حذف رجوی گام ضروری برای انحلال مجاهدین

دوشنبه 8 بهمن 1386

اما رجوی گمان می⁯برد نوش⁯داروی جنگ می⁯تواند این محتضر را سرپا کند - گرچه همان هم نمی⁯توانست این مرده را زنده کند - اما این نوش⁯دارو نه تنها اکنون که پس از مرگ نیز نخواهد رسید و رجوی ناگزیر و ناچار است که تن به دفن و خاک⁯سپاری موجودی که در عراق صدام آن را به دنیا آورد بدهد. رجوی اکنون دیگر فهمیده است که هیچ راهی نیست، با سر و صدا و یا بی سر و صدا باید تن به اضمحلال و انحلال بدهد، حتی امکانی برای زندگی عادی و اجتماعی در عراق که مهم⁯ترین هدف رجوی - البته آخرین شانس و خواسته⁯ی وی - است نیز محقق نشده و نخواهد شد. اما انحلال با حفظ رجوی که این روزها مجاهدین به آن می⁯اندیشند، گزینه⁯ای خام⁯خیالانه است و مانند سایر توهمات مجاهدین راهی به واقعیت نخواهد داشت. انحلال مجاهدین و فعالیت در سبک و سیاق سیاسی برای این گروه - آن⁯هم برای بقایایی که موفق به گریز از عراق به اروپا شده⁯اند - جز از مسیر حذف رجوی میسر نمی⁯باشد. مجاهدین همراه با رجوی، مضمحل، منحل و از صحنه حذف خواهند شد.

