مصر، خطای پذیرش تروریست ها را مرتکب نمی شود

ظاهرا مصر پذیرفته است گروه تروریستی مجاهدین را که عراق از آنها خواسته است تا سریعا این کشور را ترک کنند، بپذیرید.

اگر این امر صحت داشته باشد، نخستین و در حقیقت ظاهری ترین دلیل انتخاب آن می تواند نبود روابط رسمی دیپلماتیک با ایران، و دوم دوری آن کشور از مرزهای ایران، ولی مهم تر از همه، قرار داشتن آن کشور در منطقه پیرامونی ایران به علاوه مزایایی همچون روابط ویژه مصر با اسرائیل در کنار وجود مرز مشترک و امکانات ویژه برای تبادل اطلاعاتی و امنیتی با اسرائیل برای این گروه تروریستی باشد.

مجاهدین در ماههای اخیر بشدت تحت فشار دولت عراق و افکار عمومی این کشور برای خروج از عراق بوده اند، و به رغم تلاشهای بسیار، هیچ کشوری رسما حاضر نشده است تا آنها را که از نظر بسیاری کشورها و سازمانهای جهانی همچنان! یک فرقه تروریستی هستند، بپذیرد. فرقه تروریستی مجاهدین که در سالهای اخیر شدیدا دچار ریزش نیرو شده است، اینک در حد تلاشی کامل قرار گرفته و از این رو از هر وسیله ای برای نگهداری چند نفر باقی خود استفاده می کند. صاحب نظران مسایل امنیتی، گروه مجاهدین را مجموعه ای از تروریست هایی با پیشنه های بسیار مخوف می دانند که درهر کجا که باشند، تهدیدی جدی برای امنیت عمومی آن محل و ساکنانش، و روابط کشور پذیرنده با جامعه جهانی تلقی می گردند، و از این رو بعید بنظر می رسد که مصری ها حاضر شوند ملاحظات امنیتی و سیاسی خود و منطقه، به علاوه آینده روابط شان با ایران را بویژه با توجه به نفوذ روز افزون ایران درمنطقه، نادیده بگیرند و پذیرای تروریست هایی باشند که آخرین! تاریخ مصرف آنها با صدام! پایان یافت.

فرقه تروریستی مجاهدین اخیرا در معرض دو اتفاق قرار داشته است. اول: خارج شدن نام آن از فهرست گروههای تروریستی به حکم دادگاهی در اروپا (که البته بعضی کشورهای اروپایی مانند انگلیس گفته اند آنرا نمی پذیرند و مجاهدین همچنان تروریستند) و دوم ارایه فهرستی شامل نام54 نفر از سران تروریست ها که ایران خواهان استرداد آنها از عراق و محاکمه آنهاست. ارایه این فهرست و برخی اظهار نظرها درباره آن از سوی مقامات وزارتخانه های امورخارجه ایران در عین حال به این معنی نیز هست که بقیه افراد این گروه که اقدامات و فعالیت های تروریستی نداشته اند می توانند به ایران بازگردند و مورد عفو نظام جمهوری اسلامی ایران و ملت قرار گیرند و آخرین شانس خود را برای بازگشت به آغوش میهن و خانواده از دست ندهند.

براساس تعاریفی که در کنوانسیون های ژنو به عمل آمده است، مجاهدین "گروهی مزدور" شناخته می شوند و هر یک از آنها را که ایران درخواست کند عراق "باید " براساس همین کنوانسیون ها تحویل دهد و به علاوه دادگستری عراق هم می تواند برای جرایم بی شماری که آنها در عراق مرتکب شده اند، درخواست مجازات آنها را داشته باشد. اخراج مجاهدین از عراق براساس قانون اساسی این کشور صورت می گیرد که طبق آن حضور هرگروه تروریستی که مواضع خصمانه علیه کشورهای دیگر در خاک عراق داشته باشد و یا عراق را مقر خود قرار دهد، ممنوع است. به نوشته " حسن قشقاوی "‌سخنگوی وزارت امورخارجه ایران در شماره روز یکشنبه 6 بهمن " وطن امروز"،" ماهیت عملکرد مجاهدین و نیات آنها کاملا آشکار است، دست مجاهدین تاکنون به خون 16هزار انسان بی گناه آغشته شده و این موضوعی نیست که از نگاه هیچ کس از جمله غربی ها مخفی باشد.

تحویل مجاهدین به ایران و اخراج آنها از عراق گرچه دو مقوله به ظاهر جداگانه می نماید، ولی این از حقوق اساسی ایران است که نه تنها از همسایه خود! که از هر یک از اعضای جامعه بین الملل بخواهد تا براساس تعهدات بین المللی خویش، برخوردی متعهدانه و قانونی با تروریست هایی داشته باشد که در نزد عموم نهادهای بین المللی وبسیاری از اعضای جامعه جهانی گروهی تروریستی شناخته شده اند و حقوق بین الملل تصریح دارد که هیچ عذر و بهانه ای نیز در این خصوص قابل قبول نمی باشد. برای ایران و ایرانی ها، این تروریست ها آنقدر بی ارزش هستند که هیچ کس درخواستی برای تحویل آنها به ایران نداشته باشد (اگر چه این تحویل براساس حقوق بین الملل باید صورت گیرد)‌ اما افکار عمومی ایران تحمل آنرا نیز یقینا نخواهد داشت که حضور آنها را در کشور و یا کشورهایی ببیند که خواهان روابطی گرم و توسعه یافته با ایران در ابعاد مختلف از جمله سیاسی و اقتصادی باشند.