تحلیلگران معتقدند بازی با اعداد و روایتسازی کاذب، بخشی از پروژه گروه مجاهدین خلق برای تسلط بر افکار عمومی و منحرف کردن توجه از سابقه تروریستی این گروه است.
در سالهای اخیر، گروه تروریستی مجاهدین خلق تلاش کرده با ارائه آمارهای متناقض و فزاینده، روایتی سیاه از اعدامهای سال ۱۳۶۷ ارائه دهد. این در حالی است که بررسی آمارها، ادعاهای این گروه را فاقد اعتبار نشان میدهد و برخی منابع بینالمللی نیز به اختلاف زیاد در برآوردهای صورتگرفته اذعان دارند.
آمارسازی صعودی؛ از دهه شصت تا امروز
مقایسه روایتهای ارائهشده توسط مجاهدین خلق در طول دههها، گویای رشد بیپایه و فزاینده آمارهای اعدامها است.
در دهه شصت، تعداد قربانیان بین ۵ تا ۷ هزار نفر عنوان میشد. در دهه هفتاد، این رقم به ۱۰ تا ۱۲ هزار نفر رسید. در دهه هشتاد، رقم بین ۱۷ تا ۲۰ هزار نفر اعلام شد و نهایتاً در دهه نود، آمار ادعایی به ۳۰ تا ۳۳ هزار نفر افزایش یافت.
بر اساس گزارشهای موجود از منابعی مانند “عدالت برای ایران”، “مرکز اسناد حقوق بشر” و “عفو بینالملل”، آمارهای مطرحشده بین ۴۹۰۰ تا ۵۵۰۰ نفر تخمین زده شدهاند؛ رقمی بهمراتب پایینتر از ادعاهای رسانهای مجاهدین خلق.
جعل تاریخ، تحریف واقعیت، تعویض جای جلاد و شهید
بررسیها نشان میدهد هدف اصلی این آمارسازیها، نه بیان حقیقت بلکه تطهیر چهره گروه تروریستی مجاهدین خلق، تطهیر جنایات و عملیاتهای تروریستی آنها، و جلب همدردی افکار عمومی با ارائه تصویر جعلی از مظلومیت اعضای این گروه بوده است.
یک پژوهشگر حوزه انقلاب می گوید که اگرچه همواره ادعاهایی از سوی مجاهدین خلق و معاندان مطرح میشود اما هیچ مستند حقوقی از چنین آماری ثبت نشده است.
بسیاری از پژوهشگران نیز تأکید دارند که مجاهدین خلق پس از شکست عملیات فروغ جاویدان در تابستان ۱۳۶۷، تلاش کردند با فرافکنی و روایتسازی، عملیات شکستخورده خود را به عنوان مظلومیت تاریخی بازنمایی کنند.
به گفته تحلیلگران یکی از شگردهای آماری مجاهدین خلق، ترکیب آمار افراد کشتهشده در عملیات فروغ جاویدان، افراد اعدامشده، و همچنین خانوادههای تیمی و کشتهشدگان عملیاتهای تروریستی در دهه ۶۰ است که همه با هم در یک عدد کلی و فاقد اعتبار تلفیق شدهاند.