در گفتگوی سایت انجمن نجات با مدیر ایرانی انجمن آسیلا، حسن حیرانی به بیان نکاتی در خصوص وقایع اخیر در کشور آلبانی و به طور ویژه موضوع ممانعت پلیس فرودگاه آلبانی از ورود بتول سلطانی و همراهش به خاک کشور آلبانی و دیپورت شدن آنها به آلمان، می‌پردازد. او از اقدامات انجمن آسیلا برای کمک به بتول سلطانی و دلیل چنین موضع گیری‌ای از سوی پلیس آلبانی صحبت می‌کند. سپس، از اقدامات انجمن آسیلا در راستای آگاهی بخشی به جامعه و حکومت آلبانی درباره ماهیت واقعی تشکیلات مجاهدین خلق و نهایتا رهایی اعضای گرفتار در تشکیلات می‌گوید.
تهدید امنیتی از سوی مجاهدین برای دو شهروند آلمانی
حیرانی بارها در طول مصاحبه تاکید می‌کند که علیرغم آن که رسانه‌های تبلیغاتی مجاهدین خلق ادعا می‌کنند که این موضوع کذب است و ادعای انجمن آسیلا ست، اما پلیس آلبانی به واقع مسئله اصلی‌اش امنیت جانی این دو شهروند آلمانی بود. بنا به گفته او، در طول ساعاتی که بتول سلطانی و همراهش افشین کلانتری در فرودگاه محبوس بودند، وکلای انجمن آسیلا با سفارت آلمان، پلیس آلبانی و ماموران عالی رتبه وزارت کشور رایزنی‌هایی کردند که نتیجه آن این بود که حضور این دو شهروند آلمانی در خاک آلبانی ممکن است برای عوامل مجاهدین خلق تحریک کننده باشد و متعاقبا موجب اقدامات خشونت‌آمیزی از سوی آنها شود. مسئولین کشور آلبانی که بخشی از اقتصاد آن برپایه صنعت گردشگری است، به هیچ عنوان حاضر نیستند که ریسک چنین حوادثی را بپذیرند.
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
“تروریست” کلیدواژه فرقه رجوی برای مقابله با جدا شده‌ها
حسن حیرانی با بیان اینکه هرآنچه دعوای سیاسی بین حکومت ایران و تشکیلات مجاهدین خلق است در مقابل موضوع حقوق اعضای گرفتار در تشکیلات بی‌اهمیت است، دغدغه و رسالت انجمن آسیلا و نهادهای خانواده‌های اعضای مجاهدین خلق در ایران را حقوق بشری می‌داند. به گفته او در مباحث حقوق بشری هر طرفی استدلال های خود را ارائه می‌دهد اما از آنجایی‌که مجاهدین خلق عاجز از پاسخ گویی مستدل و منطقی به شهادت‌های افراد جدا شده هستند، دست به حمله می‌زنند. مجاهدین با زدن برچسب “تروریست” به افراد جدا شده، با بهره‌گیری از حمایت‌های کلان مالی برای به راه انداختن کمپین‌های رسانه‌ای، در جوامع حساس اروپایی ایجاد رعب و وحشت می‌کنند. او سوالی کلیدی می‌پرسد: “آگر بتول سلطانی تروریست بود چرا دیپورت شد؟ چرا دستگیر نشد؟” حیرانی گوشزد می‌کند که چنین رویکردی از سوی مجاهدین برای مقابله با اعضای منتقد جدا شده، همواره در تشکیلات آموزش داده شده است. او جمله معروفی در تشکیلات رجوی را یادآوری می‌کند: “وقتی یک موضوعی قابل حل نباشد، ما میز را چپه می‌کنیم و میز خود را می‌چینیم.”
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
فرقه رجوی گوشت تن خود را میخورد
حیرانی رفتارهای فرقه رجوی در قبال اعضای جدا شده و سعایت‌هایی که برای کارشکنی علیه انجمن آسیلا و خانواده‌ها انجام می‌دهد، را به ضرر فرقه می‌داند چرا که موجب می‌شود، به مرور اندک اعتباری که فرقه در میان دولت آلبانی دارد از بین برود. بنا بر تحلیل حیرانی هر بار که رجوی علیه اعضای سابق خود اقداماتی می‌کند و ادعاهایش بی اعتبار می‌شود، گویی که از گوشت تن خود میخورد و این گوشت روزی تمام می‌شود.
برای دانلود اینجا را کلیک کنید.
آسیلا ثمره درختی است که خانواده‌ها ریشه آن هستند
حسن حیرانی با اشاره به اینکه همه حوادث اخیر موجب همدلی و اتحاد بیشتر میان خانواده‌های اعضای دربند مجاهدین با اعضای سابق مجاهدین در داخل و خارج از ایران شده است، رها شدن خود و دوستانش از حصارهای فرقه رجوی را نتیجه تحصن‌ها و فریادهای خانواده‌ها در مقابل کمپ اشرف و لیبرتی در عراق می‌داند. او به خانواده‌ها نوید می‌دهد که انجمن آسیلا قدر تلاش‌های آن ها را می‌داند و در ادامه این مسیر تا آزادی عزیزانشان از چنگ کیش شخصیتی رجوی در کنار آنها به تلاش‌ها ادامه خواهد داد.
در همین راستا، حیرانی از برگزاری نمایشگاه عکسی توسط اعضای انجمن آسیلا در مرکز شهر دورس در نزدیکی روستای مانز، و قرارگاه مجاهدین، گفت. در این آکسیون که بنا بود بتول سلطانی نیز در آن شرکت کند، ضمن آشنا کردن شهروندهای آلبانیایی و گردشگران خارجی با فرهنگ و جاذبه‌های ایرانی، کتاب تازه منتشر شده خاطرات رحمان محمدیان از سالهای حضور او در مجاهدین خلق نیز در اختیار بازدیدکنندگان از نمایشگاه قرار گرفت.
