردوگاه های سازمان در این کشور نگه می داشت و آنان را تهدید می کرد که در صورت خروج از اردوگاه دستگیر شده و برای ورود غیرقانونی به عراق محاکمه و مجازات خواهند شد.
همچنین نویسنده و خبرنگار “امیلی امرایی Emily Amraee” در مقاله ای با عنوان “در پادگان اشرف چه گذشت؟” به تشریح نقض حقوق بشر در مناسبات سازمان مجاهدین خلق، چه در اروپا و چه در داخل اردوگاه های عراق، می پردازد. او به خودسوزی ندا حسنی و شکنجه یاسر اکبری نسب در پادگان اشرف در عراق اشاره می کند که قطعاً شایان تحقیق و بررسی قضایی بین المللی است.
نویسنده مقاله همچنین به فعالیت های “یودیت نورینک Judit Neurink” روزنامه نگار برجسته هلندی در جهت افشای ماهیت ضد بشری فرقه رجوی و جنایاتی که در حق اعضا صورت گرفته است اشاره می کند و می نویسد که: “نورینک از سال ۱۹۹۹ با پدیده ای روبرو شده بود که تا آن روز نظیرش را ندیده بود، پدیده ای به نام سازمان مجاهدین خلق، چیزی شبیه فرقه های زیرزمینی و پررمز و راز قرن نوزدهمی مسیحیت که هرگز کسی را یارای راه یافتن به سرزمین جهنمی شان نبود.”
“یودیت نورینگ” خود کتابی با عنوان “شهیدان گمراه، مجاهدین خلق از مبارز تا تروریست” منتشر نمود.
در معرفی این کتاب آمده است: . . . این حکایت مجاهدین خلق است، که زمانی گروه مقاومت پر طرفداری بود ولی سال ها به رهبری مسعود رجوی از طریق کشور عراق به عملیات تروریستی در خاک ایران دست زدند. حکایت مبارزانی است که به تروریست تبدیل شدند، انسان هایی که زیر سلطه فکری و عقیدتی از همسرانشان جدا می شوند، فرزندانشان را از خود می رانند، دوستانشان را می فروشند و آنان را به زندان انداخته و شکنجه می کنند. انسان هایی که در غرب ظاهراً برای “قربانیان رژیم ایران” پول جمع آوری کرده اما در حقیقت با آن اسلحه می خرند. در حالی که مسعود رجوی با مریم جوان ازدواج می کند، می پذیرند که تمایلات جنسی برای دیگران ممنوع است و زمانی که پلیس فرانسه مریم را دستگیر می کند، دست به خودسوزی می زنند.
روزنامه نگار هلندی به شباهت و نزدیکی های مجاهدین خلق با گروه مسلمانان تندروی القاعده پرداخته است. در این کتاب براساس گفتگو با عده ای از اعضای جداشده از سازمان تصویری از فرقه ای خطرناک ارائه می شود که ارتشی مستقل دارد، سال های سال به عنوان مزدور صدام حسین فعالیت داشته و اکنون توسط آمریکاییان می تواند برای برنامه تغییر رژیم ایران به خدمت گرفته شود.
سایت “رادیو فردا” که مواضعی مخالف جمهوری اسلامی دارد در مطلبی با عنوان “مجاهدین خلق: حرکت به کدام سو؟” نوشته مجید محمدی آورده است: “اعضای این سازمان نمونه های قابل توجهی از تلف شدن یک نسل در حول و حوش انقلاب سال ۱۳۵۷ هستند. باور به دوگانه های خلق/ ضد خلق، امپریالیسم/ ضد امپریالیسم، انقلابی/ ضد انقلابی و مانند آن ها نسلی را از نگاه به رنگین کمان زندگی محروم کرد.”
اگر شرایط سیاسی بین المللی به گونه ای که اکنون هست نبود، و سازمان مجاهدین خلق به خاطر منافعی موهوم تحت حمایت بی چون و چرای آمریکا قرار نداشت، سران این سازمان قطعاً در دادگاهی بین المللی برای “جنایت علیه بشریت” و نقض فاحش اولیه ترین حقوق انسانی اعضا محاکمه شده و مجازات می گردیدند.
ابراهیم خدابنده
