در تاریخ تحریف شدهای که فرقه رجوی با مهارت خاصی از آن استفاده میکند، بسیاری از وقایع به عمد وارونه جلوه داده شدهاند تا چهرهای قهرمانگونه و حماسی از خائنی ترسخورده و پناهجو بسازند. یکی از نمونههای برجسته این تحریف، داستان خروج مسعود رجوی از فرانسه در خردادماه ۱۳۶۵ است؛ رویدادی که دستگاه تبلیغاتی فرقه آن را “عزیمت” به عراق و “قرار گرفتن در کنار خاک میهن” مینامد، در حالی که واقعیت چیزی جز اخراج سیاسی و امنیتی از سوی دولت فرانسه نبود.
واقعیت تاریخی: اخراج، نه عزیمت
رجوی پس از فرار از ایران و استقرار در فرانسه، سالها در این کشور فعالیت تبلیغاتی و سازماندهی مخالفان مسلح جمهوری اسلامی را دنبال میکرد. اما در سال ۱۳۶۵، بنا به مصالح امنیتی و فشارهای دیپلماتیک ناشی از رفتارهای خصمانه و آشوبطلبانه سازمان مجاهدین خلق، دولت فرانسه تصمیم به اخراج وی گرفت. در خرداد همان سال، فرانسه عملاً مسعود رجوی را از خاک خود بیرون کرد.
اما برای اینکه این شکست سیاسی به مثابه فرار یا اخراج جلوه نکند، فرقه رجوی دست به تحریف زد و آن را با عنوان “عزیمت تاریخی به جوار خاک میهن” جا زد. این واژهسازی نهتنها ریاکارانه، بلکه تلاشی برای پنهانسازی یک تحقیر بینالمللی بود.
پیوند با خیانت: پناه بردن به دشمن قسم خورده ملت ایران
تحریف بزرگتر زمانی آغاز میشود که رجوی به جای عزیمت به یک کشور بیطرف یا همراه با اصول حقوق بشر، راهی عراقِ صدام حسین شد؛ یعنی به آغوش دیکتاتوری که درست در همان زمان، در حال جنگ تمامعیار با ایران بود. رجوی نه تنها پناهنده دشمن متجاوز شد، بلکه با امضای توافقنامههای نظامی و اطلاعاتی با رژیم بعث، سازمان تحت رهبریاش را رسماً به بازوی اطلاعاتی و نظامی صدام علیه ایران تبدیل کرد.
در این دوره، حضور فرقه رجوی در عراق نه یک استقرار سیاسی، بلکه نوعی مزدوری علنی بود. جلسات متعدد رجوی با صدام حسین، فرماندهان اطلاعاتی و امنیتی بعثی و گزارشهای متعدد سازمانهای بینالمللی درباره همکاریهای نظامی مجاهدین با ارتش عراق، نشان از خیانت مطلق ملی داشت؛ خیانتی که به قیمت جان هزاران ایرانی تمام شد و لکه ننگی بر تاریخ معاصر کشور باقی گذاشت.
فریب واژهها، تطهیر خیانت نیست.
فرقه رجوی تلاش میکند با واژهسازیهایی نظیر “عزیمت”، “جوار خاک میهن” بر حقیقت تلخ این جابهجایی پرده بکشد. اما واقعیت را نمیتوان برای همیشه در پشت واژگان ساختگی پنهان کرد. عزیمت وقتی در چارچوب اخراج و پناهجویی نزد دشمن متجاوز صورت گیرد، دیگر بار ارزشی ندارد؛ بلکه نشانهای از ورشکستگی سیاسی، اخلاقی و ایدئولوژیک است.
سالاری