نماد سایت انجمن نجات

دلشوره های خانم مریم رجوی

تأکیدات خانم رجوی روی عدم تحمل باز شدن دربهای اشرف و آزادی نیروهای زندانی در آن، بسیار شگفت آور و قابل تأمل است و این شبهه را برای سازمانهای حقوق بشری تقویت می کند که در آنجا چه می گذرد که ایشان بشدت از بازشدن دربهایش به وحشت افتاده اند؟ البته این پیام در ادامۀ سخنانی است که رهبر مخفی شدۀ فرقه دوهفته قبل زده و در آن اشاره هایی هم به اعتصاب غذا کرده بود.

خانم رجوی که همچنان در تب و تاب آزاد شدن ساکنان اشرف و رسیدن پای آنها به کشورهای اروپایی می سوزد و نگران چنین فاجعه ای می باشد، طی پیام مبسوطی خطاب به ساکنان اشرف به مناسبت انقلاب 22 بهمن، بر این نکته پای فشرد که پادگان اشرف باید پا برجا بماند و تمامی اعضای آن محکوم به پوسیدن در آنجا هستند.

خانم رجوی در ابتدای این پیام، در حالی که مانند همیشه پادگان اشرف را مرکز ثقل جهان معرفی میکرد با بیان واژه هایی احساساتی تلاش نمود زندانیان این پادگان را همانند سابق بفریبد و آنان را به سمتی که می خواهد هدایت کند:

اما نکتۀ جالبی که ایشان به آن اشاره می کنند این است که همۀ ساکنان اشرف به طور قانونی به عراق وارد شده اند:

دسته ها: مریم رجوی