قبل از هر چیز لازم است درگذشت مرحوم محمود دهقان را، که یکسال عضو انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی بود، به خانواده ایشان در گیلان تسلیت عرض نموده و برای آن مرحوم از درگاه باری تعالی مغفرت و علو درجات مسئلت نمایم.
متوجه شدم که برخی با سوء استفاده از فوت مرحوم محمود دهقان، با بیان خلاف واقعیات، قصد تخریب انجمن نجات را دارند. جهت اطلاع خانواده ها و حامیان انجمن نجات، مروری بسیار مختصر بر سرگذشت یکساله مرحوم محمود دهقان در آلبانی خواهم داشت.
پیام نوروزی آقای احمد دهقان، خطاب به برادرش محمود دهقان، گرفتار در فرقه رجوی
در فروردین ماه 1401، آقای احمد دهقان، برادر مرحوم محمود دهقان، در پیام ویدئویی خود به مناسبت فرا رسیدن نوروز و آغاز فصل بهار که در سایت نجات درج گردید، خطاب به برادرش محمود ضمن تبریک سال نو از وی خواست تا خود را از اسارت فرقه رجوی نجات دهد و زندگی آزاد را تجربه نماید. این پیام به طریقی به اطلاع محمود دهقان رسید و او را نسبت به دنیای آزاد خارج از فرقه رجوی دلگرم و امیدوار نمود.
فرار موفقیت آمیز محمود دهقان از اردوگاه فرقه رجوی در آلبانی
در اوایل خرداد ماه سال 1401 بود که آقای محمود دهقان، از اعضای سازمان مجاهدین خلق، توانست با فرار از اردوگاه بسته و دورافتاده این سازمان در آلبانی، به اسارت 34 ساله خود در تشکیلات فرقه رجوی پایان دهد و پا به دنیای آزاد بگذارد و در میان جمع صمیمی دوستان همدلش در انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی، زندگی را با طعم امنیت و آرامش و آزادی تجربه نماید.
سازمان مجاهدین خلق در این خصوص واکنش نشان داد و یکی از سایت های مربوط به فرقه رجوی به عقده گشایی علیه محمود دهقان و جداشدگان در آلبانی و عملیات فرار اسیر خود پرداخت.
اعضای رهایی یافته گیلانی انجمن نجات، آزادی محمود دهقان را جشن گرفتند
بعد از فرار محمود دهقان و اعلام جدایی او، شماری از جداشده های استان گیلان آقایان حسن شرقی، حمید حاجی پور، اسماعیل فلاح رنجکش، مالک هژبر، غفار بال افکنده، و صادق خاوری، فرار و رهایی دوست سابق خود محمود دهقان را به ایشان و خانواده دردمند و چشم انتظارش تبریک و شادباش گفتند.
این رها یافتگان به نمایندگی از تمام جداشده های گیلان در محفلی دوستانه با آقای علی پوراحمد مدیر انجمن نجات گیلان یادآور شدند که فرار جسورانه محمود ثابت کرده است که در صورت بکار گرفتن عزم و اراده، راه نجات از فرقه نابکار رجوی برای تمام اسیران رجوی همواره باز و مهیا بوده و هست و خواهد بود .
مصاحبه های اولیه محمود دهقان
در اواخر خرداد 1401 مرحوم محمود دهقان در مصاحبه ای اظهار داشت:
“سازمان در آلبانی هم، زندانی همچون کمپ اشرف برپا کرد و نشست های شستشوی مغزی را از پی گرفت. من پس از گذشت 15 سال از فوت پدر و مادرم، ماه قبل تازه فهمیدم که آنان از دنیا رفته اند. در داخل تشکیلات به شدت تحت فشار روحی و جسمی بودم و دیگر نمی خواستم دروغ های آنها را بشنوم.”
بعد از آن محمود دهقان، در مصاحبه دیگری گفت:
“خیلی خوشحالم که توانستم خودم را از فرقه رجوی نجات دهم و الان حالم بسیار خوب است و آزادِ آزادم. تمام سخنان فرقه رجوی دروغ بود، پدر و مادر من سال 85 به رحمت خدا رفته بودند اما من تازه یک ماه پیش از درگذشت آن ها با خبر شدم. فقط به داداش من گفته بودند که حال محمود خوب است ولی اجازه ارتباط یا تماس ندارد. بعد از اشغال عراق توسط آمریکاییها مدت کوتاهی ما را به کشتارگاه لیبرتی فرستادند که در آنجا بسیاری از دوستانم را از دست دادم. بعد مقرر شد که به آلبانی برویم، اوایل داخل شهر بودیم اما بعدها ما را به نقطه ای دور از شهر که همانند زندان اشرف بود منتقل کردند. زندانی با سیاج های بلند که امکان تردد به داخل شهر را نداشتیم و بلافاصله نیز نشست های خسته کننده انقلاب مریم قجر از صبح تا شب دوباره آغاز گردید.”
مصاحبه ها و نوشته ها و فعالیت های افشاگرانه مرحوم محمود دهقان همچنان ادامه یافت.
مشکلات جسمی محمود دهقان
در تاریخ 3 بهمن 1401، آقای احمد دهقان، برادر مرحوم محمود دهقان از گیلان با من تماس گرفت و گفت که برادرش به انواع بیماری ها مبتلا است و او کلکسیونی از مریضی ها را از داخل سازمان مجاهدین خلق با خود به ارمغان آورده است. او گفت که محمود نیاز به داروهای زیادی دارد که خیلی گرانقیمت هستند و در داخل تشکیلات مجاهدین خلق کمترین رسیدگی به او نشده و هرگز داروهایش تأمین نگردیده است. او همچنین گفت که بیماری های برادرش خیلی جدی است و برای تأمین داروهایش او را در آلبانی تأمین مالی می نماید.