حذف رجوی گام ضروری برای انحلال مجاهدین
ایران⁯دیدبان
علی⁯رغم ادامه⁯ی سیاست غیرقانونی بررسی پرونده⁯ی ایران در شورای امنیت و برگزاری اجلاس كشورهای 1+5 در این⁯باره، فضای دیپلماتیك در امریكا دست⁯خوش چرخش عمده⁯ای به سمت برقراری تماس و مذاكره با ایران شده است و به⁯نظر می⁯رسد كه عمر یكه⁯تازی⁯های امریكا در این پرونده، هم⁯زمان با به پایان رسیدن ریاست⁯جمهوری جورج بوش رو به اتمام است.
در حالی⁯كه در حال حاضر اصلی⁯ترین اولویت شعارهای مبارزات انتخاباتی در ایالات متحده، مسایل اقتصادی و راه⁯های نجات اقتصاد امریكا است، مسأله⁯ی ایران در درجه⁯ی دوم اهمیت قرار دارد. موضوعی كه دموكراتها با پیش كشیدن بحث مذاكره با ایران و جمهوری⁯خواهان با شعارهایی متفاوت با دوران نئوكان⁯ها وارد این میدان شده⁯اند.
در همین⁯باره ریچارد هالبروك مشاور هیلاری كلینتون، نامزدی كه نظرسنجی⁯ها نشان می⁯دهد شانس فراوانی برای كسب آرا دارد و دموكرات⁯ها نیز امید فراوانی به وی بسته⁯اند می⁯گوید:
« در صورتی كه ریاست⁯جمهوری امریكا به یك دموكرات برسد در صدد خواهیم بود تا ارتباط مستقیمی با ایران برقرار كنیم. ما خواهان ایجاد ارتباط مستقیم با ایران هستیم. » (1)
یكی دیگر از سیاست⁯مداران كهنه⁯كار امریكایی در این⁯باره یادآور می⁯شود كه:
« گفت⁯وگو با ایران گاهی مشکل و ناخوش⁯آیند خواهد بود. اما با نگرش به دشمنی ۲۸ ساله⁯ی دو کشور، می⁯ارزد که گفت⁯وگو ادامه یابد. ممکن است دو کشور به منافع مشترکی که در پشت دیوار دشمنی و بدگمانی پنهان شده است، دست یابند. » (2)
به⁯عبارت دیگر اكنون فقط اقلیتی بی⁯اعتبار به جنگ با ایران می⁯اندیشند كه در عمل هیچ چشم⁯اندازی برای موفقیت آنان متصور نیست، اقلیتی كه مهم⁯ترین بهانه⁯اش برای حمله به ایران را فعالیت⁯های هسته⁯ای ایران قرار داده بود.
این وضعیت برای رهبری مجاهدین كه با مطلق⁯نگری ابلهانه هرگونه تغییر شرایط و تحول در مواضع دو طرف را غیرممكن می⁯دانست و با تسری فرهنگ توتالیتاریستی و جزمی خود برای امریكا خط قرمز رسم می⁯كرد یك كابوس دهشتناك است.
اكنون آنها بازگشتند به شرایط ده سال پیش كه امریكا آنها را در لیست گروه⁯های تروریستی قرار داد و بحران بدون بازگشت را برای آنها رقم زد، با این تفاوت كه یك دهه چانه⁯زنی و استمالت از غرب نتوانست بر وزن آنها بیفزاید و شرایط جدیدی را برای آنها رقم زند و اكنون هیچ⁯كدام از راه⁯های رفته نمی⁯تواند مشكل⁯گشای آنها باشد و اگر بخواهند از گروه مرده و به تاریخ پیوسته⁯ی كنونی خلاصی یابند باید راه حل⁯هایی را به جز آویختن به غرب دنبال كنند كه به⁯نظر می⁯رسد در آینده⁯ی نه چندان دور ناگزیر از آن باشند.
20 سال قبل وقتی كارشناسان می⁯گفتند مجاهدین با رفتن به عراق قدم در راه نیستی گذاشته⁯اند و یا هنگامی كه آتش⁯بس بین ایران و عراق برقرار گردید، آن را یك بن⁯بست بدون راه حل و به⁯منزله⁯ی مرگ سیاسی آنها پیش⁯بینی می⁯كردند، رجوی با تبختر ابلهانه و باد ِ دماغ به این تحلیل⁯ها ریش⁯خند می⁯زد و گمان داشت غرب به خاطر دشمنی با ایران به وی جایزه می⁯دهد و یا تاج شاهی بر سرش می⁯گذارد و با هواپیمایی اختصاصی مستقیم او را به نیویورك می⁯آورد و كرسی سازمان ملل را دو دستی به⁯وی تقدیم خواهد كرد. از طرف دیگر با كوته⁯بینی، تیر و ترقه در كردن ماجراجویانه را دلیلی بر زنده بودن دار و دسته⁯اش می⁯دانست.
اما همان زمان و با همان انتخاب كه مبنایی جز خیانت و فرصت⁯طلبی نداشت سازمان مجاهدین خلق مُرد!
آنچه كه امروز وجود دارد یك رهبر فراری و سربه⁯زیر است درون یك اردوگاه از افرادی كه با دنیای خارج هیچ ارتباطی ندارند و مثل موجودات ماقبل تاریخ در موزه نگه⁯داری می⁯شوند كه هر كس درباره⁯ی نوع زیست و چگونگی زندگی آنها تصوراتی دارد…
اما رجوی گمان می⁯برد نوش⁯داروی جنگ می⁯تواند این محتضر را سرپا كند – گرچه همان هم نمی⁯توانست این مرده را زنده كند – اما این نوش⁯دارو نه تنها اكنون كه پس از مرگ نیز نخواهد رسید و رجوی ناگزیر و ناچار است كه تن به دفن و خاك⁯سپاری موجودی كه در عراق صدام آن را به دنیا آورد بدهد.
رجوی اكنون دیگر فهمیده است كه هیچ راهی نیست، با سر و صدا و یا بی سر و صدا باید تن به اضمحلال و انحلال بدهد، حتی امكانی برای زندگی عادی و اجتماعی در عراق كه مهم⁯ترین هدف رجوی – البته آخرین شانس و خواسته⁯ی وی – است نیز محقق نشده و نخواهد شد.
اما انحلال با حفظ رجوی كه این روزها مجاهدین به آن می⁯اندیشند، گزینه⁯ای خام⁯خیالانه است و مانند سایر توهمات مجاهدین راهی به واقعیت نخواهد داشت. انحلال مجاهدین و فعالیت در سبك و سیاق سیاسی برای این گروه – آن⁯هم برای بقایایی كه موفق به گریز از عراق به اروپا شده⁯اند – جز از مسیر حذف رجوی میسر نمی⁯باشد.
مجاهدین همراه با رجوی، مضمحل، منحل و از صحنه حذف خواهند شد.
_______________________
1- روزنامه⁯ی لوموند. (ریچارد هالبروك معاون اسبق وزارت امور خارجه⁯ی امریكا است)
2- جان لیمبرت دیپلمات پیشین و استاد مطالعات بین⁯الملل در دانشکده⁯ی نیروی دریایی امریکا كه به ابتکار مؤسسه⁯ی صلح امریکا، مقاله⁯ای درباره⁯ی گفت⁯وگوی دوجانبه با ایران نوشته و پیشنهاداتی را توصیه كرده است.