داشامیر مرسولی، رئیس انجمن آسیلا در مصاحبه اخیر خود با برنامه جعبه سیاه ، درباره چرایی و چگونگی تأسیس انجمن آسیلا و همچنین اتفاقات 14 ژوییه و بازرسی اموال و اشخاص مرتبط با این انجمن توسط پلیس آلبانی توضیحاتی مبسوط ارائه کرد.
داشامیر مرسولی کارشناس اقتصادی است . متعهل است و دارای سه فرزند.
او می گوید آسیلا انجمنی غیرمذهبی، غیرسیاسی و غیر انتفاهی است که بر اساس قوانین دولت آلبانی تاسیس شده است. او در رابطه با هدف از تأسیس انجمن آسیلا می گوید: حضور ایرانیان در آلبانی یک واقعیت است. آسیلا به این افراد مشاوره حقوقی، خدمات پزشکی ، خدماتی برای آموزش زبان آلبانیانی ارائه می دهد.
رئیس انجمن آسیلا می گوید اعضای انجمن با مشارکت در درختکاری، اهدای خون رایگان و همچنین توزیع بسته های معیشتی در میان افراد نیازمند نشان دادند که به دنبال صلح و زندگی و برادری هستند.
مرسولی انتشار چندین کتاب از جمله گلچین اشعار فارسی ، کربلا و کتاب خاطرات رحمان محمدیان ، ایجاد فضای بازی کودکان و همچنین قهوه خانه را از دیگر اقدامات آسیلا برای شناساندن و آشنایی هر چه بیشتر ایرانیان به مردم آلبانی عنوان می کند.
مرسولی ایرانی ها را مردمی سختکوش می داند و می گوید ایرانی های مقیم آلبانی هم همچون مردم آلبانی در آپارتمان هایی با امکانات رفاهی مناسب سکونت دارند و تعدادی از آنها با دختران آلبانیایی ازدواج کرده اند از جمله: سرفراز رحیمی، خلیل انصاریان، مهدی سلیمانی و غلامرضا شکری.
او می گوید همه این افراد به جر آنها که از نظر جسمی مشکل دارند شاغل هستند: حسن حیرانی شاغل در انجمن آسیلا به عنوان مدیر و نایب رئیس انجمن ، حسن شهباز: کار طراحی جواهرات، علی هاجری: در کارخانه مبل ، رضا اسلامی: کارواش ، مالک بیت مشعل: کارخانه سوله سازی کانز ، منصور براهویی: کار فصلی ، رضا مزگی: شاغل در کافه فرانک ، باقر محمدی: کار فصلی، رفیق دهقان: کارگاه نجاری ، سرفراز رحیمی: متخصص گرافیک و کارمند آسیلا، غلامرضا شکری: کارگاه آهنگری، موسی دامرودی: کارخانه مدیا فلکس ، خلیل انصاریان: کارخانه مدیا فلکس ، مهدی سلیمانی: کارخانه کفش ، ابراهیم مرادی: کار ساختمانی، محمدرضا صدیق: کارخانه مبل سازی ، موسی جابری: کارخانه سوله سازی .
رئیس انجمن آسیلا همچنین توضیحاتی درباره اتفاقات 14 ژوییه بیان می کند و واکنش مردم البانی را در این خصوص مثبت ارزیابی می کند.
داشامیر مرسولی رو به رهبران سازمان مجاهدین خلق می گوید : ساختمان آسیلا 5 درب ورودی دارد . یک درب ورودی هم به سالن. هیچ پلیسی هم از آن محافظت نمی کند. آسیلا دیوار ندارد و هر رهگذری قادر است فعالیت های داخل انجمن را ببیند. اما در اطراف کمپ مانز دیوارهای بلندی هستند آنچنان که حتی عبور و مرور مگس هم سخت است. افراد داخل کمپ از تمام حقوق فردی خود محروم هستند.