در تاریخ 18 بهمن 1401 محمود دهقان یک فایل صوتی برای من فرستاد که مطرح کرده بود کمک هزینه ای که مانند بقیه دریافت می کند برایش کافی نیست و کفاف داروهای زیادی که باید مصرف کند را نمی دهد و از برادرش کمک می گیرد. او همچنین گفت که به لحاظ جسمی در شرایطی نیست که بتواند مانند دیگران شغل و کاری داشته باشد و حقوقی بگیرد چون به شدت بیمار و ناتوان است.
همان زمان در پاسخ به آقای محمود دهقان نوشتم که منابع مالی انجمن نجات فوق العاده محدود است که از جانب خانواده ها تأمین می گردد و با توجه به شرایط اقتصادی داخل کشور محدودتر هم شده است. همچنین گفتم که برخی دیگر از اعضای سابق در آلبانی هم مستقیما از خانواده هایشان کمک دریافت می نمایند. معذالک به مرحوم محمود دهقان پیشنهاد دادم که برای این که هزینه کرایه منزلش کاهش یابد به محل انجمن نقل مکان نماید و آنجا مستقر شود که او نپذیرفت و مطرح نمود که نمی خواهد مانع کار انجمن گردد.
تلاش برای خروج از آلبانی
روز 14 اردیبهشت 1402 از آلبانی اطلاع داده شد که محمود دهقان شب گذشته به منزلش مراجعه نکرده و خبری از او نیست.
روز 15 اردیبهشت تعدادی از اعضای انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی همه جا به دنبال محمود دهقان گشتند اما هیچ خبری از او نیافتند.
سپس اطلاع حاصل شد که مرحوم محمود دهقان هنگام خروج غیرقانونی از آلبانی به ایتالیا دستگیر شده و به زندان افتاده است. پلیس، موبایل محمود دهقان را ضبط کرد و دیگر به او پس نداد. محمود دهقان کمک هزینه اردیبهشت خود را دریافت نموده بود.
روز 18 اردیبهشت دادگاه محمود دهقان برگزار گردید که با تلاش انجمن، آزادی مشروط دریافت کرد. همانروز انجمن به مناسبت روز صلیب سرخ برنامه ای در مقابل دفتر صلیب سرخ جهانی در تیرانا داشت. محمود دهقان علت بی خبر رفتن خود را اینطور ذکر کرد که نمی خواسته است مسئولیتی در این خصوص متوجه انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی گردد.
روز 21 اردیبهشت محمود دهقان درخواست عجیبی از انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی داشت. درخواست او این بود که انجمن رسما و کتبا اعلام کند که وی را اخراج کرده است. وقتی دلیل آن سؤال گردید مطرح نمود که نمی خواهد اگر کار خلافی انجام داد به پای انجمن نوشته شود. پاسخ به این درخواست طبعا منفی بود.
تلاش مجدد برای خروج از آلبانی
روز 11 خرداد 1402، مجددا از آلبانی اطلاع داده شد که محمود دهقان در تیرانا نیست. قبل از آن وی مبلغی اضافه بر کمک هزینه اش برای تهیه داروهایش که گران شده اند درخواست نموده بود که مقداری علی الحساب به او پرداخت شده بود.
روز بعد محمود دهقان تماس گرفت و اطلاع داد که بالاخره از آلبانی خارج شده است و چون نمی خواسته مسئولیتی متوجه انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی گردد به هیچ کس اطلاع نداده است. گفت که حالش خوب است و در یونان مستقر می باشد.
بعد از مدتی هم به آلمان رفت و به این ترتیب بعد از یکسال جدایی از سازمان مجاهدین خلق، از آلبانی خارج شد تا شاید بتواند با استفاده از شرایط پناهندگی بیماریهایش را که در داخل تشکیلات رسیدگی نشده بود دنبال نماید.
نهایتا او بعد از نزدیک به دو سال و نیم خروجش از آلبانی، بر اثر همان بیماری ها، در کشور آلمان وفات یافت. روحش شاد و قرین رحمت باد.
سخن آخر
مرحوم محمود دهقان 34 سال در سازمان مجاهدین خلق عمر و جوانی خود را سپری کرد و کلا یک سال در آلبانی در انجمن حمایت از ایرانیان مقیم آلبانی و تحت حمایت مالی این انجمن و برادرش بود و وقتی فوت نمود دو سال و نیم بود که از آلبانی خارج شده بود.
در حالی که او استاد رزمی کار بود ولی با انبوهی از بیماری های مختلف از سازمان خارج شد به شکلی که به قول خودش توان کارکردن به هیچ عنوان نداشت.
اگر چنانچه مرحوم محمود دهقان در تشکیلات مجاهدین خلق مانده بود خیلی زودتر از این، مانند بسیاری دیگر که مدام خبر فوت آنان از داخل اردوگاه طی این سالها می رسد، به دلیل عدم رسیدگی های پزشکی فوت نموده بود. او توانست با همت خودش از تشکیلات رجوی خلاص شود و به آلمان برود و حداقل باقی عمر کوتاه خود را آزاد زندگی کند و با خانواده اش در ارتباط باشد.
اما امروز کسانی هستند که به جای این که سازمان مجاهدین خلق را مسئول بیماری های او بدانند، سعی می نمایند تا تقاص شکست ها و ناکامی های خود را به بهانه فوت آقای محمود دهقان، از انجمن نجات بگیرند. محمود دهقان حقا یکی دیگر از قربانیان مطامع و جاه طلبی های خائنانه رجوی طی این سالیان است.
ابراهیم خدابنده