با سلام به همه دوستانم در اشرف و همه همرزمان سابقم ؛ من بهزاد علیشاهی هستم و سلام میکنم به شما عزیزان که دلم میخواهد اسم تک تک شما را بر زبان بیاورم ولی برای اینکه شما را راحت بگذارند و به زور برای مصاحبه گرفتن و فحاشی جلوی دوربین نیاورند اسم نمیبرم. من بعد از جداشدنم از سازمان تقریبا هر روز به یاد شما هستم ؛همیشه برای شما آرزو داشتم که ای کاش میشد فقط چند روز هر کدام شما به دور از تشکیلات قرار میگرفتید تا بتوانید فکرکنید تصمیم درست بگیرید.اما افسوس که در حصار تشکیلات هستید و و اطلاعاتتون از دنیا همان چیزهایی است که سازمان در اختیارتان قرار میده ؛ منم مثل شما بودم و با وجود گوش دادن دزدکی به رادیو و دسترسی به اینترنت ستاد تبلیغات اما بعدها فهمیدم که اینترنت اصلا چیز دیگه ای است و رادیو ها هم سازمان براشون آنقدرها حائز اهمیت نیست که هر روز و هر هفته و حتی هر ماه خبری ازش پخش کنند. من نمیدانم سازمان چرا اصرار داره که شما را در اشرف نگه دارد؟ جز اینه شما تنها سرمایه اش برای مطرح شدن هستید؟ و جز اینه که اگه شما بیرون بیائید خیلی از اسرار سر به مهر سازمان و گندکاری های داخل اشرف باز میشه که مسئولین و رهبری اصلا دوست ندارند؟ مگه اشرف قرار نبود پایگاه مرزی باشه و محل ارتش آزادیبخش؟ مگه امکان داره این ارتش دوباره مسلح بشه؟کی این اتفاق می افته؟؟ امسال یا سال دیگه؟ اگه این اتفاق بیفته تحویل سلاح و تنظیف و آموزش و مانور و تمرین چقدر طول میکشه؟ دوباره آ ۷۷ اینبار آ ۹۹؟ پس اگه احتمالش نیست اشرف به چه دردی میخوره؟ برای کار اجتماعی و فعالیت سیاسی؟ نه برای فعالیت سیاسی حتی برای شعار دادن باید یا رفت تو کوچه و خیابان که همون ایرانه و یا هم رفت رو پشت بام که همون اروپا و آمریکاست ؛ چه کسی تا بحال برای شعار دادن ته چاه را انتخاب کرده؟ اگه اشرف اینقدر مهمه که مسئولین میگویند چرا خانم رجوی نمیاد اشرف؟ چرا خیلی از فرماندهان و مسولین که اشرف را ترک کردند هرگز به اشرف برنگشتند؟ چطوره وقتی خانم رجوی در خطر است ما را مجبورکردند که درخواست خودسوزی بنویسیم اما الان هیچ کس از مریم خانم گرفته تا شورائی ها مسئولین خارج کشوری حاضر به اعتصاب غذا هم نیستند؟ با حیله تبلیغات ایران خانواده ها را مساوی جمهوری اسلامی و رژیم قرار دادن ؛ اینکه دلش به حال شما میسوزه اینکه دلش میخواد شما را ببینه اینکه دلش میخواد شما را از حصار بیرون بیاره دوست و خانواده توست. وگرنه برای جمهوری اسلامی شاید بهتر باشه که این ارتش بی ناخن و دندان و دست و پا بسته تا همیشه تو اشرف بمونه تا تو خودش مضمحل بشه. گیریم عراق هم بپذیرد و شما تا ابد در اشرف بمانید فکر میکنید این خبر خوشحال کننده ای برای شما خواهد بود؟ نتیجه به نفع کیه؟ چرا شما اجازه ندارید بدون مراقب با خانواده های خودتون ملاقات کنید؟ این توهین به درک و شعور و فهم شما نیست؟ شما بهتر از هرکس میتوانید خوب و بد را تشخیص بدهید البته اگر حصارهای فرقه ای بگذارند. اینکه ملاقات با خانواده ها را برای شما ممنوع کرده اند که مبادا دچار تزلزل شوید مسخره است , درست مثل این است که دکتری برای درمان آبریزش بینی تجویز کند که بیمار مطلقا مایعات نخورد. کسانی که در سالهای اخیر از سازمان خارج شدند برخی مثل من در اروپا هستند با هر عقیده ای و مرامی و هر ایدئولوژی که خودشان دارند ؛ که یا به زندگی مشغولند و یا در خط سیاسی مطابق میلشان فعالند و برخی هم در ایران هستند که عده ای از آنها هم دنبال زندگی و خانه و زن و فرزندشان رفته اند و عده ای هم در خط نقد و سیاست و هنر روزگار میگذرانند. قبل از هر چیز شما باید بدانید همه چیزهایی که به شما میگویند کاملا خلاف واقع است. فکر کنید قبل از اینکه سرمایه هایی را که هنوز در اختیار دارید از دست بدهید , شما هنوز دو سرمایه بزرگ در اختیار دارید روزهای باقیمانده عمرتان و خانواده هایتان امیدوارم این دو سرمایه بزرگ حالا حالاها در کفتان باشد و بخوبی از هر دو بهره بگیرید , لازمه اش یک تصمیم خوب است. به امید دیدار و موفقیت.
پیام بهزاد علیشاهی به همرزمان سابق و اسرای امروز اشرف
