آری آری زندگی زیباست

زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست
گر بیفروزیش رقص شعله اش در هر کران پیداست
ورنه خاموشست خاموشی گناه ماست

زندگی دارای فراز و نشیب هایی است که گاها خود انسان ها آن را رقم زده و هر بار که میبینند به راه اشتباه و نادرستی رفته اند بازگشته و با قدرت در راه صحیح تغییر مسیر میدهند. اما قصه ما جدا شدگان نه مانند دیگر قصه ها و نه مانند بازماندگان و بیراهه رفتگان می باشد .

این چاه ویلی که ما در آن افتاده بودیم نام فرقه ای را بدنبال دارد که تمام جوانی و زندگی و انرژی ما را گرفته و حتی هم اکنون گاها کابوس آن شب ها ما را رها نمیکند. این چاه از همان لحظه اولیه شخصیت ما را گرفت و تا توانست بر بی هویتی ما افزود، آنگاه در جهل و نادانی شروع به ساختن هویتی نمود که هیچگونه آزادی و تفکر و بینشی نداشتیم و مانند رباتی در دستان فرقه به هر صورت که میخواست، نقش گرفتیم.

در هر نشست روزانه، هفتگی، ماهانه، توبه، حوض و غیره مانند یک گناهکار ما را توبیخ و مورد هجوم شلاق جملات زشت و تهمت قرار میداند و از ما بی هویتی می ساختند، بعد کاری میکردند تا راضی به چیزی باشیم جز آنچه می باید باشیم .

آری ما در حضیضی بودیم که فرقه برایمان تعریف کرده و ما هیچ راهی جز غوطه ور شدن در آن متصور نبودیم تا اینکه با ترس و واهمه از این فرقه جدا و پای در دنیای واقعی نهادیم .دنیای عاطفه ها، دنیای آزادی، دنیای زندگی، دنیای کودکان و دوستان، دنیای بودن و دوست داشتن دیگران، نه نفرت و انزجار.

اینگونه بود که دوباره بدنیا آمدیم، دوباره شعر زندگی را خواندیم، دوباره عاطفه ها روییدند و ما با تمام وجود فهمیدیم در چه باتلاقی بودیم و چه چیزهای از ما گرفته شده بود و چقدر از زمین و زمان عقب بودیم .

آری آری زندگی زیباست ، زندگی آتشگهی دیرنده پابرجاست، گر بیفروزیش رقص شعله اش تا هر کران پیداست .

اردشیر درویشی