پرویز حیدرزاده از افراد نجات یافته از فرقه رجوی است که بعد از چند سال اعلام جدایی از این فرقه به جمع دوستان جداشده اش در آسیلا پیوست و بعد از طی مراحل قانونی و حل و فصل مسائل سفر، اخیرا موفق شد بعد از سی و اندی سال به میهن خویش باز گردد. با مروری بر واکنش های فرقه رجوی متوجه می شویم که در عرصه شعارهای سرنگونی، برقراری دمکراسی در ایران، فعالیت های بین المللی، شورای ملی مقاومت، معرفی رئیس جمهور و غیره دیگر هیچ حرفی برای گفتن ندارند و کاملا سرنگونی را فراموش کرده اند زیرا فقط میتوانند مواظب خودشان باشند تا سرنگون تر نشوند.
اما آنچه که در میان واکنش های فرقه رجوی بیش از هر چیز جالب است آه و فغان سران این فرقه از بازگشت پرویز حیدر زاده به آغوش میهن و خانوده اش است و همچنین اینکه چرا جداشدگان و انجمن نجات و سایرین، سازمان مجاهدین خلق را یک فرقه مخرب خطاب میکنند. جالب است که فرقه رجوی در برنامه های متعدد به سوز و گداز پرداخته و شاکی شده است که چرا سازمان مجاهدین خلق را یک فرقه مخرب کنترل ذهن می دانند. همین تبلیغات و برنامه ها خود گواه فرقه بودن این سازمان است. خود این برنامه ها به وضوح تفکرات فرقه ای را برملا می کنند.
فرقه رجوی به صراحت نشان میدهد که انتخاب و بکارگیری واژه فرقه برای تشکیلاتی که خود را سازمان مجاهدین خلق مینامد چقدر درست و دقیق و حساب شده بوده و تیر کاملا به هدف خورده است و هرچه بیشتر تلاش میکنند تا نشان دهند که فرقه نیستند بیشتر فرقه بودن خود را اثبات می نمایند.
همچنین در واکنش به بازگشت حیدرزاده به وطن مدام از دور چنگ و دندان نشان میدهند و تلاش می کنند این اقدام را تخطئه نمایند. پرویز حیدرزاده یک نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق بود که تا زمانی که بود سختی های داخل تشکیلات را برای اهداف و آرمان هایش تحمل کرد. او بالاخره به این نتیجه رسید که این سازمان در جهت اهداف و آرمان های وی حرکت نمی کند و به هر دلیل تصمیم گرفت به کشورش و به نزد خانواده اش باز گردد. مطابق کدام قانون انسانی و حقوقی و بین المللی و حقوق بشری گناه کرده که فرقه اینقدر او را تهدید می کند.
چرا وقتی عمر و جوانی خود را به پای فرقه و رهبر مفقود الاثرش فنا کرد و در فرقه رجوی حضور داشت هرگز به انتخاب آزادانه او مبنی بر حق ارتباط با خانواده احترام گذاشته نشد؟ چرا اولیه ترین حقوق انسانی او نقض گردید و تحت شدیدترین دیکتاتوری و فشارهای روانی قرار گرفت؟ این دقیقا یک تفکر فرقه ایست که عضویت در آن مادام العمر است و خروج ممنوع بوده و بالاترین گناه محسوب می شود که مجازات آن مرگ است.
افرادی مانند پرویز حیدرزاده و بخشعلی علیزاده و غلامعلی میرزایی و دیگران که از فرقه رجوی جدا شده و بازگشت به کشور و نزد خانواده را انتخاب کردند هیچ قانون بین المللی را نقض نکرده اند. آنها دقیقا قوانین فرقه ای را نقض کرده اند. واکنش فرقه رجوی به جدا شدن افراد خود نشانه ای از تفکرات و عملکرد فرقه ایست.
انجمن نجات و همه فعالان این عرصه بدرستی و دقت تمام نام فرقه مخرب کنترل ذهن را برای سازمان مجاهدین خلق برگزیده اند و ساده ترین کار اثبات این موضوع است و کافی است که به برخورد فرقه به جداشدگان رجوع شود و مشاهده گردد که هیچ حقی برای آنان قائل نیستند.
راهی که جداشدگان انتخاب کرده اند همانا راه روشنگری و تلاش برای رهایی دوستان و عزیزان از بند این فرقه جهنمی و افشای ماهیت واقعی فرقه رجوی و راه درست و دقیقی است که تا کنون تیرهایش به هدف خورده و سوز و گداز فرقه رجوی خود گواه این حقیقت است.
تا رهایی همه عزیزان دربند فرقه رجوی و وصل ارتباط همگی آنان با خانواده هایشان دست از تلاش بر نخواهیم داشت.
علی مرادی
