به یاری هموطنانمان در کمپ تیپف عراق، بشتابیم

کانون رهائی، دوازدهم ژانویه 2008
پس از سرنگونی رژیم صدام حسین پادگان موسوم به اشرف که محل استقرار نیروهای مجاهدین بود به خاطر نزدیکی و حمایتهای همه جانبه صدام از مجاهدین مورد حمله امریکا قرار گرفت و در یک نوبت با حمله هوائی به این پادگان حدود 40 -50 نفر از مجاهدین به قتل رسیدند. در آنموقع مجاهدین بنا بر مصلحت روز و برای این که امریکا را از زیر بار اتهام بیرون بیاورند اعلام کردند که این حملات توسط رژیم آخوندها صورت گرفته است.
آمریکا در طرح نظامی عراق طبق پیش بینی خود نتوانست موفق شود و در گردابی که خود بوجود اورده بود ماندگار شد.طرح حمله به ایران نیز که سالها در دستور کار پنتاگون قرار داشت باعث شد که مجاهدین رابه عنوان مهره ای که بعدا بتواند از ان سود ببرد مورد حمایت قرار داده و گاها دست نوازشی روی سر آنان بکشد.
اعضای مستقر در کمپ اشرف اما حال و هوای دیگری دارند و امیدشان به رهائی از تور نظامی و تشکیلاتی و شل شدن بندهای حفاظتی عراقی ها که دورا دور پادگان اشرف را پوشانده است هر لحظه بیشتر می شود و در تدارک اعزام به کشورهای غربی و کسب پناهنگی سیاسی به تلاشهای شبانه روزی خود مشغولند.
مجاهدین نا راضی که دیگر اکنون مجاهد نبودند بخاطر مبهم بودن اوضاع عراق و فتنه ای که بدان دچار شده بودند تقیه کردند و نا رضایتی خود را مخفی نمودند اما در سر نقشه فرار می کشیدند.
عده از آنها توانستند خود را به مقامات امریکائی رسانده و اعلام کنند که دیگر نمی خواهند با مجاهدین باشند و خواستار جدا شدن می باشند وقتی تعداد این افراد از مرز معینی گذشت و به حدود 700 نفر رسید امریکا ناچار شد محلی در کنار پادگان اشرف موسوم به تیپف ( TIPF ) برای اسکان آنها در نظر بگیرد. این افراد بمرور در چادر های نصب شده در محل مذکور جمع شدند به امید آنکه امریکا مقدمات خروج و اعزام آنها را به کشور امن دیگری فراهم نماید اما متاسفانه نه تنها امریکا هیچ اقدامی جهت خروج این عده از شرایط سخت زندگی در چادر های سوزان و دمای بالای 40 درجه در تابستان و سرمای گزنده عراق در زمستان نمی کند بلکه به وضعیت معیشتی و صنفی آنها نیر توجهی نمی نماید.
این افراد مدت 4 سال در بدترین و کشنده ترین وضعیت زیر چادر ها با کمترین امکانات بهداشتی و غذائی بسر می بردند اما حاضر نمی نشدند به کمپ اشرف که در مقابل زندگی رقت بار زیر چادر ها به هتل های 6 ستاره می ماند برگردند.
پس از 4 سال زندگی سخت بجای اینکه مرهمی بر درد های این عزیزان بگذارند و به این زندگی فلاکت بار پایان دهند. این روزها اما خیر های بد و مأیوس کننده ای از کمپ تیپف ( TIPF ) می رسد که نشان از بی توجهی و نقض حقوق اولیه انسانی در شرایط ناهنجار روحی-روانی انان می باشد.
طبق اخبار رسیده از عراق و تماس هائی که افراد مستقر در کمپ تیپف ( TIPF ) به بیرون ارسال نموده اند امریکائی ها تصمیم به تعطیلی این کمپ می گیرند و به ساکنین آن اخطار می کنند که کمپ را ترک کنند. این افراد که از کمپ بزرگتر مجاهدین موسوم به اشرف فرار کرده و خود را به کمپ تیپف رسانده بودند حال باید آن را ترک کنند و آواره بیابان های عراق شوند.
عده ی قابل توجهی از این افراد توسط صلیب سرخ علی رغم میل خود به ایران می روند وچند ماه قبل حدود 200 از آنها شایع شده بود که در کشورهای غربی پذیرفته شده و توسط UN به این کشورها اعزام می شوند امری که هر گز اتفاق نیفتاد و یا اینکه امریکائیها مانع این کار شده اند.
بهر حال جان تعداد زیادی از این افراد در معرض خطر است و با توجه به فصل سرما و یخبندان ریسک خطر جانی آنها هر روز بالاتر می رود. تعدادی از این افراد توانستند خود را به ترکیه برسانند اما UN ترکیه هیچ اقدامی برای اعزام آنها نکرده است و خطر برگشت به ایران تهدیدشان می کند.
در حال حاضر طبق اخباری که بدست آورده ایم خانم فائقه که تعدادی از افراد خانواده اش نیز در هلندآلمیره ساکن می باشد جزء افرادی می باشد که در ترکیه در شرایط نامناسبی بسر می برد.
کانون رهائی بدون در نظر گرفتن تعلقات سیاسی این افراد و بدون بهره برداری های تبلیغاتی و صرفا بخاطر یک امر انسانی و حقوق بشری از کلیه هموطنان ایرانی و سازمانها و گروه های سیاسی و حقوق بشری استمداد می طلبد تا از هر طریق ممکن و هر امکانی که در اختیار دارید به کمک این دردمندان بشتابید.
تاکنون کانون رهائی با ارسال ده ها نامه و ارسال مدارک به صلیب سرخ و مقامات مسئول از آنان تقاضای کمک و یاری نموده است و حتی آمادگی خویش را اعلام نموده است تا تحت پوشش آنان به کمپ تیپف رفته و حضوری وضعیت آنان را مورد بررسی قرار داده و گزارش جامعی تهیه نموده و جهت پناهندگی آنان به اروپا اقدامات عاجلی به عمل آورد.
از همه هموطنان تقاضا می کنیم که با هر وسیله ممکن به نجات این عزیزان در عراق و ترکیه بشتابند.