تروریسم از اصلی ترین تهدیدهای جهانی در دهه های اخیر به ابزار دست برخی از بازیگران برای پیشبرد اهداف نامشروع تبدیل شده و این امر مبارزه با تروریسم را بیش از هر زمان دیگری ضروری می کند.
تروریسم در دهههای گذشته و به موازات استفاده ابزاری برخی از بازیگران جهانی از آن، به شکلی مرگبارتر و مخاطرهآمیزتر صلح و امنیت جهانی را به خطر انداخته است، تا جایی که میتوان از این چالش مرگبار بهعنوان ریشه اصلی بدترین تهدیدها علیه صلح و امنیت جهانی یاد کرد.
جهان سده بیستویکم متفاوت از هر زمان دیگری از زخمهای تروریسم رنج می برد؛ متاستاز تروریسم به سایبری، سازمانیافته (دولتی)، پزشکی، اطلاعاتی، هستهای، منطقهای، بینالمللی، اقتصادی، آموزشی، شخصیتی، … زخم های ترمیمنشده تاریخی جهان از این بحران را به درجهای از وخامت رسانده که جز عزمی هماهنگ و یکدلانه راهی برای برونرفت از این وضعیت وجود ندارد.
با نگاهی به تروریسم سازمانیافته رژیم صهیونیستی در غزه در تقریبا ۲ سال گذشته، دیگر تردیدی باقی نمیماند که جهان باید از رخوت خارج شده و برای نجات جان آسیبپذیرترین افراد تصمیمی سرنوشتساز بگیرد.
هشتم شهریور در تقویم ایران بهعنوان روز ملی مبارزه با تروریسم تعیین شده است؛ دلیل نامگذاری روز هشتم شهریور با این عنوان، عملیات تروریستی است که در سال ۱۳۶۰ در کشورمان انجام شده و طی آن محمدعلی رجایی، رئیسجمهور و محمدجواد باهنر، نخستوزیر وقت ایران به شهادت رسیدند.
شهادت این ۲ شخصیتهای تاریخساز در لحظههای بحرانی مواجه جمهوری نوپای اسلامی ایران با یکی از بدترین و جنایتکارترین گروههای تروریستی جهان رخ داد؛ تروریست هایی که ۲ ماه پیشتر در هفتم شهریور ۱۳۶۰ جنایتی خونین را رقم زده بودند.
اگرچه ترور و تروریسم عمری به درازای حیات بشر روی کره خاکی دارد و تروریسم محدود به بازه زمانی خاص یا جغرافیای ویژه ای نیست، ایران در ۴ دهه گذشته درپی پیروزی انقلاب اسلامی به شکل کم سابقه ای با موجی از اقدامهای تروریستی مواجه بوده است.
اقدام هایی که با به جا گذاشتن بیش از ۲۳ هزار قربانی ایران را به یکی از بزرگترین قربانیان تروریسم در جهان و البته مهمترین و مصممترین بازیگر مبارزه با این بحران بینالمللی تبدیل کردند.
بخش مهم و عمده ای از رنج مردم و کشور ایران از موضوع تروریسم به گروه تروریستی مجاهدین خلق بازمیگردد که کشورهای غربی بهویژه اروپاییهای مدعی حقوق بشر و مبارزه با تروریسم نهتنها میزبانی آن را پذیرفتهاند، بلکه در قامت یک حمایتکننده تمامعیار در حال تامین نیازهای اقتصادی، سیاسی، اطلاعاتی، … آن هستند.
گروه تروریستی مجاهدین خلق که طی تقریبا ۲ سال گذشته با برگزاری دادگاه رسیدگی به جنایتهای ۴ دههای خود در ایران مواجه شدهاند، همچنان زیر چتر حمایت کشورهای غربی، به اقدامهای تروریستی علیه مردم و کشور ایران دست میزنند و دست به دست و شانه به شانه بدترین دشمنان ایران کارزارهای جنایتکارانه را در مرزهای ایران رقم می زنند.
جدیدترین نمونه مزدوری مجاهدین خلق در این باره در تجاوز رژیم صهیونیستی به ایران در خرداد سال جاری رقم خورد.
