مریم رجوی در روز مبارزه با خشونت علیه زنان طبق معمول حرف هایی زد که 180 درجه با اعمال ضد انسانی و ضد زن او و رجوی در تضاد است. من نمی دانم او با چه رویی می تواند ادعای اینکه مخالف خشونت و خشونت علیه زنان است را مطرح کند اما می دانم در مناسبات مجاهدین خلق خشونت ، فشار ، اجبار و تحمیل به صورت سیستماتیک بر همه اعضا اعم از زن و مرد اعمال می شود. من برخی از مواردی که زنان عضو در مناسبات مجاهدین خلق با آن مواجه هستند را بر می شمرم:
– ممنوع بودن ازدواج و تشکیل خانواده
– اجباری بودن طلاق همسر برای اعضایی که متاهل بودند
– اجباری بودن جدا کردن فرزند برای اعضایی که دارای فرزند بودند
– اجباری بودن شرکت در نشست های روزانه ی تفتیش عقاید به نام «عملیات جاری» که در آن اعضا باید تعداد زیادی فاکت انتقاد از خود را در جمع خوانده و توهین و فحش بشنوند.
– اجباری بودن شرکت در نشستی به نام «غسل هفتگی» که در آن اعضا مجبورند در حضور جمعی از افراد هم رده خود فاکت های جنسی خود را بیان کنند.
– مجبور بودن زنان به پوشیدن لباس های مشخص شده توسط مسئولین تشکیلات و نداشتن هیچ اختیاری در تعیین نوع و حتی رنگ لباس
– اجباری بودن داشتن روسری برای زنان
– ممنوع بودن دسترسی انفرادی و آزادانه به ساده ترین وسایل ارتباطی مثل موبایل ، رادیو و . . . (این وسایل به صورت کنترل شده و در جهت کارها و منافع رجوی ها مورد استفاده قرار می گیرند. آن هم فقط در یک محیط جمعی تا مبادا کسی از آن استفاده شخصی بکند)
– ممنوع بودن دسترسی انفرادی و آزادانه به وسایل ارتباط جمعی همچون تلویزیون ، اینترنت و . . . (این وسایل به صورت کنترل شده و در جهت کارها و منافع رجوی ها مورد استفاده قرار می گیرند، آن هم فقط در یک محیط جمعی تا مبادا کسی از آن استفاده شخصی بکند)
– تهی کردن اعضا از هویت خودشان و رساندن آنها به جایی که هویت خودشان را بدلیل آلودگی زیاد نفی کرده و هویت جدید را از رجوی می گیرند. همراه با تقدیس و تعریف روزانه از رجوی ها
– ممنوع بودن داشتن سرمایه و حساب شخصی به این دلیل که از نظر رجوی ها ممکن است با آن اقدام به فرار بکنند.
– ممنوع بودن تردد آزادانه و انفرادی به خارج از اردوگاه مجاهدین خلق
– ممنوع بودن داشتن تماس و ارتباط با خانواده
– ممنوع بودن دسترسی آزادانه و انفرادی به پزشک و امکانات پزشکی در صورت نیاز
– خارج کردن رحم 150 تن از اعضای زن بر اساس افشاگری های خانم های جداشده بتول سلطانی (عضو شورای مرکزی)، فرشته هدایتی (عضو شورای رهبری)، زهرا میر باقری (کاندید شورای رهبری) و نسرین ابراهیمی
– ممنوع بودن استفاده از ساده ترین وسایل آرایشی بهداشتی همچون ادکلن و . . .
– اعضای مجاهدین خلق اجازه رفتن به تئاتر ، سینما، ورزشگاه یا باشگاه ورزشی، آرایشگاه، کتابخانه ، پارک و . . . را ندارند و چنین چیزهایی در اردوگاه بسته مجاهدین خلق وجود هم ندارد.
– ممنوع بودن ورود خبرنگاران و اهل رسانه به مقر مجاهدین (مگر بسیار معدود کسانی که مورد تایید رجوی ها باشند) که در نتیجه ارتباط اعضا با رسانه ها را قطع می کند.
– مجبور بودن به زندگی جمعی و نداشتن هیچ حریم خصوصی الی دستشویی و حمام
اگر اینها ترویج خشونت و ظلم علیه زنان و مردان نیست، پس چه هستند؟ رجوی ها خشونت و اجبار را به صورت سازماندهی شده و بدون وقفه بر اعضا اعمال می کنند و یکی از سرکوبگر ترین سیستم های ضد انسانی را اداره می نمایند.
ایرج صالحی