در لغت نامه فارسی معین مزدور به معنای اجیرشده، جیره خوار، خود فروخته، سرباز یا گروه شبه نظامی که بدون هیچ گونه انگیزه ملی، مذهبی فقط برای دریافت دستمزد بصورت پیمانکار جنگی عمل می کند تعریف شده است. در طول تاریخ گاهی مزدوران در مقابل کشور خودشان قرار می گرفتند و خدمات جنگی به دشمن متجاوز به کشورشان ارائه می دادند. به لحاظ نمونه تاریخی می توان به گروهی از شبه نظامیان یونانی اشاره کرد که در جنگ ایران و یونان بر علیه هموطنان یونانی خود می جنگیدند. و در تاریخ معاصر ایران فرقه بدنام مجاهدین خلق مصداق بارز ترجمان این لغت می باشد که نزدیک به 8 سال در جنگ تحمیلی صدام به کشور و مردم ایران دوش بدوش ارتش صدام برعلیه هموطنان خود جنگید.
مزدور سه ویژگی اساسی دارد:
1- بی وجدان است، و تامین منافع ارباب برایش در هر شکل الویت دارد.
2- ضحاک است. یعنی از ریختن خون بیگناهان ابایی ندارد.
3- وطن فروش است و منافع ملی کشور خود را فدای ارباب خارجی اش در قبال دریافت مزد می کند.
در مناسبات تشکیلاتی فرقه مجاهدین خلق برای رد گم کنی از ادبیات بریده مزدور استفاده میشد. در دیدگاه رجوی بریده مزدور به اعضایی گفته میشد که بعد از سالها اسارت به ماهیت خائنانه وی پی برده و دیگر حاضر به همکاری با او نبودند. این ادبیات نخستین بار در رابطه با اعضایی بکار برده شد که بعد از جدایی از تشکیلات رجوی در کشورهای اروپایی دست به افشاگری زدند و ماهیت سرکوب گرایانه رجوی و زندانهای وی و همچنین قتل های مخفیانه رجوی را برای افکار عمومی جهانیان افشا کردند.
بدنبال تاثیرات این افشاگری ها رجوی در درون مناسبات نشست های موسوم به طعمه را در دستور کار قرار داد. قبل از آن هم در سال 73 تعداد زیادی از اعضا که منتقد رجوی و خواهان جدایی از تشکیلات بودند تحت عنوان نیروهای نفوذی و مزدور جمهوری اسلامی دستگیر و چندین ماه زندانی و تحت شکنجه قرار گرفتند ولی بصورت رسمی و فراگیر در جریان نشست های موسوم به طعمه که در قرارگاه باقرزاده و در سال 1380 برگزار گردید این ادبیات در رابطه با اعضای منتقد و ناراضی مورد استفاده قرار گرفت.
هدف رجوی از بکارگیری و گسترش ادبیات بریده مزدور در تشکیلات این بود که در اذهان دیگر نیروها القاء نماید هیچ ایراد و انتقادی به خطوط استراتژیکی و سیاسی وی وارد نیست و کلیه مواضع و عملکردهایی که تاکنون در نحوه مبارزه با جمهوری اسلامی داشته است درست و اصولی بوده است، و مخالفت اعضا با خطوط و عملکردهای وی در طی این چندین سال صرفا بخاطر کم آوردن در ادامه مسیر مبارزه و خستگی و بریدگی آنها بوده است.
رجوی بخاطر اینکه اتخاذ استراتژی غلط خود از شروع مبارزه مسلحانه در سال 60 و درک اشتباهش از عدم تحلیل مشخص از اوضاع مشخص و میزان مشروعیت اجتماعی جمهوری اسلامی در بین مردم و همچنین کشته شدن تعداد زیادی از اعضا و همچنین ترور مسئولین رده بالا و همچنین نیروهای وفادار به انقلاب و موج انفجارات و کشتن مردم بیگناه را توجیه کند و در قبال این همه جنایت پاسخ گو نباشد لبه تیز انتقادات خود را متوجه اعضایی کرد که از وی انتقاد می کردند که وعده سرنگونی 6 ماهه چه شد؟ وی را در معرض این سوال و انتقاد قرار می دادند که چرا علیرغم اینکه بسیاری از اعضا در داخل کشور دربدر و آواره و بی سرپناه و در معرض دستگیری هستند، جان کثیفش را بدست گرفته و از ایران گریخته است.
ادامه دارد
علی اکرامی