در سالهای اخیر، تروریست های مجاهدین خلق بارها با انتشار فراخوانهایی پر سر و صدا تلاش کرده اند تا فضای سیاسی و اجتماعی کشور را ملتهب نشان دهند و چنین القا کنند که “صدای اعتراض مردم ایران” را نمایندگی میکنند. اما واقعیت صحنه بارها و بارها چیز دیگری را اثبات کرده و این فراخوانها به شکستهای متوالی و نمایش یک “اقلیت منزوی” انجامیده است.
شکستهای پیاپی فراخوانهای پوشالی
تبلیغ زیاد، واقعیت کم
تروریست های موسوم به مجاهدین خلق همواره اتاق عملیات رسانهای خود را فعال نگه میدارند. با بهرهگیری از شبکه شبهرسانهای و اکانتهای جعلی، هر ماه یک فراخوان جدید برای تجمع یا اعتصاب منتشر میکنند. اما بیتوجهی کامل جامعه و استقبال نزدیک به صفر در سطح میدانی، نشان میدهد صدای بلند رسانه لزوماً به معنای جمعیت واقعی نیست.
فضاسازی مجازی در مقابل سکوت خیابان
هشتگها و پوسترهای رنگارنگ با شعارهای تند و تصاویر ساختگی، بخش مهمی از تاکتیک این تروریست هاست. با این حال، هر بار که مراسم یا تجمعی بر اساس فراخوان اعلامی قرار بوده رخ دهد، یا صحنهای رخ نداده یا جمعیتی انگشتشمار حضور داشته است. بارها شاهد انتشار تصاویر آرشیوی یا دستکاریشده از تجمعات بودهایم که پس از بررسی، جعلی بودنشان آشکار شده است.
نمایش فاصله عمیق تبلیغات تا واقعیت
آنها با سناریوی «نمایندگی مردم» و شعارهای پرطمطراق تلاش میکنند نمایش کاذب از حمایت مردمی بسازند، اما لحظهای که باید حضور واقعی را به تصویر بکشند، کارنامهای سراسر شکست دارند.
واکنش مردم؛ بیاعتنایی یا حتی تمسخر
مهمترین پیام روانی برای جامعه ایرانی همین است:
بزرگ بودن صدای رسانهای مساوی با حمایت جمعیت نیست.
مردم ایران، بسیاری از این فراخوانها را کاملاً بیتوجه یا حتی با طنز و کنایه در شبکههای اجتماعی دنبال میکنند. به نحوی که بسیاری از کاربران با انتشار تصاویر خالی از تجمعات، پوشالی و کم اهمیت بودن فراخوان رسانه های این گروه تروریست را ترند میکنند.
تکرار شکست؛ بازتولید ناامیدی در اردوگاه دشمن
انتشار مکرر فراخوانهای بیاثر حتی باعث ایجاد احساس شکست و سرخوردگی بین بدنه هوادار این مجاهدنماها نیز شده است. در گزارشهای داخلی همانها هم مشاهده شده که از “اثر معکوس” این تاکتیک یعنی دلسردی و ریزش بیشتر درون تشکیلات صحبت به میان آمده است.
سالاری