یکی از سیاستهای ثابت و ضد انسانی سازمان مجاهدین خلق، جدا نگه داشتن اعضا از خانوادههایشان است. این جدایی حتی در داخل قرارگاههای سازمان نیز برقرار بوده است. اعضای این سازمان، به ویژه در دوران حضور در قرارگاه اشرف یا اردوگاه لیبرتی در عراق، از هرگونه تماس آزادانه با خانوادههای خود محروم بودهاند. هماکنون در کمپ مانز، که به اشرف 3 معروف است، این محرومیتها و محدودیتها همچنان برای اعضا ادامه دارد.
محدودیتها شامل مواردی مانند ممنوعیت تماس تلفنی یا مکاتبه با خانواده، جلوگیری از ملاقات خانوادهها با اعضا و تبلیغ اینکه خانوادهها عامل “نفوذ دشمن” هستند، میباشد. جالب آن است که شخص رجوی حتی پسر خود را نیز دشمن معرفی میکند. این سیاستها به گونهای طراحی شدهاند که سازمان بتواند کنترل روانی و رفتاری بیشتری بر اعضا داشته باشد.
سازمان مجاهدین خلق به شکل سیستماتیک سعی در تضعیف پیوندهای خانوادگی داشته و نهاد خانواده را تخریب کرده است. من خود یکی از قربانیان این اقدامات ضد بشری هستم که خانوادهام به خاطر این سیاستها متلاشی شده است. از جمله سیاستها و اقدامات ضد انسانی رجوی میتوان به “طلاق ایدئولوژیک”، جدایی زن و شوهرها، و ممنوعیت ازدواج یا تشکیل خانواده اشاره کرد. در این سازمان، این ایده القا شده که عشق به خانواده مانعی برای مبارزه انقلابی است.
خانوادههایی که برای دیدن یا آزادسازی فرزندانشان به عراق مراجعه کردهاند، با انواعی از برخوردهای تحقیرآمیز، تهدیدآمیز یا حتی خشونتآمیز از سوی مسئولان سازمان مواجه شدهاند. بسیاری از این خانوادهها به عنوان “مزدور رژیم ایران” معرفی شدهاند و این نشاندهنده استراتژی سازمان برای تخریب وجهه خانوادهها و حفظ کنترل بر اعضا است.
در موارد معدودی، سازمان از خانواده اعضا برای تبلیغات سیاسی یا فریب اعضا استفاده کرده، اما این اقدام تنها در زمانی انجام میشود که به نفع اهداف تبلیغاتی یا امنیتی فرقه باشد.
این سیاستها نه تنها باعث تضعیف و تخریب روابط خانوادگی میشوند، بلکه نشانگر سیاستهای کنترلگرایانه و غیرانسانی سازمان مجاهدین هستند که باید مورد توجه قرار گیرند. با توجه به تجارب بسیار تلخی که اعضا و خانوادههایشان داشتهاند، ضروری است که آگاهی درباره روشها و اقدامات این سازمان افزایش یابد تا شاهد تکرار چنین فجایعی نباشیم.
علی زمانی