هدف از نگارش این نوشتار این است که بر اساس مشاهدات خود، خوانندگان عزیز را به این اشراف برسانیم که برخلاف تبلیغات پر طمطراق سازمان در فضای مجازی و برخی سایتها، سازمان مجاهدین اولین سازمانی است که زن را فقط ابزاری برای پیشبرد اهداف پلید خود می داند و هر جا که توانسته است، زنان را به بدترین شکل از سر راه برداشته است.
نقش آفرینی زنان در سازمان مجاهدین، از سال 1346 با تشکیل گروه زنان که منصور بازرگان مسئول آن بود ، شروع شد. زنانی به امید شرکت در مبارزه وارد این گروه شدند اما در ادامه به آلت دست کسانی مبدل شدند که ابتدا برایشان شاید هم مقدس بود. بعد از چندی در عمل دیدند که درون سازمان و روابط حاکم بر آن بسیار متفاوت از تصوراتشان قبل از پیوستن است. به عنوان مثال:
دکتر سیمین صالحی ( طلاق از همسر خود ایرج قهرمانلو و ازدواج با بهرام آرام- انفجار نارنجک و کور شدن چشم)، فاطمه فرتوک زاده( همسر احمد احمد- جدائی با دستور سازمان- خودکشی با نارنجک)، لیلا زمردیان(همسر شریف واقفی- آوردن شریف به سر قرار و قتل او و سپس شناسائی توسط ساواک و مرگ) ، منیژه اشرف زاده( بارداری از بهرام آرام- سقط جنین- دستگیری و اعدام1354) ، محبوبه افراز (خودکشی)… چنین نمونه هایی بسیار زیاد است.
در فاز سیاسی ( 1357 تا 30 خرداد 1360) این نمود به شکلی بسیار زشت و زننده بارز شد، سازمان برای پنهان کاری و مخفی شدن نیاز به اجاره ی واحدهایی داشت که با پوشش اسکان خانوادگی قرارداد ببندند، برای همین منظور هم شروع به جذب زنانی کرد که مایل بودند در خانه ی تیمی سازمان زندگی مخفی داشته باشند، برای هر زنی هم مردی انتخاب شد و با هم ازدواج تشکیلاتی کردند.
مروری بر چگونگی جذب زنان توسط مجاهدین خلق و روش برخورد با آنها نشان میدهد از آنجا که برای این سازمان تظاهر به مبارزه مسلحانه بر روابط انسانی ارجحیت داشته همواره حاضر بوده که به قیمت لطمه روحی به زنان روابط خانوادگیشان را سست کرده و آنها را به اعضای کاملا مطیع و بیاراده در سازمان تبدیل کند. وارد آوردن همین ضربات روحی سبب شد تا برخی از زنانی که به امید مبارزه وارد سازمان شده بودند، به سوی خودکشی سوق داده شوند و سعی کنند زندگی خود را پایان دهند.
سازمان مجاهدین در آن زمان به منظور برقراری امنیت در خانههای تیمی اقدام به انتشار جزوهای با عنوان “سازماندهی و تاکتیکها” کرد. در بخشی از این جزوه آمده است: “هر خانه تیمی به منزله پایگاه چریک است. هر پایگاه باید یک فرمانده و معاون داشته باشد. فرمانده باید کلیه اعمال و رفتار افراد تیم را دقیقا زیر نظر داشته” باشد ( رصد همه مسائل خصوصی) ؛ همچنین در جای دیگری از جزوه بر لزوم اطاعت بیچون و چرا از فرمانده خانه تیمی تأکید میشود.”مسئول تمام قوانین انضباطی و تاکتیکی تیم، فرمانده میباشد و تمام اعضا موظفاند که دستورات امنیتی و قوانین انضباطی تیم را حتی به صورت دگم اجرا نمایند و به هیچ وجه حق ندارند اصول قبول شده پایگاه را زیر پا بگذارند.”
از فاز سیاسی و فاز نظامی عبور کرده و نگاهی به مناسبات سازمان و دیدگاههای رهبر گروه به زنان در عراق و اکنون در آلبانی می افکنیم:
تمام زنان به دستور مسعود رجوی در سال 1364 و 1368 ، در دو مرحله باید از همسران خود طلاق گرفته(بند الف انقلاب درونی مجاهدین ) و به عقد رهبر در بیایند( بند ب انقلاب درونی مجاهدین )، درادامه هر گونه ارتباط زنان با دنیای بیرون و خانواده و فامیل باید قطع کامل و بدون شکاف شود، زنان منتخب تشکیلات توسط مریم رجوی به خلوت مسعود رجوی برده شده و به این عمل منافی عفت، به قله رسیدن ایدئولوژیک زنان گفته می شد.
به دستور مریم رجوی ، رحم های زنان درآورده شده ، تا آخرین قطرات امید به زندگی در آنان کشته شود. مسعود رجوی در نشست های علنی زنان را “فتنه آفرین” توصیف می کرد!
فشارها به حدی بود که برخی زنان شروع به تقابل عملی با تشکیلات کردند، که نتیجه قابل پیش بینی بود، زنان به زندان های انفرادی برده شدند. بعد از آزادی از زندان نیز همه افسرده و خموده شده بودند، برخی زنان چنین وضعیت هایی را تحمل نکردند و دست به خودزنی، خودکشی و خود سوزی زدند، زنانی چون :
مرجان اکبریان و آلان محمدی، مینو فتحعلی ، معصومه غیبی پور، مهری موسوی، هما بشردوست و …
برخی زنان نیز موفق به جدایی شدند:
بتول سلطانی ، زهرا میرباقری ، مریم نظام الملکی، ماه منظر صدرالاشراف، نسترن رستگارپور، لیلا دشتی و مهناز ابوذریان، تهمینه حاجی خداوردی خانی و مارینا سراج و …
این یک واقعیت مهم است : فرقه های مخرب، آن چیزی نیستند که نشان داده و مدعی هستند، روابط مخفی فسادآفرین آنها نقطه سقوط زنانی است که به آنها د رسبز مدینه ی فاضله ای را نشان دادند که هرگز واقعیت نداشته است.
محمد رضا مبین