روزگارانی مجاهدین با حمایت همه جانبه صدام حسین فشار مضاعف را بر اعضای ناراضی خود وارد میکردند و آنها را در بی خبری مطلق از آنچه در بیرون از حصار اشرف میگذشت قرار میدادند، امروز علیرغم وجود فشار های درونی، سرکوب، تهدید و ارعاب بروی اعضای ناراضی، خانواده ها امکان رسیدن به پشت میله های حصار اشرف را دارند و صدای خود را به داخل اشرف و به گوش معترضین به سیاستهای چند دهه رهبری مجاهدین به داخل پادگان اشرف منتقل میکنند این موضوع مجاهدین را خشمگین و به وحشت انداخته است. سازمانی که ادعای آزادی و عدالت را سر می دهد به شکل دهشتناک از نقض کننده گان حقوق ابتدایی و اصلی انسانهاست. نمونه بارز آن در درون خودش است. مجاهدین در بن بست عراق تلاش میکنند با وارد آوردن فشار بر خانواده ها و فرزندان آنها که تنها خواهان دیدار با خانواده های خود بعد از چند دهه میباشند، برای خود خوراک تبلیغاتی بر عیله مخالفان خود تهیه می کنند اما این گونه فرار به جلو و عدم پاسخ گویی به ابتدایی ترین خواست مشروع خانواده ها بیش از هر زمان دیگر مجاهدین را رسواتر و چنته خالی آنها را بیشتر در معرض قضاوت عموم قرار می دهند. مجاهدینی که از ابتدای ورود شان به خاک عراق و خزیدن زیر قبای صدام برای همیشه در اذهان عموم به خصوص در افکار مردم ایران به جز خائنین و وطن فروشی چیزی دیگر از خود به یادگار نگذاشتند، خود میدانند که سرنوشت تلخی را برای خود رغم زدند و چاره ای جز تلاش بیهوده ندارند. شرایط داخلی مجاهدین از دیرباز تا به امروز خود دلیل روشن از نامشروع بودن ادعای انها برای مبارزه می باشد. نمیتوان گروهی ادعای مبارزه داشته باشد در حالی که در درون خود بزرگترین جنایت را بر علیه اعضای ناراضی خود مرتکب میشود. نمی توان ادعای مبارزه داشت در حالی که آنچه مورد ادعای انها است را در دورن خود رعایت نمیکنند سازمان مجاهدین باید به خانواده های اعضای خود اجازه ملاقات با فرزندان خود را در یک فضای آزاد بدهند و اگر این اجازه را ندهند روند کلی نشان میدهد سرانجام این ملاقات به آنها تحمیل خواهد شد. فرقه مجاهدین در همان چارچوب فرقه گرایی هم قادر نیست درب خود را برای همیشه بروی خانواده اعضای خود ببندد و راهی جز باز کردن درب خود به روی خانواده ها را ندارد. امروزه همه می دانند در زمان صدام حسین مجاهدین مخالفان خود را بعد از ازار و اذیت و شکنجه کردن به زندانهای صدام زندانی میکردند اما امروز دست مجاهدین از این جنایت کوتاه شده است، چون صدام حسین سرنگون شد. تجربه سرکوب در درون مجاهدین نشان داده است پیگیری خانواده های اعضای ناراضی مجاهدین باعث تقویت روحیه آنها در برابر فشارهای مجاهدین می شود و سرانجام اعضای ناراضی به دنیای آزاد خواهند رسید و مجاهدین بار دیگر مانند همیشه رسواتر خواهند شد. انجمن ایران سبز از اقدامات شجاعانه خانواده های متعرض برای دیدار با فرزندان خود استقبال میکند و آن را گامی موثر در امنیت جانی فرزندان اسیر در دست مجاهدین میداند. به روایت آزاد شده گان از حصار اشرف نشان داد هرکسی که از طرف خانواده خود مورد پیگیری بود علرغم فشار و تهدید در مجموع از امنیت بیشتر در داخل مجاهدین برخوردار بود و این نشان دهنده تاثیر اقدامات خانواده هاست. انجمن ایران سبز معتقد است خانواده های اسیران در دست مجاهدین نیاز به حمایت بین الملی دارند و انجمن ایران سبز در این راستا برای رساندن صدای این خانواده ها به گوش انسان ها و سازمان های انسان دوست تلاش می کند.
مجاهدین از بی هویتی در بین خانواده های اعضا و مردم ایران رنج می برند