البته مواجهه ایران با بحران تروریسم محدود و منحصر به گروه تروریستی مجاهدین خلق نیست، زیرا دشمنان ایران از هر مزدور مواجببگیر تروریستی برای پیشبرد سوداهای ضدایرانی خود استفاده کرده و جان و مال مردم ایران را به خطر انداختهاند.
به گفته محمدجواد هاشمی نژاد، دبیرکل بنیاد هابیلیان (خانواده شهدای ترور کشور)، شمار گروهها و گروهکهای تروریستی ضدایرانی در پایان دهه ۱۹۹۰ به حدود ۳۵ مورد میرسید؛ این گروهها و گروهکها عمدتاً مورد حمایت کشورهای غربی و متحدانشان ازجمله رژیم صهیونیستی هستند.
اگرچه تروریسم یک بحران جهانی است و مبارزه و مقابله با آن نیازمند همکاریهای هماهنگ و مستمر در سطوح مختلف بینالمللی و منطقهای است، اما ابزارسازی تروریسم برای دست یافتن به اهداف نامشروع در میان کشورهای غربی به رویهای مرگبار برای مردمان دیگر کشورهای جهان تبدیل شده است.
در این میان جمهوری اسلامی ایران بهعنوان یکی از بزرگترین قربانیان تروریسم با ایستادن در برابر رویکرد ابزاری کشورهای غربی، پرچمدار مبارزهای است که ضعیفترین و آسیبپذیرترین افراد را در نقاط مختلف جهان تهدید می کند.
اهمیت این مبارزه برای ایران تا جایی بود که در ۲۸ آبان ۱۳۸۲ لایحه مبارزه با تروریسم توسط دولت وقت تصویب شد؛ براساس این لایحه، تهدید به ارتکاب یا جرایم و اقدامهای خشونتآمیز از راه به وحشت افکندن مردم، برای تاثیرگذاری بر خطمشی، تصمیمها و اقدامهای جمهوری اسلامی ایران، دیگر کشورها و سازمانهای بینالدولی، جرم تروریستی محسوب میشود.
در این لایحه، همچنین مقرر شده که برای پیگیری اجرای این قانون و هماهنگیهای لازم میان دستگاههای ذیربط، کمیته ملی ضدتروریسم با شرکت دستگاههای مربوط تشکیل شود.
مبارزه ایران با تروریسم از رسیدگی به پرونده مجاهدین خلق در دادگاهی درون مرزهای کشور تا تلاش برای توقف تروریسم سازمانیافته رژیم صهیونیستی علیه کشورها و مردم منطقه در عرصه بینالمللی، از همکاری با همسایگان برای خاموش کردن آخرین بقایای هستههای تروریستی ایجادشده توسط غرب تا حضور موثر در سازمانها و نهادهای مربوطه در جریان است.
ایران در مسیر این مبارزه با چالشهای جدی نیز مواجه است که از مهمترین آنها میتوان به حمایت کشورهای غربی مدعی مبارزه با تروریسم اشاره کرد.
این کشورها در حالی چنین ادعایی را مطرح میکنند که نهتنها خود عامل و اجراکننده جدیدترین شکلهای تروریسم ازجمله تروریسم آموزشی، اقتصادی، پزشکی، … بهویژه از طریق اعمال تحریمها و اقدامهای قهری یکجانبه هستند، بلکه با گشودن مرزهای خود به روی شناختهشدهترین و بدنامترین گروهها و گروهکهای تروریستی از آنها به بهای مخاطرات جدی برای شهروندانشان میزبانی می کنند تا بتوانند تحت شعارهای فریبکارانه خود، این مزدوران و جیرهبگیران را برای انجام کثیفترین جنایتها علیه کشورهای مستقل جهان به خدمت خود دربیاورند.
واقعیت این است که حقوق بشر یکی از بزرگترین قربانیان معضل جهانی تروریسم در سراسر جهان است و مدعیان حقوق بشر اصلیترین خریداران خدمات گروهها و گروهکهای تروریستی در جهان هستند؛ قطع کردن این زنجیره تقاضا و عرضه از طریق بازیگران ضدتروریسم مصممی مانند جمهوری اسلامی ایران میتواند جهان را به جای امنتری برای همه ساکنان کره زمین تبدیل کند.